Kent u dat? Van die paradoxale puzzeltjes. Zaken waarvan je denkt: vreemd dat het zo loopt, klopt dat wel? Een voorbeeld is hoe we hier in de regio omgaan met de human resources (zeg in dit geval maar gewoon de schoonmakers) die zorgen voor een schoon en glanzend stadhuis en stadskantoor.

In Den bosch speelde de discussie over het gunnen van de schoonmaak van de gemeentekantoren voor de komende jaren. Het betekende exit voor het grote, landelijke schoonmaakbedrijf. Dat kan, is gewoon gezonde marktwerking, denk ik dan als ondernemer. Want het schept weer kansen voor andere schoonmaakbedrijven. Inderdaad, zoals die van ons.

Uiteindelijk is de klus gegund aan de schoonmaak Coöperatie, een samenwerking van regionale sW-bedrijven. Dat vind ik op zich vanuit maatschappelijk perspectief geen onlogische keuze. Want het geeft werk aan heel wat kansarme mensen op de arbeidsmarkt. maar wat gebeurt er met de schoonmakers van het vorige bedrijf? Die staan op straat en hoeven niet overgenomen te worden door de Coöperatie. Zij moeten waarschijnlijk een uitkering aanvragen en komen op een moeilijke arbeidsmarkt terecht. Wie geeft ze weer kans op betaald werk met perspectief? Een opmerkelijke vicieuze cirkel, waar we met z’n allen niet veel mee opschieten. Of zie ik dat verkeerd? 

Dan borrelt het in mijn hoofd van de vraagtekens. Het kan ook anders, toch? Ik pleit dan voor meer overleg, ook tussen overheid en commerciële marktpartijen, om te komen tot een intensievere, duurzame samenwerking. Dat vergt wel lef en durven vertrouwen op elkaar. Een andere attitude dus, waar we echt aan moeten werken. Zo kunnen ook mensen uit de bijstand duurzaam ingezet worden. Dat laatste bewijzen we als GWs dé schoonmaker en ons zusterbedrijf Gascogne in Eindhoven waar we de gemeente tonnen besparen op uitkeringen.

Enerzijds willen lokale en regionale overheden dat je lekker meedoet, participeert, je betrokken voelt, structureel meedenkt, mensen uit de bijstand haalt en je verantwoordelijkheid pakt voor kwetsbaren in een moeilijke arbeidsmarkt. En anderzijds is het toch lastig om echt samenwerking en overleg te zoeken als het gaat om een fl inke klus als het schoonhouden van gemeentelijke objecten. Hier liggen dus nog kansen om werkelijk iets te betekenen voor onze menselijke bronnen hier in de regio.

Echt, het moet mogelijk zijn om als overheid de betrokken marktpartijen niet tegen het hoofd te stoten en juist elkaar op te zoeken. je hebt elkaar eigenlijk altijd hard nodig. Zo kan voor een gemeente winst op korte termijn toch verlies voor de langere termijn betekenen. Of ben ik nou gek?

Gaby Westelaken.
GWs dé schoonmaker