Met z’n tweetjes een zaak beginnen en er na vijf jaar alleen voor komen te staan. Dat overkwam Marion Kuijpers toen haar man zeven jaar geleden aan een ziekte overleed. Al vrij snel daarna zat ze al op kantoor om het stokje over te nemen. Er volgden pittige tijden.

“Klopt, daags na de begrafenis pakte ik de boel alweer op”, vertelt Marion (47), eigenaresse van Garage Kuijpers in Tilburg. Haar tomeloze energie en gedrevenheid verraadt een krachtige vrouw die op haar plek is. “Frans liet een bloeiend garagebedrijf achter met toen nog acht monteurs. We hadden net het vijf jarig bestaan van de zaak gevierd.”

Ontdekken
“Ik ben meteen met het personeel om de tafel gaan zitten. Misschien konden we er nog iets moois van maken wanneer we met z’n allen de schouders eronder zouden zetten. Niet makkelijk, want het bedrijfsconcept zat in het hoofd van Frans. Dat had hij meegenomen. Ik moest opnieuw gaan ontdekken wat ik met het bedrijf wilde. Er stond een gebouw, er was personeel en we draaiden een goede omzet. Mooie kansen gooi je niet weg. Ook ben ik met achterstallig onderhoud aan de slag gegaan. Veel administratieve zaken waren erbij ingeschoten vanwege de gezondheid van mijn man.” Omdat Marion dagelijks bij hem in het bedrijf was, ervoer ze de wereld van trucks, trailers en apk-keuringen als vertrouwde kost. Maar de praktijk van de werkvloer was een heel ander verhaal. “Temeer omdat ik me vooral bezig had gehouden met administratie en het halen van onderdelen. Maar uit eerbetoon aan mijn man en omwille van een goede toekomst voor onze kinderen voelde ik me gesterkt in mijn motivatie om in het diepe te springen.”

Nakomertje
Marion schiet in de lach als ze vertelt dat ze van beroep kapster is. Haar klanten vonden het destijds heel normaal dat ze tussen knipbeurten door technische onderdelen voor de garage ging halen. Zonder moeite bewoog de Tilburgse zich een poosje door twee werelden. Die van de mannen en die van de vrouwen. “Als nakomertje uit een gezin met vier broers en een zus leer je dat wel”, grijnst Marion die ook prima in een modezaak zou passen. Haar vrouwelijke en gestylde look valt op tegen de achtergrond van vrachtauto’s en monteurs in overalls. Toch voelt ze zich er duidelijk als een vis in het water. “Zelf ben ik ook wel een haantje, moet ik toegeven. Daar hoef je echt geen man voor te zijn. Als kind wilde ik al vrachtwagenchauffeur worden, maar dat mocht niet van mijn moeder. Dus werd ik kapster. Maar wat een venijn trof ik tussen die vrouwen. Ik beheers die taal niet. Soms zijn er nog steeds mannen die van me opkijken. Vooral als ze ons bedrijf nog niet kennen. Laatst vroeg een klant me naar de eigenaar. Toen ik zei dat die al voor z’n neus stond, keek hij me met een stomverbaasde blik aan. Gelukkig kan ik daar hartelijk om lachen. Het zegt iets over hem, niet over mij.”

Transport en techniek
Ze komt uit een echte ondernemersfamilie die in 1947 het bekende bedrijf Versteijnen Transport oprichtte. Haar broers die met reparatiewerk stopten, boden Marion en Frans de mogelijkheid om het garagegedeelte over te nemen. Zo ontstond Garage Kuijpers. “Ondernemen zit in mijn bloed. Mijn moeder heeft tot haar tachtigste op kantoor gezeten. De wereld van transport en techniek, daar ben ik in geboren. Wielen moeten draaien, zeg ik altijd. Zonder transport gebeurt er niets. Terugkijkend heb ik geen moment spijt van mijn keuzes. Ik heb veel geleerd en ben een stuk zelfstandiger geworden. Goed communiceren met je omgeving is belangrijk. Ik probeer daarin zo eerlijk mogelijk te zijn. Soms ben ik zelfs te eerlijk. En toch schept dat vertrouwen. En dat vertrouwen is belangrijk, merk ik. In je eentje kun je niets. Je hebt een team van mensen om je heen nodig.”

Blikseminslag
De afgelopen jaren verliepen niet zonder slag of stoot. Naast het verlies van haar man werd het bedrijf getroffen door een fikse blikseminslag en kort daarna geconfronteerd met inbraak. Ook moest Marion van sommige personeelsleden afscheid nemen vanwege persoonlijke omstandigheden. “En aldoor zocht ik nog naar een bedrijfsleider die de werkplaats aan zou sturen”, weet ze nog. “Ik kon de juiste man daarvoor niet vinden. Tot vorig jaar. De vacature is eindelijk vervuld door onze zoon Bart (23) die Kuijpers Trading heeft opgezet. En straks komt dochter Maud (21), die nu Business en Management studeert, bij ons stage lopen. Het stelt me gerust dat ons bedrijf een familiebedrijf blijft. Ik vind het niet erg om me over een paar jaar een beetje uit de zaak terug te trekken. Ik kijk er stiekem naar uit dat ik dan weer tijd zal hebben voor andere dingen.” Dromen en ambities heeft deze onderneemster inderdaad nog genoeg. Zo wil Marion graag nog eens een kijkje nemen in een totaal andere sector, namelijk die van onroerend goed. “Iets moois kopen in Spanje en het verhuren bijvoorbeeld. Dat lijkt me een leuke uitdaging. Na zeven zware jaren volgen zeven mooie, zegt men. Laat ze maar komen. Ik ben er klaar voor.”