Mijn kinderen slaan hun vleugels uit. Ze verlaten het ouderlijk nest. Ze gaan studeren en heel stoer op zichzelf wonen. Natuurlijk ben ik trots; je wilt als ouder geen nestblijvers van je kinderen maken, maar je ziet helaas niet meer wat ze doen. En wat is het plotseling stil aan de keukentafel. Een bizarre bijkomstigheid is dat je ineens meer opgemerkt wordt door een andere dierbare. Dat belooft wat.

Uitzwaaien
Ook bij mij op kantoor gaat er iemand vertrekken. Denk niet dat ik hem de laan heb uitgestuurd, want het is een prima werknemer. Maar hij wil zijn horizon verbreden. En dat mag, dat is goed. We regelen een afscheidsfeestje en een bos bloemen. We zwaaien hem met het voltallige team uit. Daarna gaan we niet sippen, maar laten we ons opnieuw uitdagen. Kijk naar een voetbalteam. Zodra de spits ergens anders gaat spelen, wordt er direct gezocht naar een andere. Wat heet, een betere als het even kan.

Grap
De grap van jobhoppen is dat waar een goede weggaat, een andere goede ergens rondloopt. En wie bang is om de goede mensen kwijt te raken, moet ze maar zien te binden. Ik vind een goede doorstroom van mensen gezond. Misschien popelt een medewerker om de plek van zijn ex-collega in te nemen. Of misschien is het tijd om zijn taken uit te besteden. Wees niet bang voor een afscheidsfeestje op z’n tijd. Beweging houdt u en uw hele onderneming scherp.

Diner voor twee
En scherp ben ik nu als echtgenoot ook. Normaal verorberde ik na een lange werkdag het avondmaal in mijn uppie. Twee weken geleden was de laatste keer, want tegenwoordig is het een romantisch diner voor twee. Sterker, ze stelt enthousiast voor om elke week samen te gaan sporten. De koers is gezet. Niet alleen het leven van onze kinderen gaat veranderen. Vertrek is het begin van iets nog mooiers.