Het is je vast niet ontgaan dat we middenin een energietransitie zitten. Bij Vollenhoven Olie is dat het gesprek van de dag. Algemeen directeur Thomas Bogaers noemt het ‘een uitdaging’. In zijn bestaan heeft het bedrijf al heftiger stormen doorstaan.

Met Thomas Bogaers staat de vierde generatie aan het roer van familiebedrijf Vollenhoven Olie. Jacques van Vollenhoven richtte het bedrijf in 1895 op. In 1921 kocht de betovergrootvader van Thomas het voor zijn zoon. Daarmee trad de eerste generatie Bogaers aan. Toch is het nooit een vanzelfsprekendheid geweest dat Thomas er in dienst zou treden. Laat staan dat hij algemeen directeur zou worden. Het was zijn broer Pieter die als eerste een balletje opgooide. Thomas: ‘Ik had economie gestudeerd in Amsterdam en werkte een half jaar voor een startup in Hoofddorp. Op dat moment kwam hier een functie vrij van accountmanager. ‘Is dat niks voor Thomas?’, vroeg mijn broer aan mijn vader. Die zei: ‘Dan moet hij wel in het bedrijf willen.’ En ik zei: ‘Dan moet hij mij wel in het bedrijf willen.’ Eigenlijk was dat de eerste keer dat het ter sprake kwam. Mijn vader heeft nooit enige druk opgelegd.’

Hemd van het lijf
Thuis werd amper over Vollenhoven gesproken. ‘Zo ben ik zelf ook. Als ik thuiskom, vraag ik mijn kinderen het hemd van het lijf over hun dag, maar vertel weinig over de mijne. Binnen de familie Bogaers heeft iedereen de kans gekregen om buiten de deur te kijken. We zijn wel altijd bij het bedrijf betrokken geweest. In onze tienertijd stonden we in de vakantie onkruid te wieden rond de landtanks. Toen we wat ouder waren, mochten we op het tankstation werken. Tijdens mijn studietijd stond ik op zaterdagmiddag in de vestiging op de Noordhoekring.’

Benaderbaar
In september zit Thomas alweer achttien jaar bij Vollenhoven Olie. Neef Piet-Hein Bogaers is commercieel directeur. Broer Pieter runt het verwante bedrijf Swing Fuel Stations. Tijdens haar bestaan ontwikkelde Vollenhoven zich van een bedrijfje in smeerolie tot een van de grootste onafhankelijke oliegroothandelaren in Nederland. Sinds 2006 vormt Vollenhoven samen met vier andere bedrijven de coöperatie AVIA Nederland. Het familiebedrijf beheert zo’n 100 tankstations in Zuid-Nederland; bemande, onbemande en truckstations. De Rabobank is al jaren een vertrouwde partner. Rianne Hendriks-Pijnenburg komt als Specialist Financiële Logistiek alweer geruime tijd over de vloer. Ze omschrijft Vollenhoven Olie als een makkelijk benaderbaar bedrijf. ‘Dat maakt hen een prettige sparringpartner. Daarnaast staan zij ook altijd open voor nieuwe ontwikkelingen waar wij als Rabobank graag over meedenken.’

Digitaliseringsslag
Dat is een mooie eigenschap in een branche waarin het product nauwelijks verandert maar de wereld eromheen wel. Rianne: ‘De Rabobank heeft voor iedere relatie een klantteam. De hoofdverantwoordelijke is de accountmanager. Binnen het team ga ik over de cashflow inrichtingen. Bij Vollenhoven Olie hebben ze met flinke transactievolumes te maken. We zijn druk bezig met een digitaliseringsslag. We willen zoveel mogelijk handmatige handelingen uit het proces halen. Nu worden er bijvoorbeeld nog veel handelingen verricht tussen de afgifte van een machtiging en de feitelijke betaling. Wanneer je wekelijks zoveel transacties verricht, kun je je voorstellen dat dit machtigingsproces snel en efficiënt moet zijn. Als het niet lukt om betalingen te incasseren, is dat een behoorlijke strop.’ Thomas: ‘Het betalingsrisico is een belangrijk onderwerp binnen ons bedrijf. We werken met hoge bedragen en lage marges. De Rabobank treedt snel en accuraat op als we tegen problemen aanlopen.’


Uitdagende periode
De Rabobank heeft meer te bieden. ‘We gaan regelmatig in gesprek met onze klanten’, vertelt Rianne. ‘We organiseren ook bijeenkomsten voor branchegenoten, zodat zij met elkaar kunnen sparren.’ Thomas vult aan: ‘De Rabobank brengt ook jaarlijks rapporten uit over marktontwikkelingen. Daar hebben we veel aan.’ De branche staat zeker niet stil. Duurzaamheid is een belangrijk thema en daarom moet er steeds worden geanticipeerd op nieuwe wet- en regelgeving. ‘Gedurende ons bestaan hebben we al veel grote transities achter de rug. Daar zijn we steeds goed doorgekomen’, vertelt Thomas. ‘Nu staan we weer voor een grote uitdaging. De overheid wil dat er vanaf 2030 geen benzine- of dieselauto’s meer worden verkocht. De kolencentrales moeten dicht en onlangs is besloten dat de aardgaskraan volledig wordt dichtgedraaid. Ik verwacht niet dat wij in twaalf jaar in staat zijn zoveel zonne- en windenergie te verplaatsen dat we in onze behoefte kunnen voorzien. We proberen zoveel mogelijk informatie te verzamelen, maar niemand weet eigenlijk precies wat er gaat gebeuren. Het mooie aan zo’n situatie is dat het ook weer innovatie oplevert. Het is een uitdagende periode waarin we goed moeten kijken waarin we ons geld investeren. Uiteindelijk willen we dit bedrijf ook weer doorgeven aan de volgende generatie.’

Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Kees Bennema