Toen Manfred Jacobs eind vorig jaar ontdekte dat Elektro Vogels ter overname kwam, vond hij niet direct een reden om het te doen. ‘Ik vond het te ver van Breda’, vertelt hij. ‘In principe wil ik binnen een kwartier op de zaak kunnen zijn.’ Na een kop koffi e en een aantal goede gesprekken werd de zaak alsnog beklonken. ‘Toen ik door het pand liep, voelde ik die betrokkenheid bij de medewerkers. Ik zag ook wel kansen om Vogels nog mooier te maken. Dus heb ik gezegd: Ik doe het alleen als ‘Sjors’ meedoet. Nu gaan we samen de uitdaging aan.’ ‘Sjors’ is Jorge Andrade, bedrijfsleider en mede-eigenaar van Elektro Vogels. Begin mei werden de overnamepapieren getekend. Directeur-eigenaar Ad van den Einden gaat na de overdracht met pensioen.
Naam op de gevel
Jorge: ‘Ad vroeg me eerder of ik het bedrijf over wilde nemen. Ik wilde er graag iemand bij hebben op wie ik kon terugvallen. Wat dat betreft heb ik een goede aan Manfred. Met ruim dertig medewerkers is Vogels best een fors bedrijf. Ad en ik vonden het belangrijk dat we onze identiteit zouden behouden. We zijn hartstikke bekend in Helmond. We wilden niet dat onze naam direct na de overname van de gevel zou verdwijnen of dat er mensen zouden moeten vertrekken.’ Manfred: ‘Dat gaat niet gebeuren. Elektro Vogels blijft een op zichzelf staand bedrijf met Jorge als gezicht. Maar ik ben geen koude investeerder. Ik wil het bedrijf en de mensen goed leren kennen. Ik heb daar nu ook weer tijd voor. Zeven jaar geleden zijn we verhuisd naar dit pand. In de tussentijd heb ik een opleidingsbedrijf opgericht en ben in de verduurzaming, onder meer zonnepanelen en laadpalen, gestapt. Ook heb ik een tak voor beveiligingsinstallaties opgezet. Ik moet wel altijd prikkels hebben. Als ik weet dat ik de komende vijf jaar hetzelfde ga doen, word ik onrustig.’
Meer mogelijkheden
Zowel Jorge als Manfred groeiden op in het bedrijf. Jorge was zevenentwintig toen hij als monteur aan de slag ging bij Elektro Vogels. Vervolgens werd hij leidinggevend monteur en in de loop der jaren groeide hij door via de functies van werkvoorbereider en projectleider naar die van calculator en nu bedrijfsleider. Manfred startte op zijn twintigste als monteur in het bedrijf dat door zijn opa is opgericht. Toen zijn vader 57 was, gaf hij aan dat hij op zijn zestigste wilde stoppen. ‘Drie jaar later, in 2005, gaf hij mij de sleutel en wenste me veel succes’, vertelt Manfred. ‘Daarna heeft hij zich niet meer met de zaak bemoeid. Vogels staat nu waar wij toen stonden. We hadden 38 man personeel. Inmiddels zijn we gegroeid naar ruim tachtig man. Het voordeel van groei is dat je mensen kunt laten doen waar ze goed in zijn. Als iemand zich wil ontwikkelen in zijn werk, dan zijn daar in een grotere organisatie meer mogelijkheden voor.’
Tech Talents
Jorge erkent dat het werven van personeel in deze arbeidsmarkt een behoorlijke klus is. Manfred richtte in 2017 met drie partners het opleidingsbedrijf Tech Talents op. Ruim tachtig bbl’ers uit de regio krijgen er vakgericht onderwijs. ‘Ik heb wel een paar vacatures openstaan, maar in het algemeen heb ik het prima onder controle’, zegt hij. ‘Daarbij hebben we weinig verloop. Onze collega’s voelen zich thuis en gehoord. Daardoor hebben ze niet de behoefte om over te stappen.’ En dat is precies de reden waarom Jorge zich goed voelt bij Jacobs Elektro. ‘Vogels is van oorsprong een familiebedrijf. De sfeer is nog steeds heel familiair. Als de jongens om drie uur klaar zijn, bellen ze hun collega’s om te vragen of ze kunnen bijspringen. Dat zie je niet bij grootschalige bedrijven.’
Geen concurrent zijn
Jorge vertelt dat hij altijd al ondernemer wilde worden, maar dat hij niet vanuit Vogels voor zichzelf wilde beginnen. ‘Ik wilde geen concurrent van Ad worden. Hij heeft me binnengehaald en me veel kansen gegeven. Vanaf het begin hadden we die goede klik. Daar ben ik hem dankbaar voor. Tegelijk had ik natuurlijk ook mijn eigen visie op de onderneming. Dat we op deze manier afscheid kunnen nemen, voelt heel goed.’ De komende tijd zullen Jorge en Manfred elkaar beter leren kennen. Duidelijk is al dat beiden harde werkers zijn. Harde werkers met veel gevoel voor de ontwikkelingen in de markt. ‘Ik ben een vakidioot’, zegt Jorge. ‘Ik volg de ontwikkelingen op de voet. Intern zijn er natuurlijk die meer van producten weten dan ik. Maar ik probeer altijd het principe te begrijpen.’
Ook verenigd in verschillen
Manfred: ‘Mijn rol is door de jaren heen ook veranderd. Ik heb tegenwoordig nog maar zelden een schroevendraaier in handen. En, eerlijk: als er thuis iets moet gebeuren, vraag ik ook iemand van hier.’ Jorge, lachend: ‘Daarin verschillen we dan. Ik heb nog altijd een gereedschapssetje achterin de auto liggen. Als er een lamp moet worden opgehangen, doe ik dat zelf. En die van de buurvrouw ook.’
Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Kees Bennema