Tilburg kent van oudsher een ondernemersstructuur die gekenmerkt wordt door mkb bedrijven. Kleine én grote bedrijven die al jarenlang verankerd zijn in de lokale economie en maatschappij. Deze mkb bedrijven, veelal familiebedrijven, hebben een primair economisch reactievermogen.

Als het slecht gaat, stoppen ze onmiddellijk met geld uitgeven en investeren. En als het beter gaat wil men eerst zeker weten dat het goed gaat, voor men de zuurverdiende centjes weer gaat uitgeven. Dus net als bij aanvang van de crisis; officieel bij het faillissement van Lehman in september 2008. Op vastgoedgebied door de krimpende financieringsbereidheid al voorzichtig vanaf eind 2007, met een versnelling na september 2008.

Inmiddels is de economie alweer wat langer aan het aantrekken. Het producentenvertrouwen is al geruime tijd aan het stijgen; in april opnieuw boven het gemiddelde van de afgelopen twintig jaar. Het consumentenvertrouwen is sinds maart 2015 weer boven 0. Lage rente, lage euro. Allemaal zaken die leiden tot een voorzichtig optimisme.

Voor vastgoed leidt dat tot hogere huizenprijzen en vooral meer transacties. Krimpend aanbod van de kantoren (dat werd wel tijd!) en een krimpend aanbod van bedrijfsruimte. Vooral de Randstad, met Amsterdam in de hoofdrol, profiteert als eerste - en fors - met grotere opnames en prijsstijgingen. Er is veel (internationale) liquiditeit die vooral zijn weg zoekt naar beleggingen in toplocaties, bijvoorbeeld in de Tilburgse logistiek.

De financieringsbereidheid voor gebruikersvastgoed, waar de mkb bedrijven behoefte aan hebben, blijft nog wat achter maar toont ook de eerste tekenen van herstel. In 2015 was voor Nederland op vastgoedgebied een duidelijke herstel zichtbaar. Tilburg blijft (op logistiek na) op alle gebieden wat achter. Dus ondernemers, ontwaakt!