Dat ze het ongeluk in 2006 heeft overleefd, vindt Inge Debets (45), mededirecteur en -eigenaar van Leotex Fabrics, groothandel in meubelstoffen, nog steeds een wonder. ‘Het leert je dingen relativeren.’ Ze doorliep het hele medische circuit en is nog steeds niet helemaal de oude. ‘Wat dat betreft is het fijn dat ik op het moment single ben. Ik hoef thuis geen rekening met anderen te houden.’ Een interview geven is uitzonderlijk. ‘Ik ben misschien te open, heb geen geheimen.’
Klein hartje
‘Voor wat betreft de titel van de rubriek: ik voel me ondernemer, het bijvoeglijk naamwoord ‘vrouwelijk’ vind ik overbodig. Aan de andere kant: we hoeven niet te vechten tegen ons DNA. Wanneer ik als vrouw zorgzaam ben en een mannelijke collega heeft de spieren om een zwaar pakket voor me op te tillen, is dat prima.’ Net als iedereen bij Leotex is Inge in de eerste plaats een hardwerkende collega. ‘Ik beslis, maar ben geen kinderjuf of politieagent. Wel een soort van maatschappelijk werker soms. Een mengelmoes van mijn vader: doorzetter met een drive. En mijn empathische moeder, met een klein hartje.’
Bluf
‘Toen ik eindexamen voor de HAVO deed, werd mijn moeder ernstig ziek en voelde ik me verantwoordelijk om bepaalde taken over te nemen. Beesten in de kroeg was geen prioriteit. Ik deed MEAO en later ging ik Engels studeren. Maar bij een stage voor de klas bleek dat scholieren niet mijn publiek zijn. Ik hoorde wat de boekhouder van mijn vader verdiende, blufte dat ik het voor minder kon en ging aan het werk. In de avonduren behaalde ik mijn diploma HEAO commerciële economie.’
Zooitje
‘Vanuit mijn boekhoudkundige ervaring zag ik wat je met cijfers kunt doen. Waarom zijn kosten te hoog? Kloppen de marges? Waarop kunnen we bezuinigen? Ik wilde graag alles weten. Ik werkte als CFO bij een reclamebureau en het frustreerde me dat ik, aan de hand van cijfers, van alles aan de kaak stelde, maar niet gehoord werd. Van buitenaf leek het prachtig, intern was het een zooitje. Toen ik in 2008 een advertentie voor allround leidinggevende bij Leotex zag, heb ik gereageerd. Al in het sollicitatiegesprek vroeg de toenmalige, op leeftijd zijnde eigenaar of ik geïnteresseerd was in aandelen.’
Naam en toenaam
Dat was Inge. ‘Het MKB blijkt mijn ideale werkomgeving. Enerzijds commercieel, anderzijds klein genoeg om iedereen bij naam en toenaam te kennen. Ik heb de algemene leiding, doe de verkoop en werk nauw samen met mijn compagnon Björn Craeynest, die inkoop, marketing en productontwikkeling voor zijn rekening neemt. Sinds een jaar heb ik ook een rol in de collecties. Ik ben heel nieuwsgierig wat daar uit komt, het verhoogt mijn betrokkenheid.’
Kick
‘Ik kick niet op status of een dikke auto. Ik heb geen groot huis. Het bevredigt me dat ik de kans krijg om te zien of het klopte wat ik al jaren in mijn hoofd had, voor wat betreft cijfers. Of dat ik mijn bek had moeten houden. We draaien meer dan goed, we hebben al veel bereikt. Het is fi jn om een geoliede machine te creëren en aan te sturen. Pas zei een klant: ‘Hé meisje, mag ik de baas even?’ Daar kon ik alleen maar om lachen.’
Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema