‘We hebben zulke goede mensen rondlopen in elk vakgebied, dat ik me afvraag of ik tot de 10 beste medewerkers van AVEC behoor’, zegt Stefan Lanslots (48) CEO en eigenaar van AVEC. ‘Onze mensen behoren tot het neusje van de zalm op hun vakgebied. Ze krijgen alle vrijheid en ik doe niet aan targets. Het belangrijkste is dat ze zich hier zo gelukkig voelen als kinderen in een speelgoedwinkel. Want pas dan functioneer je op je best.’

'We zijn zorgvuldig in ons selectiebeleid en hebben voor sollicitanten een toets ontwikkeld die goud waard is. Eén van mijn beste projectmanagers studeerde visagie en vrijetijdswetenschappen, waarna ze twee korte baantjes had. Puur op basis van die achtergrond zou ze niet aangenomen zijn en was AVEC haar misgelopen. Een perfect CV zegt niet alles. Iedereen hier heeft een bepaald niveau plus een extraatje, zoals technisch inzicht, een talenknobbel of een groot empathisch vermogen. Talenten waar je wat aan hebt.’

Vooral gefeest
Zelf is Stefan goed in cijfertjes en strategisch denken. ‘Mijn eerste echte baan bezorgde me een schok. Ik had tijdens mijn studie vooral gefeest en vond werken een aanslag op mijn vrije tijd. Ik dacht na hoe ik eronderuit kon komen. Als backpacker de wereld door? Dat heeft iets treurigs wanneer je ouder wordt. Eigenlijk leek het leven zonder geld me sowieso geen prettig vooruitzicht. Op het winnen van de loterij kun je niet rekenen en ik zag mezelf ook niet als uitvinder van zoiets als de paperclip. Dus moest er een ander scenario komen. Ik bedacht een waterdicht levensplan, waaraan ik me tot op de dag van vandaag heb gehouden.’

Nog jong genoeg
‘Je kent het gevoel wel dat je op vakantie kunt hebben. Je ligt in een hangmat en overdenkt je bestaan. Wanneer je geen plan hebt, baseer je het welslagen van je leven alleen op de emotie van dat moment. Heb je het wel dan kun je het toetsen en indien nodig bijschaven. Mijn levensplan vatte ik op mijn 25e als volgt samen: tot nu toe had ik gestudeerd en gefeest. Ik zou de komende vijf jaar benutten om door ervaring alles te leren wat me ontbrak om een goede ondernemer te worden. Daarna had ik weer vijf jaar om een bedrijf te kopen, waarvan ik vervolgens in tien jaar een goedlopende toko kon maken. Op mijn 45e uitkijken naar een koper, zodat ik in ieder geval met vijftig jaar weer vrij was en nog jong genoeg om het feesten te hervatten.’

De laatste stap
‘Tot dusver heb ik me er precies aan gehouden. Toen ik AVEC in 2006 kocht was het bijna failliet maar had ik inmiddels alle skills om er vol zelfvertrouwen tegenaan te gaan. Ik verwacht dat we komend jaar een omzet van 70 miljoen euro draaien. Natuurlijk ga je als je ouder wordt anders over dingen denken. Ik heb niet meer zo’n behoefte aan feest en AVEC is het leukste bedrijf ter wereld. Het biedt me ondernemerschap zonder beperking. We bepalen zelf welke producten we op de markt brengen, waar we die laten maken en aan wie we die verkopen; we zijn volledig autonoom. Ik voel me hier vrij en weet dat ik een toegevoegde waarde heb. Dus de laatste stap van mijn strategie stel ik graag nog een aantal jaar uit.’

‘Alles Voor Educatie & Creativiteit’ was de oorspronkelijke betekenis van AVEC. Tegenwoordig staat de naam voor ‘Partnership by Design’. AVEC ontwerpt producten voor winkelketens zoals Hema en Albert Heijn. Het bedrijf is gespecialiseerd in hobby-, decoratie- en knutselmateriaal. ‘Eigenlijk alles waar de klant een creatieve draai aan wil geven. De producten worden meestal onder private label geleverd, zodat klanten hun eigen product- en prijsbeleid kunnen voeren’, zegt Stefan. De productie vindt plaats in China.

Profiel Stefan
Geboren: 20 september 1970. ‘Trek er negen maanden vanaf en je begrijpt: ik was een goed voornemen van mijn ouders.’
Komt uit: de Tilburgse Kruidenbuurt
Vader: leraar elektrotechniek en dansleraar
Moeder: lerares Duits en Nederlands
Bijzondere bijbaan: vijf zomers lang propper in Spanje
Liefhebber van: schrijver Louis Paul Boon
Getrouwd met: de mooie Braziliaanse Raquel
Vader van: Davi en Lucas
Lievelingsclub: Willem II. ‘Dat bewijst mijn doorzettingsvermogen.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema