‘De jeugd begint zich te roeren. Logisch ook. Trump kan wel roepen dat de hele klimaatverandering onzin is, maar hij hoeft geen heel leven meer te leven. De jongeren wel. Er is een enorme transitie gaande, daar kun je je ogen niet voor sluiten. En onze nazaten maken zich er wel druk om!’

En dat doet Paul Kleijn van de Technische Unie dan ook niet, zijn ogen sluiten. Integendeel. Onvermoeibaar blijft hij nadenken over oplossingen. En het blijft niet bij denken. Paul: ‘Ik ben wars van de gesprekken en debatten waarbij gepraat wordt en er vervolgens geen concrete oplossingen op tafel komen. Waar iedereen na het debat nog een paar biertjes weghakt en tevreden naar huis gaat. Terwijl er daarna geen concrete acties meer uit voortkomen. Daar kan ik niet goed tegen.’

Dubbel?
‘We staan aan de vooravond van ontzettend veel veranderingen. Duurzaamheid is een belangrijk thema en wij willen daar als groothandel een grote rol in spelen. Klinkt misschien een beetje dubbel, maar dat is het oprecht niet. Natuurlijk willen we graag de duurdere warmtepompen verkopen, ik zou liegen als ik zeg dat het niet zo is, maar duurzaamheid is voor ons ook echt meer dan dat. Het is een goede relatie hebben met onze klant, het vooruithelpen van installateurs, het organiseren van een evenement samen met Raab Karcher en de gemeente. Het is investeren op de lange termijn, in plaats van gaan voor de korte winst. En het voor de planeet zorgen is echt net zo belangrijk als die pomp verkopen.’

Postzegeltje
‘We kunnen natuurlijk allemaal naar de ander blijven wijzen. Ja, Nederland is natuurlijk maar een klein postzegeltje op de wereld. En ja, als individu denk je helemaal dat je geen steentje kunt bijdragen. Maar als iedereen zo blijft denken, gebeurt er zeker niets. Ik heb thuis maatregelen genomen, er liggen sinds een half jaar zonnepanelen op mijn dak en ik heb een hybride warmtepomp. Ik wek mijn stroom dus duurzaam op. Helemaal zelfvoorzienend kan ik, kan niemand in Nederland, niet worden. Maar wát ik doe, helpt wel. En nee, ik kan mijn hele huis niet in een keer onder handen nemen. Het is een jaren tachtig woning en op het gebied van isolatie valt nog wel wat te halen. Maar we pakken het stap voor stap aan. Of het duur is? Ja, maar ook nee. Je kunt dit soort dingen uit je energierekening financieren met de energiebespaarlening. Het kost me 200 euro per maand, maar dat kan ik van mijn energierekening afhalen. Dus eigenlijk kost het me niets. Als je dan in je achterhoofd houdt dat de gasprijs steeds hoger zal worden en dat bij mij alles over vijftien jaar afbetaald is…En natuurlijk heb je met de afschrijving van de pomp en de panelen te maken. Maar je kunt altijd in onmogelijkheden blijven hangen. Ik kijk liever naar wat ik wel voor elkaar kan krijgen.’

Rommel
‘We zoeken heel nadrukkelijk de samenwerking op met installateurs en de rest van de keten. We willen een partner zijn. We begeleiden installateurs op verschillende manieren, door bijvoorbeeld kennis te delen en trainingen aan te bieden. Maar ook door onze duurzaamheidsspecialisten en lichtadviseurs ter beschikking te stellen. Voor 2023 moeten alle grotere kantoren minimaal Label C hebben. Al die pandeigenaren hebben een plan ingediend over hoe ze dat aan gaan pakken. Er liggen nu 22.000 plannen voor heel Nederland klaar. De installatie- en bouwbranche heeft dus een klus te klaren. In de top drie van maatregelen staat het verledden van het gebouw. Led-licht dus. Er moet andere verlichting komen en wij kunnen daarbij helpen. Er is nogal wat rommel op de markt, goede voorlichting helpt de juiste keuzes te maken. Binnen drie jaar moeten alle aanpassingen doorgevoerd zijn en anders loop je het risico op boetes of zelfs dat je het gebouw niet meer als kantoor mag gebruiken.’

Bakfiets
Oplossingen voor een duurzamere stad zitten soms in kleine, maar lumineuze ideeën. ‘Een simpel voorbeeld. We leveren als het moet binnen één uur spullen aan bij installateurs en bouwers in de stad. We laten een pakketbezorger komen, die gooit zijn wagen vol met diesel en gaat op pad. Of de installateur pakt zijn eigen bus en rijdt naar ons magazijn. Dat kost hem werktijd en hij stoot ook CO2 uit. Laatst zaten we aan een rondetafelgesprek met onder andere Tilburg Fietst en wethouder Dusschooten en daar kwam het emissieloos rijden, ook binnen de Tilburgse ringbanen, ter sprake. Hoe simpel en tegelijkertijd mooi is het dan als we met een kleine elektrische bakfiets spullen in de stad gaan leveren. Dat zijn de concrete afspraken waar ik van hou, op die manier kunnen we bijdragen om de doelstellingen te behalen. Het is niets baanbrekends en ook niets nieuws. Maar op deze manier bereik je wel iets.’

Nooit moe
Op de vraag of Paul nooit moe wordt van het verkondigen van de duurzame boodschap, moet hij lachen. ‘Nee, ik blijf een roepende in de woestijn als het moet. Het is misschien niet het makkelijkste onderwerp, we lopen allemaal tegen beperkingen aan, maar ik blijf me inzetten. Als het niet voor mezelf is, dan wel voor de generaties na ons. De klimaatveranderingen kun je niet ontkennen, ik wil dat onze jeugd ziet dat we er mee bezig zijn. We moeten dit samen doen!’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Kees Bennema