Vader en dochter vullen elkaar goed aan. Als een plus- en minpool, om maar eens in technische termen te blijven. VTI Voets viert dit jaar het vijfentwintigjarig bestaan. Svenja Voets (30): ‘En daar zijn we dankbaar voor. Dat we zo ver zijn gekomen, komt door de inzet van onze medewerkers en het vertrouwen dat we van onze klanten krijgen.’

Nick Voets (57): ‘Vijfentwintig jaar geleden ben ik met dit bedrijf begonnen. Ik was altijd al met techniek bezig, ik ben een echte techneut. Dit vak is echt een bewuste keus geweest, het is mooi om elke dag andere dingen tegen te komen. Je loopt tegen technische problemen aan en het is altijd weer een uitdaging om het op te lossen.’ Zijn dochter Svenja is misschien minder technisch, maar dat is geen belemmering: ‘Ik regel de zaken op kantoor, de managementtaken. Van binnenuit moeten de dingen goed op de rit staan, anders kun je geen zaak runnen.’ Nick vult haar aan: ‘Svenja is hier de bedrijfsleider, naast mij voert ze het bedrijf aan. En samen met onze medewerkers zorgen we dat iedereen goed geholpen wordt.’

Door en door
De twee vullen elkaar goed aan. Maar je moet niet denken dat Svenja als dochter een voorkeurspositie krijgt. Integendeel. Nick: ‘Als we hier zijn is Svenja voor mij net als andere medewerkers. Aangenomen om bepaalde taken goed uit te voeren. Iedereen heeft zijn verantwoordelijkheden, we moeten allemaal gewoon ons werk doen.’ Svenja: ‘En dat werkt prima. We kennen elkaar natuurlijk door en door. We bekijken dingen vanuit de zakelijke kant. En privé houden we gescheiden. Het is dus niet zo dat we het in onze vrije tijd altijd over de zaak hebben.’

Alles op papier
VTI Voets blijft altijd zoeken naar innovaties. Nick: ‘Ik heb het vak zien veranderen de afgelopen vijfentwintig jaar. Toen nam ik nog weleens een project aan op een bierviltje, ik hield in mijn eentje twaalf man aan de gang. Dat kan niet meer, we hebben te maken met meer wet- en regelgeving, keurmerken, andere technische installaties, registraties, alles uitgewerkt op papier. Dat komt de kwaliteit alleen maar ten goede.’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Linn de Kort