Het is een feest om samen met vader Bart en zoon Robbert Haans door hun bedrijf te lopen. Prachtige hallen, witte vloeren, witte muren, geen stofje te bekennen. Grote en kleine schades worden hier met precisie en vakkundigheid hersteld. En niet alleen de auto’s worden door de 38 medewerkers in de watten gelegd, ook de auto-eigenaren zelf hoeven nergens meer naar om te kijken.

Haans Autoschades in Tilburg is een begrip. Niet voor niets natuurlijk. De derde generatie staat inmiddels voor de helft aan het roer. Vader Bart (55) en zoon Robbert (24) runnen Haans Autoschades sinds begin dit jaar officieel samen. In de praktijk verandert er niet veel. Het vak is Robbert met de paplepel ingegoten en het mede-eigenaarschap is niet meer dan een logische stap. Robbert: ‘Ik heb nooit gedacht dat ik iets anders zou willen doen. Ik heb bij diverse andere schadebedrijven gewerkt tijdens mijn studie automotive management, en daar heb ik veel van geleerd. Maar ik heb altijd geweten dat ik uiteindelijk hier wilde werken.’

Veel respect
Bart: ‘Mijn vader Jos begon het bedrijf zestig jaar geleden in de Koestraat. Ik heb ontzettend veel respect voor wat hij heeft opgebouwd en ik ben hem ontzettend dankbaar voor de kans die ik gekregen heb met Haans Autoschades. Diezelfde kans wil ik Robbert ook geven. Robbert heeft op zijn beurt ook weer veel respect voor mij. En is dankbaar voor de kans die hij van mij krijgt. Tegelijkertijd verloopt onze samenwerking heel vanzelfsprekend. Zoals ik prima met mijn vader samenwerkte, zo werken wij ook samen. Eigenlijk hebben we nooit woorden met elkaar, geloof het of niet. Onze werkverdeling is gegroeid, hij heeft dingen gaandeweg van me overgenomen. Robbert houdt mij ook scherp, het is net een pitbull, hij gaat net zo lang door tot iets helemaal goed is. Dat deed ik vroeger bij mijn vader ook.’

Groot denken
De autoschadebranche is geen makkelijke. Prijzen staan onder druk, de concurrentie is groot. Waar opa Jos het aandurfde om in zijn tijd een grote hal neer te zetten - iedereen verklaarde hem voor gek -, durft Bart ook groot te denken. Hij heeft flink geïnvesteerd om een officiële approved Tesla hersteller te worden. Eén van de weinige in Nederland. Bart: ‘Onze jongens hebben een gedegen opleiding in Engeland gevolgd, we hebben speciale gereedschappen aangeschaft en vorig jaar een apart pand voor Tesla-schadeherstel neergezet. Klanten komen zelfs vanuit Groningen naar ons toe.’ Robbert vult hem aan: ‘Vanuit heel Europa zelfs, laatst nog uit Noorwegen.’ In de herstelshop worden de auto’s weer volgens fabrieksspecificaties hersteld, of de schade nu klein of groot is. Van een paar putjes in de motorkap tot het herstellen van enorme schades. Bij Haans werken ze net zo lang tot je er niets meer van ziet. 

Perfectionist
Maar niet alleen de Teslarijders kunnen hun dierbare bezit met een gerust hart achterlaten voor herstel. Alle auto’s zijn welkom. Bart: ’Natuurlijk leveren we goed vakwerk, ik ben een echte perfectionist. We werken met alle verzekeraars samen én we geven altijd vier jaar garantie. We handelen het papierwerk af, leveren service en onze klanten krijgen een gratis leenauto mee. Maar ook daarin gaan we net een stapje verder.’ Robbert: ‘We hebben verschillende soorten leenauto’s van diverse merken, onze klanten mogen kiezen. Van een Mini tot een bestelbus. Het gaat om de kleine extra’s die we bieden. We leveren hun auto perfect af. Niet alleen is de schade hersteld, maar we hebben ook gepoetst en de ramen gezeemd. En we leggen de inmiddels befaamde pepermuntjes in de auto. Dat is leuk, als we ze een keer vergeten om wat voor reden dan ook, krijgen we het te horen van onze klanten.’ Bart vult zijn zoon lachend aan: ’Weet je hoe dat ontstaan is, van die pepermuntjes? Nee? Jouw opa kreeg lang geleden een vertegenwoordigster van pepermuntjes aan de balie. Zij pakte hem volledig in en voor we het wisten stonden er pallets voor de deur. Geen idee wat we er mee moesten. Toen kregen we het idee om ze op de stoel te leggen in herstelde auto’s. En daar zijn we nooit mee gestopt, omdat iedereen er zo positief op reageert. We herstellen zo’n negentig auto’s in de week, er gaan heel wat  pepermuntjes doorheen.’

Privé?
Uit alles blijkt dat vader en zoon het prima kunnen vinden met elkaar. Robbert: ‘We doen naast het werk ook nog van alles samen. Racen op circuits in heel Europa bijvoorbeeld. En ik woon nu nog even thuis, we komen elkaar daar dus ook tegen. Of het moeilijk is privé en werk gescheiden te houden? Voor ons niet, maar daar denkt mijn moeder misschien anders over. We hebben weleens voorgesteld om onder het eten niet over het werk te praten.’ Lachend: ‘Toen waren we gewoon stil.’ Bart: ‘We hebben zo’n enorme passie voor het werk, dan sluipt het er vanzelf in om er thuis ook nog over te praten. Voor ons geen probleem hoor.’

Tekst: Jenneke de Roij