‘Ken je die reclame van de Staatsloterij met een bouwvakker die zich al verheugt op zijn prijs? Hartstikke goeie commercial, maar er klopt niks van. Op zo’n bouwterrein staat namelijk helemaal geen betonmolen.’

Peter Janssen (49) directeur/eigenaar van Janssen Aannemers in Moergestel: ‘Ik ben besmet met kennis omdat ik zelf bouwvakker was. Soms dacht ik: ‘Wist ik het maar niet’. Want wanneer ik op een bouwplaats kom kan ik bloedirritant zijn. Ik zie alles.’

Autisme light
En passant legt Peter de tijdschriften op tafel netjes recht. ‘Ik lijd aan autisme light. Alles moet bij mij op een rijtje liggen, ik heb een hekel aan rommel. In een opgeruimde kamer kan iedereen toch beter werken? Dat geldt ook voor de bouw. Ik ben niet het prototype perfectionist; ik laat genoeg steken vallen. Maar daarvoor heb ik mijn rechterhand Joris van der Wijst. Doordat hij mijn steken opvangt, kan ik me bezighouden met de grote lijnen vooraf en de details achteraf. Daarom geniet ik nog steeds van mijn werk. Ik mag me beperken tot hetgeen waar ik het best in ben.’ Peter vertelt dat zijn bedrijf van een dip in een enorme lift is gekomen.

Ik sta aan
‘Bij ons begon de crisis later, maar eindigde ook later, omdat we veel langlopende projecten hebben, voor woningbouwverenigingen en vaste corporate klanten. Die crisis blijft top of mind, hoewel onze omzet vergeleken met vier jaar geleden verdubbeld is. Omzet zegt niet alles, de inkoop is ook duurder geworden. Destijds namen we grote projecten aan voor een bescheiden prijs. Nu past bijvoorbeeld een schildersbedrijf niet meer in dat budget. Het is sowieso een uitdaging om materiaal op tijd geleverd te krijgen. De prijzen schieten omhoog, het kan niet op. Ik wil niet pessimistisch overkomen maar ik vrees dat we straks hetzelfde probleem krijgen. Wanneer de rente weer stijgt, kan de consument het niet meer betalen. Ja, ik lig ’s nachts wakker. Niet per se daarvan hoor, ik sta gewoon 24 uur per dag ‘aan’.’

Ontrouw
‘Het is erg druk. Waarom wij zulke goede opdrachten krijgen? Ik leg makkelijk contacten, maar mensen worden geen klant vanwege mijn mooie blauwe ogen. Het gaat met mij goed omdat ik het goed doe. Logisch. Laten we eerlijk zijn: aannemers hebben niet de beste naam. Noem een fraudezaak en er zit wel een aannemer bij. Over ons bestaan de vooroordelen dat we dingen verdoezelen, de zaak naaien en ons werk maar half doen. Maar ik kan dat niet, dan zou ik ontrouw zijn aan mezelf. Iedereen kan aannemer worden. Stel: jij koopt morgen een Vito-bus en gaat naar iemand die een huis wil. Je kunt goed praten, laat door derden een calculatie maken en blijkt de goedkoopste. Dan nemen ze vast jou, hoewel je er geen verstand van hebt. Daar krijgen ze later pas spijt van.’

Vrouwelijke intuïtie
‘Op mijn beurt neem ik niet alle klanten aan. In de crisis had ik die luxe niet, nu gelukkig weer wel. Vorig jaar heb ik twee potentiële partijen afgewezen. Die zijn nu allebei met hun aannemer in een rechtszaak verwikkeld.’ Peter lacht: ‘Ik heb een soort vrouwelijke intuïtie. Architecten vinden het wel eens vreemd dat ik klanten altijd persoonlijk wil ontmoeten, alvorens een opdracht aan te nemen. Maar je gaat een huwelijk van minimaal een jaar aan, je moet elkaar wel liggen. Het is een zeer belangrijk moment in het leven van degene die de opdracht geeft of het nou om een woning of een fabriekshal gaat. Voor wat betreft architecten; ik kan het met de meeste goed vinden. Soms botst het. Zij moeten de wensen van de klant zo mooi mogelijk vertalen, wij moeten hun vertaalslag binnen het budget zien uit te voeren. Hoewel ik snap dat ze hun creativiteit vrij willen laten stromen.’

Van je hela hola
‘De bouw moet werken aan een leuker imago. We hebben jonge vaklieden nodig, die zijn er te weinig. Vroeger hadden we minimaal zeven leerlingen aan het werk, nu één. Bij ons is bouwvakken al wat sexyer, we werken steeds meer met ICT. Heel praktisch:  projectleiders detecteren een probleem of fout op de bouwplaats en maken een foto die ze appen naar de uitvoerder. De timmerman lost het op, maakt een foto en appt het terug. We staan niet alleen meer met flapperende bouwtekeningen in de regen. Het blijft een mooi vak, ik vind dat het meer gepromoot mag worden. De huidige generatie is van je hela hola, ze zijn luxe gewend. Dat is goed, ze hoeven ook niet in een depressie te schieten. Het leven is één grote golfbeweging.’

Langs de A58
‘Wanneer ik over de A58 naar Oisterwijk rijd, zie ik de door ons gebouwde magazijnen, fabriekshallen en kantoorpanden van Petrol Industries of Maverick Valves. De directies van beide bedrijven ken ik persoonlijk. Het zijn aansprekende gebouwen, ik ben er nog steeds zo blij mee. Dan denk ik wel: ‘Dat hebben we goed gedaan’.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema