Johan Faes had moeite zich te concentreren op school. Liever was hij aan het ‘prullen’. Inmiddels bedient hij vanuit Reusel wereldwijd industriële klanten met bijzondere verpakkingswensen. Als het kan gaat daar een duurzaam sausje overheen.

‘Op de kleuterschool zeiden ze al dat ik ondernemer zou worden. De vraag was alleen waarin? Een tijdlang was een muzikale carrière ook een optie. Rond mijn twintigste was ik drummer van een redelijk succesvolle coverband. En ik heb nog even overwogen om een taxibedrijf met pakketservice te starten maar daarvoor kreeg ik geen vergunning.’ Op zijn 22ste begon Johan zijn bedrijf in flight cases. ‘Die maakte ik al voor onze band en ook wel eens voor anderen. Ik had twee rechterhanden en was altijd al geïnteresseerd in techniek. Ik begon in het schuurtje van mijn ouders. Al snel breidde ik uit met viskoffers. ’s Ochtends maakte ik koffers, ’s middags bezocht ik mijn klanten. In dezelfde tijd kreeg ik ook aanvragen van industriële klanten. Zij daagden me technisch uit en hadden veel waardering voor mijn product. Na verloop van tijd ben ik me volledig gaan focussen op de industrie. 32 jaar later ben ik eigenaar van Faes Group, zit ik in dit grote pand en heb ik 85 mensen in dienst.’

Achterlichtjes
‘Hoe ik het doe? Sommigen noemen het visie, anderen onderbuikgevoel. Ik grijp kansen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan, om maar eens een dooddoener te gebruiken. Ik ben erg ontdekkend. Ik praat graag met mensen, ik lees kranten en vakliteratuur. Dan zie je bepaalde trends. Onze directeur operations zegt wel eens: ‘Jij maakt van niets iets’. Tegelijk zeggen mensen ook dat ik drie jaar vooruitloop. Je moet er wel voor zorgen dat ze je achterlichtjes kunnen blijven zien. Ik word wel eens ongeduldig als ik anderen niet direct kan overtuigen van mijn ideeën. Dat is mijn valkuil. Daarom heb ik in de loop der jaren goede mensen om mij heen verzameld. Ik delf de diamanten, zij slijpen ze fijn.’

Afval
‘Een onderwerp dat mij nu erg bezighoudt is circulariteit. Wereldwijd liggen verpakkingen onder vuur. Dat is terecht, want we genereren een enorme afvalstroom. Ik zie dat als een kans en heb er ook veel ideeën over. Daar publiceer ik ook veel over. Ik maak me bijvoorbeeld sterk voor een nieuw ecosysteem binnen de keten. Daarbij besteedt een klant steeds meer uit. Niet alleen logistiek, maar ook juridische dienstverlening, service en verpakkingen. Zo’n systeem draait om vertrouwen, kennis delen en connectiviteit. Hoe meer ik over mijn klant weet, hoe beter ik hem kan bedienen. Nu stopt onze relatie bij de voordeur. In overleg kun je dan bijvoorbeeld kiezen voor herbruikbare verpakkingen. In de industrie wordt een product soms vier keer opnieuw in- en uitgepakt voor het op de eindbestemming is. En je kunt dan ook afspreken dat de klant de verpakking alleen maar gebruikt zonder dat hij er eigenaar van wordt. Aan het einde van de rit komt hij dan weer hier terug en gebruiken we hem voor een volgende klant. Waarom niet? Dat is ook het principe van bierkratjes. Om dit soort ideeën door te voeren, is meer bewustwording nodig. Als je volgens dat nieuwe systeem gaat werken, dan bedien je niet alleen je eigen bedrijf, maar ook het milieu. Geld verdienen en duurzaamheid gaan goed samen.’

Ondergeschoven kindje
‘Verpakking is in de industrie nog altijd een ondergeschoven kindje. Vaak bedenken ze op het laatste moment dat ze verpakking nodig hebben om hun product te versturen. Dat kan zoveel beter, voor de klant, het milieu en voor ons. Daarom organiseer ik meetings en houd ik lezingen. Vijftien jaar geleden stond ik echt in mijn eentje te roepen in de woestijn, tien jaar geleden was ik een van de roependen in de woestijn, maar sinds vijf jaar krijg ik eindelijk een luisterend oor.’

Ondernemerstip
‘Angst is een slechte raadgever. Durf innovatief te zijn, dan gaan mensen graag met je in zee.’

Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Kees Bennema