Hij draagt niet alleen bij aan een prettigere samenleving, maar blijft ook fair in een branche waar prijsvechten bijna gewoon lijkt. ‘Iedereen komt je vertellen dat dat nu de manier is’, zegt Ad van Riel (52). ‘Alsof de eerlijke methode aan geloofwaardigheid heeft verloren.’

‘Werken en wonen in een prettige omgeving is belangrijk en daar mag je als ondernemer best aan bijdragen’, zegt Ad van Riel van REASeuro, een bedrijf dat ondersteunt bij alle mogelijke vraagstukken rondom explosieven,met als kernactiviteit het opsporen ervan. ‘Zo hebben ze me ooit gevraagd om leider te worden van het jeugdvoetbal in Riel, maar daar heb ik helaas niet voldoende tijd voor. Ik vind het echter wel belangrijk dat deze clubs goed lopen, dus hebben we aangeboden om alle elftallen te sponsoren waarvoor geen sponsors gevonden kunnen worden. Zo zijn we verder ook betrokken bij andere verenigingen en scholen uit het dorp. Puur vanuit het plichtsbesef om maatschappelijk bij te dragen. Niets mis mee.’

Educatie
Van Riel, al 35 jaar in het vak, is niet alleen gedreven en betrokken, maar ook glashelder in zijn overtuigingen. ‘We zijn als bedrijf hartstikke commercieel en moeten ook winst maken, maar dat is iets anders dan winstbejag’, legt hij uit. ‘Je kan ook winst maken om daar andere dingen mee te doen. Dit weten mijn personeel en mijn omgeving ook en dat versterkt elkaar. De directeur van een nabijgelegen school was verbaasd toen hij in mijn bedrijf kwam kijken. Daar ligt namelijk een mooie kans om zijn leerlingen wijzer te maken door ze voorlichting te geven over WOI en WOII, want daar weten wij alles van. Zo leren ze de praktijk binnen een bedrijf kennen en ontdekken ze dat geschiedenis nog steeds actueel is. Op die manier begrijpen leerlingen waaróm ze leren. Ik dacht zelf vroeger: Engels, Frans en Duits, sodemieter op. Ik blijf hier toch in dit dorp. Maar vervolgens zat ik als volwassene met gasten uit het buitenland aan tafel en hoorde ik mijn zoon die toen nog klein was vragen: ‘Is dat Engels, pap? Is dat Duits?’ Hij leerde al vroeg dat het zin heeft om je talen te kennen. De wereld is groter dan je eigen dorp.’

Geloofwaardigheid
Niet alleen groter, maar soms ook harder dan je eigenlijk zou wensen. De geboren en getogen Rielenaar met ruim zestig medewerkers in dienst loopt regelmatig tegen partijen aan die aan prijsvechten doen. ‘Terwijl veiligheid, ons product, niet onderhandelbaar hoort te zijn’, vindt hij. ‘Ik maak altijd kenbaar aan onze klant dat we aan de juiste kant van de streep staan. Er zijn ook klanten die vragen om de laagste prijs, daar doen we niet aan mee. Wij handhaven onze tarieven, leggen een keurige offerte weg waarbij ze altijd het beste uit zijn en benaderen een vraagstuk doelmatig en effi ciënt. Niet voor niets hebben we altijd geïnvesteerd in de nieuwste technieken en ontwikkelingen, doen we veel aan research en development en ontwikkelen we zelf ook. Daar hoort een prijs bij. Concurrenten dwingen je om onderscheidend te blijven, maar dat kost wel veel tijd en energie. Zowel richting de klant als ook richting je eigen personeel. Er wordt heel veel druk uitgeoefend om toch maar mee te doen met prijsvechten, want iedereen komt je vertellen dat dát nu de manier is van ondernemen. Alsof de eerlijke methode aan geloofwaardigheid heeft verloren. Onzin. Over eerlijk zaken doen gesproken: kijk naar de aannemerij, die maakt er echt een zooitje van. Ze denkt kortzichtig en wil scoren. Die hele bouwfraude werd veroorzaakt door deze mentaliteit waar gretigheid de boventoon voert. Ik heb een bloedhekel aan corruptie. Alles wat daar ook maar naar riekt, komt bij ons niet binnen.’

Macht
Ad is ervan overtuigd dat de meerderheid van de ondernemers en klanten goed zijn en het goed willen doen. Het zijn volgens hem een paar rotte appels die het in het bedrijfsleven verzieken. ‘En die zitten vaak in de top’, stelt hij. ‘Er zijn maar weinig mensen die met macht om kunnen gaan. Zodra ze die krijgen, gaan ze gekke dingen doen. Strikt genomen heb je geen macht. Als het in mijn bedrijf niet loopt omdat mijn mensen zich niet senang voelen, heb ik niks.’