Situatie: stel, u heeft een medewerker (we noemen hem Stef). Iemand met veel potentie. Misschien iemand die binnen enkele jaren tot de directie kan toetreden. sinds kort heeft Stef de leiding over een project dat kansen moet bieden voor nieuwe afzetmarkten. Maar het loopt niet lekker.

Na een aantal weken krijgt u klachten van projectteamleden. Ze missen tempo en zien te weinig resultaat. u spreekt Stef erop aan. ‘Tja, voorzichtige start, maar nu loopt het, écht hoor’, probeert hij. na enkele weken krijgt u de werkelijkheid te horen: Stef geeft aan dat hij moeite heeft met het aansturen van zijn team. Wat nu? u kent iemand in uw netwerk die cursussen projectmanagement verzorgt. Gelukkig; er was nog een plaats. Zo, denkt u, tijdig het probleem onderkend en ook meteen de oplossing gevonden.

Stef loopt in de week na de training enthousiast uw kantoor binnen. ‘Dit was precies wat ik nodig had.’ Hij zegt veel ideeën te hebben om het project vlot te trekken. u bent blij dat hij er weer is, want er is een probleem bij de productie in Japan. u geeft aan dat u zeker twee weken naar japan moet om orde op zaken te stellen. ‘schrap dus alle afspraken uit jouw agenda de komende tijd, ik heb nu alle mankracht nodig hier op kantoor. Oh ja, dat betekent dat je het projectteam maar even op een laag pitje moet zetten!’ Stef baalt ontzettend, maar heeft hier ook wel begrip voor. Maar u merkt enkele weken later - net als u weer terug bent uit japan - dat alle puf eruit is. Het probleem in japan blijkt hardnekkig en een nieuwe start van het project lijkt steeds verder weg. net als de motivatie van Stef.

Wat ging hier fout? Prima training. Stef enthousiast. Goeie timing. Twee dingen heeft u goed gedaan; met de cursus zorgde u ervoor dat de capaciteiten van Stef verbeterd werden. Hij had veel kennis en ideeën opgedaan. Aan het tweede aspect, motivatie, was ook voldaan. Stef was gemotiveerd voor die training en kwam zelfs nog gemotiveerder terug. Maar op één punt ging het mis: na de training kreeg Stef totaal geen gelegenheid om zijn opgedane kennis en motivatie ten toon te spreiden. Er waren steeds andere redenen - ook door u opgelegd - voor Stef om niet aan de slag te gaan. 

Het lijkt simpel: het zijn maar drie ingrediënten die het gewenste taakgedrag kunnen opleveren. Meer niet. Maar vergeet er één en het leidt tot niets. Wat dus ook meteen duidelijk is: iemand alleen maar naar een training sturen, werkt dus écht niet! 

Wilt u reageren? henneman@hence.nl