Jan Verschuuren: We zijn hele normale mennekes

Loek van der Bijl is ‘f**king trots’ op zijn zoons. Op zijn zoon die niet in het bedrijf werkt en op Matz en Jens. De nieuwe generatie die zich steeds meer en meer met Jan Verschuuren bemoeit. Loek: ‘Ik leg de lat hoog en tegelijkertijd voelen we ons nooit beter dan een ander. We zijn maar heel normale Tilburgse mennekes.’

Matz (28) en Jens (25) kijken vol trots naar hun 57-jarige vader Loek. Ze realiseren zich maar al te goed wat ze geleerd hebben van hun ‘ouweheer’. Net als dat Loek veel opsteekt van de nieuwe generatie. Hoe dan ook staan hier drie mannen met heel veel respect voor elkaar aan het roer. Matz: ‘Het is hard werken, ons pap heeft de lat altijd hoog gelegd, juist voor ons. We werden en worden op geen enkele manier voorgetrokken omdat we familie zijn.’ Jens lacht: ‘We hebben hier geen negen tot vijf baan inderdaad. In het begin wilde ik nog weleens om stipt vijf uur naar huis gaan. Dat heeft ons pa even aangezien en mij de kans gegeven om er zelf achter te komen dat dat niet werkt. En dat was voor mij de goede aanpak. Ik heb wel een beetje een probleem gehad met autoriteit, hier heb ik geleerd dat een dienende opstelling heel goed kan zijn.’

Zelf lopen
Loek: ‘Ik kan heel lastig zijn, dat weet ik van mezelf. Goed is nooit goed genoeg. En natuurlijk trek ik mijn zonen niet voor. Ik loop zelf voor een order van een tientje naar het magazijn, dat verwacht ik van hen ook. Die mentaliteit heeft ons gebracht waar we nu staan. Hard werken en goed zijn voor alle klanten. Van de grote webshops tot de kleine kruidenier op de hoek. We leveren stellingen voor grote magazijnen, maar voelen ons zeker niet te goed voor de particulier die zijn garage wil inrichten.’ Matz: ‘En dat maakt het ook leuk. Laatst vroeg een klant het bijna-onmogelijke, maar omdat we een flexibel team hebben en zelf bijspringen waar nodig, is het uiteindelijk toch gelukt.’

Geluk
Matz en Jens nemen Jan Verschuuren op termijn volledig over van Loek. Of dat betekent dat hij op korte termijn wil stoppen met werken? Loek: ‘Nee hoor! Ik zou niet weten wat ik dan moet gaan doen. Ik denk dat ik hier altijd rond zal blijven lopen, zolang ik gezond blijf natuurlijk. Ons familiebedrijf bestaat tachtig jaar en net voor de coronacrisis zijn we verhuisd naar een prachtig pand. Dat is een enorme investering geweest, ik heb daar echt wel slapeloze nachten van gehad. Als mijn zonen geen interesse hadden gehad, had ik die stap denk ik niet gezet.’ De verhuizing naar het nieuwe pand zorgde er mede voor dat de eerste klappen in de coronatijd opgevangen konden worden. Matz: ‘In dit pand hebben we genoeg ruimte, dus we besloten veel voorraad aan te leggen. Want een lege hal ziet er natuurlijk niet uit. En dat was net op tijd achteraf gezien. Door de crisis kunnen onze leveranciers beperkter leveren, dus het kwam toevallig heel goed uit. Ons werk loopt verder redelijk goed door, alle webshops hebben magazijnen met stellingen, dus vooralsnog ondervinden we niet al te veel problemen. En natuurlijk kunnen we goed met de maatregelen uit de voeten, onze monteurs kunnen gewoon afstand houden bijvoorbeeld.’

Gewapende bewakers
Dat de familie zich als een kameleon aan de markt aan kan passen, blijkt uit de rijke historie. Waar Jan Verschuuren zich vroeger richtte op de handel in textielmachines, zitten ze nu in magazijninrichtingen. Loek: ‘Ik ben echt onderaan begonnen, maar ik kreeg langzaamaan de kans om me te bewijzen. Ik begon als monteur van textielmachines. Uiteindelijk ging ik machines in textielfabrieken wereldwijd opkopen om die vervolgens weer te verkopen. Ik heb een hoop gezien door de jaren heen. Mooi toch, dat ik als boerke uit Tilburg met textielbaronnen in Zuid-Afrika zaken deed? Maar ik kwam er ook achter dat het vak veel risico’s met zich meebrengt. Ik heb van alles meegemaakt, van hele partijen in containers die achtergehouden werden tot rondlopen bij een fabriek die omringd werd door gewapende bewakers. Het was dus op meerdere vlakken risicovol. En daar wilde ik vanaf.’

Keurmeesters
Toen de textielindustrie op zijn gat kwam te liggen, sprong de familie snel op de ontwikkelingen in door machines op te kopen. Loek handelde als jonge jongen al in van alles en nog wat. Maar het idee van het verkopen van magazijnstellingen, bedacht hij niet zelf. Loek: ‘Ere wie ere toekomt. Geert die bij ons werkte, hij is nu met pensioen, heeft de stellingen geïntroduceerd. Dat is nu alweer zo’n veertig jaar geleden. Die switch heeft ervoor gezorgd dat het ondernemersrisico iets minder groot werd. En dat is een goede keus geweest. De jongere generatie voegt daar weer veel aan toe. Denk maar aan het keuren van stellingen. We hebben eigen keurmeesters rondlopen die van alle regels en wetten op de hoogte zijn en op die manier onze klanten helpen. En wat betreft marketing zijn we ook slagen aan het maken. Ik ben daar nooit zo mee bezig geweest, maar Jens weet daar alles van. We hebben een fantastische club mensen waar we erg blij mee zijn. Zo leren we elke dag nog van elkaar.’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Kees Bennema