Honderd jaar probleemloos ondernemen is onmogelijk. Die nuchtere conclusie trekt Theo Hoppenbrouwers (69) als hij samen met directeur Henny de Haas terugkijkt op een eeuw Hoppenbrouwers: ‘We zijn een paar keer de dans ontsprongen, door de verschillende crisissen gingen we bijna kopje onder. We hebben harde lessen gehad, maar uiteindelijk een shockproof bedrijf gebouwd.’

Theo is trots op Hoppenbrouwers zoals het er nu staat. ‘Ik heb het bedrijf veertig jaar het beste van mezelf gegeven. Ik kom hier steeds minder, soms mis ik de hectiek van de dag nog wel. Ik weet dat het bij Henny in hele goede handen is. Hij heeft omarmd wat ik heb opgezet en mijn ruwe ideeën geslepen en mooier gemaakt. Ik kan hier niet voorbijrijden zonder naar binnen te kijken. En dan ben ik een blij mens.’

Ons moeder
Theo nam als 21-jarig manneke Hoppenbrouwers van zijn vader over. ‘Ik zie mezelf nog aan het aanrecht staan. Ik was pas 21, mijn vader moest om gezondheidsredenen stoppen. Ik stond zelf op het punt om bij een technisch adviesbureau te solliciteren, ik denk eerlijk gezegd dat mijn vader mij niet heel geschikt vond om zijn bedrijf over te nemen. Ik lijk meer op ons moeder, ben wat zachter van karakter en dit is toch een harde business. Mijn vader stuurde het personeel op zijn manier aan, heel controlerend, hij zat overal bovenop. En de eerste tien, vijftien jaar heb ik dat gekopieerd. Ik wist ook niet dat het anders kon en hoe dat moest.’

Geniale stap
Theo: ‘Gedurende die jaren werd ik zelf steeds ongelukkiger, ik vond het helemaal niet fijn om dwingend met mijn personeel om te gaan. Ik voelde aan alles dat het anders moest. Ik praatte er met andere ondernemers over, maar ik kwam maar niet tot hét inzicht. Je mag gerust weten dat ik in die tijd op het punt heb gestaan het bijltje erbij neer te gooien. Ik besloot uiteindelijk om openheid te geven naar de mensen die bij me werkten. Ik riep iedereen bij elkaar en we hebben een middag zitten brainstormen. Dat bleek een geniale stap. Ik dacht dat ik alles altijd maar zelf moest doen, maar die middag werd me duidelijk dat iedereen hartstikke goede ideeën had. En die ideeën zijn we stap voor stap gaan invoeren. Er ontstond een grote betrokkenheid, mensen kwamen ’s ochtends op tijd, ze kwamen zelfs een kwartier eerder. De productiviteit nam toe, iedereen nam zijn verantwoordelijkheid en ik kreeg er weer echt lol in.’

Uit de running
Theo: ‘In de jaren negentig maakten we een spectaculaire groei door naar 25 medewerkers. Om gezondheidsredenen raakte ik anderhalf jaar uit de running, maar wat bleek? Mijn personeel kon het ook runnen, mijn bedrijf liep gewoon door. Dat was een eye opener. Dat had ik eerder moeten weten. Ik begreep dat ik voorwaardescheppend aanwezig moest zijn. Dat is echt een leerproces geweest, mijn vader had me zo niet geboetseerd. Dit was de juiste weg. Deze manier van werken trok Henny ook aan. In 1999 is hij gestart bij Hoppenbrouwers en ik zag het wel zitten met hem als bedrijfsleider.’

Fouten maken
Henny: ‘Ik heb Theo’s structuur verder neergezet. Ik geniet ervan als ik mensen met plezier zie werken. Ik moet de randvoorwaarden scheppen en mensen fouten laten maken waar ze van leren. En ik moet vooral niet in de weg lopen. Ik heb een groot vertrouwen in de mens en natuurlijk gaan er ook dingen fout. Maar als je grote stappen wilt zetten, moet je ook bereid zijn om groot geld te verliezen. Dat verlies moet je nemen. Niet te lang bij stil staan. En er hoeft maar één vraag beantwoord te worden: wat heb ík ervan geleerd? Dat geldt voor iedereen. We laten mensen echt niet zomaar wat rotzooien, maar we beknotten ze ook niet.’

Botsen
Henny en Theo hebben tot 2008 samengewerkt, voordat Henny Hoppenbrouwers in 2013 volledig overnam. Theo: ‘En het heeft natuurlijk vaak genoeg gebotst tussen ons. We hebben heel wat discussies gevoerd, een paar keer flink op het randje ook. Maar we hebben het altijd kunnen uitspreken. Dat geeft ook vertrouwen in elkaar.’ Henny vult hem aan: ‘Je moet nooit omwille van de lieve vrede conflicten uit de weg gaan. Conflicten zijn soms nodig, je moet het eens worden op de inhoud. Ik heb van Theo geleerd dat er altijd een andere kant aan een verhaal zit, om minder snel te beslissen en te reflecteren. Iets langer over dingen nadenken, leidt tot een goed besluit.’

Stoppen?
Halverwege dit jaar viert Hoppenbrouwers uitgebreid het honderdjarig bestaan. Henny: ‘En verder werken we gewoon door. Het thema voor ons jubileumboek is groeien. We willen de beste en duurzaamste installateur van Nederland zijn. Ik ben nu 55 en ik denk nog lang niet aan stoppen. Dat doe ik pas als ik niet meer de geschikte man voor dit werk ben. Ik hoop dat ik dat tegen die tijd zelf zal inzien. Voor nu gaan we duurzaam de toekomst in.’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Kees Bennema