Monja van den Berg is jarig op 3 januari. De stereotiepe eindejaarsterugblik gaat in haar geval dus wel eens gepaard met levensbeschouwelijke overpeinzingen. Bij de afgelopen jaarwisseling waren wij erbij…

Het was geen liefde op het eerste gezicht: de advocatuur en Monja. Maar toen ze stage liep bij een Tilburgs advocatenkantoor besefte ze tot haar verbazing dat zij haar plek had gevonden. 

Onverwacht thuiskomen
'Het was inderdaad een vreemd gevoel', begint Monja. 'Ik had voor de rechtenstudie in Nijmegen gekozen omdat het een algemene studie is. Op dat moment wist ik immers nog niet wat ik na mijn afstuderen wilde, maar ik wist wél dat het niets met de advocatuur te maken zou hebben. Een vriendin van mij bleef echter maar aandringen dat ik het een kans moest geven en dus ging ik stage lopen bij het toenmalige kantoor van Paul van Dijk. Het gevoel van thuiskomen was overrompelend; ik vond alles superleuk.' Vijftien jaar later vindt Monja dat nog steeds en bovendien is de stagiaire van toen inmiddels vennoot geworden.

Knallen
Het Erasmusproject bracht Monja een jaar naar Italië. Die ervaring resulteerde in een eindscriptie ‘rechtsvergelijking tussen de civielrechtelijke aansprakelijkheid van de rechterlijke macht in Italië, Nederland en België’. Eenmaal afgestudeerd kwam ze in dienst bij wat nu ‘VDT Advocaten & Mediators’ heet maar toen als ‘Van Dijk Tilburg Advocaten’ - het kantoor van Paul van Dijk - bekend stond. Met haar specialistische kennis over arbeidsrecht werd Monja al gauw dé aangewezen persoon als het ging over conflicten tussen werkgever en werknemer. 'De maatschappij en dus ook de verhouding werkgever-werknemer is het afgelopen decennium veel juridischer geworden. Beide partijen kennen beter dan vroeger hun plichten maar ook hun rechten. Men durft sneller de discussie aan te gaan. Werkgevers zien mij als een objectieve, vaste gesprekspartner en werknemers doen een beroep op mij om op korte termijn hun gelijk te halen. Het arbeidsrecht kent vaak korte procedures, dat betekent dat je in korte tijd iets moet kunnen opbouwen en afmaken. Je moet weten wat haalbaar is, waar de win-winsituatie ophoudt en waar het winst-verliespunt ligt. Het is vaak manoeuvreren op het scherp van de snede. Maar ik hou ervan om op korte termijn te knallen!'

Achilleshiel
Sinds vier jaar is Monja naast advocaat ook erkend mediator. Zorgt dat voor een ethisch probleem want als advocaat moet je ‘proberen te winnen’, als mediator ‘proberen te verzoenen’? 'Dat is minder aan de orde dan je zou denken,' zegt Monja stellig, 'ik kán en zal nooit als mediator bij mijn eigen klanten optreden, enkel bij twee mij onbekende partijen. De advocaat in mij denkt wel eens ‘goh, doe dan toch dit of dat’ maar als mediator moet je een andere attitude aannemen; dan komt het erop aan om de angel uit een situatie te halen. Opvallend is wel dat je als mediator je eigen achilleshiel onderkent: eigenschappen waar je het liefst met een boog omheen loopt. Ik heb het bijvoorbeeld moeilijk met mensen die zichzelf in de slachtofferrol duwen en daarin berusten. Die confrontatie met jezelf is echter verrijkend, althans als je ze durft aan te gaan.'

De buitenwereld
Het lijkt ondenkbaar dat Monja nog voor iets anders dan haar job tijd heeft, toch is Monja partner c.q. bestuurslid voor meer dan één organisatie / goed doel. Zij houdt zich bezig met vluchtelingenwerk, is voorzitter van de Stichting ‘Restaurant van de wereld’ waarbij voormalige vluchtelingen in restaurant Blend in Tilburg een loopbaantraject in de horeca kunnen volgen, zit in het bestuur van het Bossche Koningstheater, schildert zelf (ook al zit dit project volgens haarzelf nog in de ontwikkelingsfase) enzovoort. ´Daar máák ik gewoonweg tijd voor. Liever dan geld aan een goed doel te geven, probeer ik mijn kennis over te brengen.´ Dat was ook het geval toen zij als bestuurslid Jong Management Midden-Brabant naar Ethiopië trok waar zij samen met twee collega-ondernemers een project opstartte om straatkinderen een beter toekomstperspectief te bieden. ´Het heeft me kritischer gemaakt ten opzichte van de hokjesmentaliteit van NGO’s en het heeft me doen beseffen dat je niet alleen je kennis maar je hele westerse-mens-zijn meeneemt.´

Groeien
Is er nog ruimte voor ambitie? ´Ja zeker, ik ben samen met Paul (van Dijk) begonnen en daarom voelde het direct een beetje als míjn kantoor. Paul is op een leeftijd dat hij gaat afbouwen en met hem verdwijnt straks een hoop senioriteit. Aan ons de uitdaging om na zijn vertrek de continuïteit en stabiliteit te waarborgen. Ons streefdoel is te groeien, zowel in het aantal rechtsgebieden op hoog niveau als wat betreft de volwassenheid van de organisatie. Persoonlijk wil ik me de komende jaren nog meer verdiepen in het managersaspect van mijn werk. Ik ben in de eerste plaats advocaat maar zoals alle andere vennoten heb ik naast mijn reguliere taken een aantal organisatorische verantwoordelijkheden. Een maatschap is toch een soort zakelijk huwelijk dat je aangaat en net zoals in een normaal huwelijk wil je toch zoveel mogelijk groeien in die relatie.´