Een doorzetter en een bikkel noemen collega’s haar. Angela Coppelmans (55), advocaat en partner bij De Voort Advocaten | Mediators herkent zich daar wel in, maar bestempelt zichzelf liever als een energieke duizendpoot. Haar nieuws van de dag? ‘Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik weer op mijn paard stapte.’

Ze begon 25 jaar geleden met rijden omdat ze een hobby nodig had. ‘Ik was alleen maar aan het werk.’ Een balsport was niet geschikt. ‘Een racket of hockeystick kun je laten verstoffen in de garage. Een paard heeft beweging nodig dus daar moet je naartoe.’ Ze startte met een huurpaard en kocht al snel haar eerste eigen paard om springen dressuurwedstrijden mee te rijden. Daarna volgden andere paarden, ook om hogerop in de sport te kunnen meekomen.

Stoppen was geen optie
Jaren later, in 2019, verkoopt ze de pony van haar dochter. ‘Ze ging uit huis om te studeren en stopte met rijden.’ Angela moest een keuze maken. ‘Ik heb overwogen om een shetlandpony’tje kopen om mijn paard gezelschap te houden.’ Ze besloot om op zoek te gaan naar een serieus paard zodat ze verder kon groeien in haar rijden. ‘Zonder mijn hobby, gezin en werk, ben ik niets. Dus zelf ook stoppen met rijden was geen optie.’

Ruin Checkpoint
Een grondige selectieperiode volgde, de advocaat bezocht veertig paarden en plaatste er uiteindelijk drie op een shortlist. Ruin Checkpoint was een van de gelukkigen. ‘Met het ene paard heb je een klik, met het andere niet, dat weet je al na de eerste ontmoeting.’ Ze stapte op voor een proefrit en kwam bij in het ziekenhuis, suf van de morfine. ‘Na elf minuten heeft hij me eraf gegooid.’ Angela’s rug was op meerdere plekken gebroken, een lange revalidatieperiode volgde. Ze toont een röntgenfoto van haar rug. Vanuit haar bekken lopen twee ijzeren pinnen tientallen centimeters omhoog. ‘Je moet het zien als een ladder. De pinnen hielden me overeind, maar als ik uit evenwicht raakte, viel ik tegen degene aan die naast me stond… en dan had ik geluk want dan kon diegene me weer rechtzetten.’

Ik was een baby
Ze lag vier maanden op bed en moest opnieuw leren lopen. ‘Een week voor Nederland zijn eerste officiële coronabesmetting ontdekte, zijn de pinnen eruit gehaald. Toen was ik een baby, mijn rugspieren waren helemaal slap. Met behulp van fysiotherapie heb ik mezelf weer opgebouwd.’ Overigens was het niet de eerste de beste fysiotherapeut, ook bij haar revalidatie zocht Angela een expert met visie en drive.

Verkopen kon altijd nog
Hoe het verder ging met ruin Checkpoint? ‘Ik heb hem gekocht.’ Een opvallende wending. ‘De klik was er. Vanuit het ziekenhuis heb ik mijn instructrice gevraagd om hem te testen op betrouwbaarheid. Hij bleek uiterst betrouwbaar, bomproof heet dat. Mijn ongeluk was domme pech, een schrikreactie als gevolg van harde wind. En nee, ik wist toen niet of ik ooit nog kon rijden, ik kon hem altijd weer verkopen.’ Nu rijdt ze weer op haar merrie, Devolte. ‘Op Checkpoint rijden, durf ik nog niet aan. Ik ben kwetsbaar.’ Toch overheerst dankbaarheid, omdat ze weer loopt, rijdt, werkt, kan gaan en staan waar ze wil zonder hulp. ‘Het is toch fantastisch dat ze dit kunnen in Nederland?’

Ethisch en integer
Angela is gedreven, in haar werk, vrijwilligerswerk, gezinsleven en sport. ‘Toen mijn kinderen jong waren was ik er bij al het lief en leed; bij de zwemlessen, gesprekken op school en als ze het moeilijk hadden. Mijn man en ik planden ons werk eromheen en we hadden een oppas aan huis.’ Met haar sport streeft ze ook naar een hoog niveau. ‘Ik ben geen recreant.’ Ze startte laat met rijden, was bijna dertig. ‘Ik heb wellicht talent.’ Begin 2019, vlak voor het ongeluk, reed ze met Devolte op niveau Z1, een van de hoogste dressuurniveaus in de basissport. ‘Ik voel nu mijn niveau van voor het ongeluk weer terugkomen, daar ben ik heel blij mee.’ Ze ziet overeenkomsten tussen haar vak en de paardrijdsport. ‘Beiden draaien om verbinding en balans. Je kunt alleen goed rijden als je lichaam volledig in balans is op het paard. Als advocaat moet ik zakelijk en persoonlijk ook volledig in balans zijn zodat ik ethisch en integer kan opereren en de beste scenario’s aan mijn cliënten kan voorleggen.’

Samen uitblinken
Ze leidde binnen De Voort Advocaten | Mediators tientallen jonge advocaten op, zorgt dat iedereen zich senang voelt. En haar team stond er toen ze dat het hardste nodig had. ‘Mijn collega’s hebben alles opgepakt en opgelost, ook mijn taken als vennoot. Daar ben ik ze zo dankbaar voor. Daarna hebben ze me bij de hand genomen, me rustig op laten bouwen, dat voelde zo goed. Ons bedrijfsmotto is samen uitblinken en in deze periode heb ik dat echt zo gevoeld.’

Tekst: Sara Terburg
Fotografie: Kees Bennema