Het is al snel duidelijk, hier spreekt een ondernemer. Eentje van het type: tikje eigenwijs en met een gezonde dosis zelfspot. Zeker geen kok die meer ondernemer wil worden. Maar zo noemt hij zichzelf wel. William Haanskorf (47) is eigenaar van restaurant Samen Eten en Drinken (SED) in ’s-Gravenmoer. Zijn zaak bestaat dit voorjaar tien jaar, wat lang is voor een horecabedrijf.

‘Wat het geheim van SED is?’ William leunt even achterover en antwoordt dan: ‘Ik kan niet tegen mijn verlies en daar pluk ik nu de vruchten van. We zijn er nog en hebben dat op eigen kracht bereikt. Overigens was ik zonder de steun van mijn vrouw Astrid nooit zover gekomen.’ De economische malaise was voor William aanleiding om nieuwe activiteiten te ontplooien. ‘Als ik alleen maar restaurantje was blijven spelen, dan had ik kunnen sluiten.’ Dus startte hij met kookcursussen, met koken en catering aan huis en vormde een deel van zijn restaurant om tot brasserie.

Alles huisgemaakt
De belangrijkste les die hij leerde? ‘Om volle kracht vooruit te gaan. En ik moet bekennen dat als ik hier ’s ochtends vroeg alleen rondloop, ik best weleens op gepaste wijze trots ben.’ Zijn bedrijf is zo stabiel dat hij weer investeringen kan doen. ‘Een van mijn toekomstplannen is het starten van een hotel vlakbij SED.’ Hiermee kan hij de zakelijke markt nog beter bedienen. Men kan nu al bij SED terecht met een bedrijfsfeest, om te vergaderen of om te genieten van lunch of diner. ‘Qua eten hebben we de juiste vorm te pakken: met verse, betaalbare gerechten.’ Het keukenteam maakt alles zelf, ook bonbons en brood. ‘Dat is qua kosten eigenlijk niet te doen. Maar ik heb ook geleerd dat de aanhouder wint. De komende jaren gaan mensen goed eten meer waarderen, de kwantiteit wordt minder belangrijk.’ Maar hoe zit het met de kwestie kok versus ondernemer? Hij lacht en zegt: ‘Kok William trad nooit op de voorgrond. Ik zei altijd: kom de keuken maar in als je die kale, dikke wilt zien. Maar de wereld vraagt iets anders. Ondernemer William treedt vanaf nu wel op de voorgrond, om de wereld te veroveren. En als ik daarvoor op onze bedrijfsbus moet gaan staan, dan doe ik dat.’