“Brancheorganisaties helpen te functioneren, bijdragen aan de ontwikkeling van mensen en hen met elkaar verbinden”, zo omschrijft Carmen de Jonge wat ze doet. Het is een uitdaging die zij graag en met succes aangaat.

Op het visitekaartje staat onder ‘Wissenraet Van Spaendonck’ ‘Management van
Samenwerking’. Dat Carmen met haar passie voor verbindingen, instaat voor de dagelijkse leiding en strategie van de organisatie, is dus allesbehalve verwonderlijk. Daarnaast fungeert zij geregeld als dagvoorzitter bij discussie-bijeenkomsten - waar zij eveneens probeert sprekers en publiek met elkaar te verbinden - en maakt zij deel uit van het panel dat onze economische barometer bewaakt. Dat er thuis ook nog eens drie ‘mannen’ (van respectievelijk 47, 12 en 9) op haar wachten, maakt de combinatie al helemaal interessant en uitdagend. Maar Carmen de Jonge slaagt er probleemloos in alles ten volle en met veel plezier te doen.

Van sport naar aardrijkskunde
“Hardlopen, zaalvoetbal, basketbal, squash; als kind bruiste ik van energie en om  die kwijt te raken, deed ik veel aan sport. Het was mijn droom later de sportacademie te volgen. Toen ik in de derde klas van de middelbare school zat en ontdekte dat ik niet kon turnen, wist ik dat ik die droom maar beter kon opbergen. Ik volgde de wijze raad van mijn vader om niet de snelste maar de beste weg te kiezen en ging studeren in Nijmegen. Omdat ik altijd al geïnteresseerd was in geschiedenis en aardrijkskunde, koos ik voor Economische geografie. Het bleek de perfecte keuze. ‘Hoe werken ruimte en maatschappij op elkaar in? Hoe ontwikkelen regio’s en landen zich?’ Dit en soortgelijke issues werden tijdens die studie behandeld. Behalve dat ik het interessant vond, trok ook de breedheid van de studie mij aan. Je kunt er tal van richtingen mee uit. Bij gemeenten, kamers van koophandel en brancheorganisaties vind je veel economische geografen; vaak hebben die dan nog een vervolgstudie bestuurskunde gedaan.”

De best denkbare leerschool
“Na mijn afstuderen besloot ik niet in Nijmegen te blijven hangen maar op zoek
te gaan naar een leuke baan, ongeacht waar dit mij zou brengen. Eerst de job en dan verhuizen, dacht ik. Zodoende kwam ik als ‘beleidsmedewerker woningzaken’ terecht bij een Dordrechtse woningcorporatie. Het was de best denkbare leerschool. Ik leerde er een hoop facetten van het werkzame leven kennen. In achterstands-wijken zag ik bijvoorbeeld hoe mensen het vaak met weinig moeten rooien maar ik werd er net zo goed geconfronteerd met de zelfkant van de maatschappij: fraude, mensen die er een potje van maakten, voor overlast zorgden. In opdracht van de corporatie deed ik ook aan woningmarktonderzoek én dacht mee over de strategische invulling van het toekomstige woningbeleid. Voor iemand van vierentwintig was dat behoorlijk uitdagend. Bij een volgende stap zou ik nauwer betrokken worden bij de concrete invulling van bijvoorbeeld woonruimteverdeling. Omdat ikzelf echter meer voelde voor het beleidsmatige aspect, besloot ik dat het tijd werd om verder rond te kijken op de arbeidsmarkt.” 

Strategisch en mensgericht 
In die tijd was men bezig het regionale arbeidsmarktbeleid opnieuw vorm te geven, weer een ander en interessant raakvlak van mijn studie. Dus waagde ik de sprong. Ik ging in Breda werken en hield me bijna negen jaar lang bezig met allerlei ontwikkelingen op het vlak van arbeidsvoorziening. Aanvankelijk werkte ik vooral vanuit het regionale bestuur van arbeidsvoorziening maar langzamerhand rolde ik meer de private kant van arbeidsbemiddeling en HRM-beleid op. Op een bepaald moment kwam ik door een samenloop van omstandigheden in contact met de toenmalige directeur van Wissenraet Van Spaendonck en zo ben ik hier terechtgekomen. Mijn eerste klus werd het management van de branche-organisatie voor arbo- en re-integratie; had ik dus weer te maken met private bemiddeling”, lacht Carmen. Het woord ‘beleid’ is al een paar keer gevallen. Waarom is zij zo geboeid door strategie? “Ik ben vooral geïnteresseerd in wat strategie doet met mensen en organisaties. Het gaat me niet zozeer om consultancy en adviezen geven, maar om het tastbaar maken van beleid. Wat mijn werk leuk maakt is dat je samen met anderen iets realiseert; dat je kunt bijdragen aan de ontwikkeling van anderen, hun creativiteit kunt stimuleren en belemmeringen kunt wegnemen. Het geeft me een tevreden gevoel als mijn medewerkers hun eigen successen weten te behalen of als ik klanten verder kan helpen met maatschappelijke kwesties. Mensen met elkaar verbinden, is het mooiste dat er is.” 

Economische barometer
Als panellid van de economische barometer houdt Carmen de Jonge de vinger aan de economische pols. “Economisch gezien gaan we goede jaren tegemoet maar of dat ook gepaard gaat met de groei van werkgelegenheid is maar de vraag. De bezuinigingen die door de overheid worden ingevoerd, zullen nog de nodige weerslag hebben. Daarom is het belangrijk dat ondernemers blijven vooruitkijken: Waar is ruimte? Waar liggen nieuwe marktmogelijkheden? Probeer verbindingen te  eggen tussen je eigen organisatie en die van je klant. Denk met je klant mee en laat hem vooral niet te snel in de steek als het hem wat minder gaat!”