In de ontvangstruimte van Broeckx Plastic Recycling in Esbeek staat een etalagepop gekleed in een diva-jurk, gemaakt van plastic zakjes. Een metafoor van de circulaire economie waaraan het bedrijf van Ad Broeckx (57) een innovatief steentje bijdraagt. Een kunst op zich!

‘Het wordt een steeds belangrijker punt op de agenda van overheden en dat is logisch. Kunststof is niet meer weg te denken uit onze maatschappij maar het wordt voor een groot deel gemaakt van aardolie, waar we zuinig mee om moeten gaan. Kunststof kan ook gemaakt worden van kunststof en daar begint onze rol’, aldus Ad.

Houdbaarheidsdatum
‘Mijn vrouw en ik hebben zelf geen kinderen en op familiefeestjes riep ik wel eens dat een opvolger zich te allen tijden mocht aanmelden. Toen mijn neef Twan dat daadwerkelijk deed, was ik er nog niet klaar voor. Maar op het moment dat ik een duidelijk toekomstbeeld voor dit bedrijf zag, heb ik contact met hem opgenomen. Twan is sinds twee jaar één van mijn rechterhanden. Hij denkt mee met het beleid en doet veel ervaring en kennis op. Hoewel ik verwacht nog jaren mee te kunnen draaien moet ik eerlijk zijn; ik ben me bewust van mijn houdbaarheidsdatum, ben zelf helaas niet te recyclen en ik wil ook wel eens op vakantie.’

Frisse wind
Twan Hesselmans (26), is de zoon van Ads zus Miriam en assistent operationeel manager. ‘Het is een baan die veel aandacht vraagt, ook in het weekend ben ik ermee bezig. Ad is erg gedreven en ik kan veel van hem leren. Natuurlijk voeren we wel eens discussies omdat hij als commerciële man dingen verkoopt die ik op de werkvloer waar moet maken.’ Ad: ‘Hij komt met steeds meer ideeën en daar ben ik blij om. Ik wil absoluut geen vaderfiguur zijn; we zijn zakelijke compagnons en hij is één van mijn vertrouwenspersonen binnen dit bedrijf. Er waait nu een frisse wind waar ook het personeel blij mee is. Twan is in de productiehal begonnen met het leren van de kunststoffen. En daarmee meteen in het diepe gegooid, want deze branche verandert in een rap tempo.’

China stelt eisen
‘Noem plastic geen afval, het is een waardevolle secundaire grondstof. De handel gaat als volgt: we kopen gebruikt industrieel plastic in, sorteren het en persen het samen. Tot voor kort ging het dan in zeecontainers naar China, waar het verwerkt werd tot regranulaat: plastic korrels. De Chinese verwerkers verkochten die korrels aan de industrie; producenten van speelgoed, textiel, verpakkingsmateriaal enzovoorts. Halverwege 2017 kondigde China een importverscherping aan op verschillende soorten secundaire grondstoffen, waaronder plastic. Europa werd hiervoor meermaals officieel gewaarschuwd: de ladingen moesten beter gesorteerd zijn. Vervolgens lazen we erover en kregen we berichten van strenger douanetoezicht. Uiteindelijk wordt door China nu de regel gehanteerd dat aangeleverde secundaire grondstoffen niet meer dan 0,5 procent vervuild mogen zijn. Dat is vrijwel onhaalbaar.’

Cirkel is weer rond
‘In Europa is er nog te weinig capaciteit voor de inname en verwerking van alle  restproducten die momenteel worden ingezameld. We doen nu 70 procent van onze zaken met de omliggende landen van China, zoals Vietnam, Taiwan, Indonesië en Maleisië. Zij verkopen het regranulaat aan China en de cirkel is weer rond. De overige 30 procent van de handel verkopen we binnen Europa.’ Twan: ‘De kunst is nu om secundaire grondstoffen zo goed mogelijk te sorteren, zodat de kwaliteit steeds beter wordt en gemakkelijker afzetbaar. Dat verkleint de afhankelijkheid van de minder voorspelbare landen in Azië. Hoe schoner; hoe meer mogelijkheden voor de afzet. Onze focus is helder: we moeten zo secuur mogelijk sorteren. Dat gaat nu nog handmatig. Een sorteermachine betekent een totale investering van zo’n vijf miljoen euro.’

Driehoekje van pijltjes
Twan laat een grote bloempot zien, gemaakt van regranulaat. ‘Op de achterkant van elk plastic product staat zo’n driehoekje, bestaande uit drie pijltjes, dat aangeeft welke soort plastic het is. Het meest voorkomend is pe: polyethyleen. Maar je hebt nog andere soorten, zoals pvc en pet. Iedere soort heeft specifieke eigenschappen en een eigen manier van recycling. We nemen alles aan, daarin zijn we onderscheidend. Dat betekent dat we jaarlijks ongeveer 40.000 ton secundaire grondstoffen klaarmaken voor recycling.’

Te vrijblijvend
Ad: ‘In Europa moet er veel meer van regranulaat geproduceerd worden. Men maakt te weinig gebruik van de toepasbaarheid en producenten zijn te vrijblijvend bezig. Ze willen wel, maar het mag niks extra’s kosten. Een voorbeeld: stenen die in een plastic hoes naar de bouwplaats vervoerd worden. Zo’n hoes dient alleen als verpakkingsmateriaal en kan gemakkelijk van regranulaat vervaardigd worden, maar is nu nog van virgin materiaal. Nieuw plastic dus. Begrijp me niet verkeerd, we zijn in Europa goed bezig. Het is belangrijk dat nog meer partijen om tafel gaan zitten om op grote schaal afspraken te maken. Politiek, producent, inzamelaar en verwerker.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema