‘Ik wil graag door iedereen vriendelijk gevonden worden, hoewel ik soms best harde beslissingen moest nemen. Dat zit in mijn aard. Ik kan niks zeggen zonder te lachen. Maar ik ben geen flierefluiter.’

Bernard Kin (64) verkocht in november 2013 zijn bedrijf Kin Pompentechniek aan de beursgenoteerde Zweedse onderneming Indutrade. ‘Aan die overeenkomst was een ‘earn out’ verbonden; gedurende vier jaar dacht ik nog mee en deelde in de winst. Die periode is nu voorbij. De nieuwe directeur is Rob Kouvelt. Een gezellige vent en een maat van me.’

Ontroerd
Bernard heeft Rob 25 jaar geleden zelf in dienst genomen voor een technische functie. ‘Hij is de juiste man op deze plaats. Twee weken geleden vierden we zijn jubileum bij de zaak, tegelijk met mijn afscheid. Ik was best ontroerd door de mooie toespraken.’ Lachend: ‘Ze zeggen natuurlijk niets verkeerds op zo’n moment.’ Bernard nam zijn mensen ook nog mee naar een VIP dinershow in Aalsmeer. ‘En nu is het klaar. Ik heb hier niks meer te vertellen. Alleen het pand is nog van mij. Het personeel vindt dat ik wel gedag moet blijven zeggen.’

Olifant in porseleinkast
‘Op de dag van verkoop viel er een last van mijn schouders. Ik ben altijd een olifant in de porseleinkast geweest, maakte me snel druk. Bijvoorbeeld wanneer klanten zich niet netjes behandeld voelden. Als me dat vrijdags ter ore kwam, kon ik me er het hele weekend over opwinden. Om op maandag te ontploffen en dan pas van het personeel de ware toedracht te horen, waarna ik mijn excuses maakte. Ik ben ook gestopt als commissaris bij NAC. Die functie bekleedde ik niet voor de status; als ik iets doe wil ik het goed doen. Maar ik heb jarenlang zeven dagen per week gewerkt. Ik wil nu vrijheid en geen verplichte vergaderavonden meer. Zelfs voor onze kleindochter Stella ben ik geen oppas-opa. Althans niet op vaste tijden.’

Niet de kinderen
‘Onze hele familie is ondernemend. Je hebt Kins in allerlei takken van sport, vooral op technisch gebied. Mijn drie kinderen, dertigers, zijn op hun beurt ook weer ondernemers, met horecazaken en een modewinkel. Ik heb altijd volgehouden dat ik hen niet mijn bedrijf zou laten overnemen. Hoe had ik het gelijk moeten verdelen? En stel dat het niet goed was gegaan; ik ben zo gelukkig als mijn ongelukkigste kind en zou me altijd druk blijven maken. Ik wilde ook niet afhankelijk van mijn vader zijn. Ergens was ik wel een buitenbeentje. Wanneer ik het nog eens over zou kunnen doen was ik misschien in de mode beland. Van de heao had ik nog nooit gehoord, terwijl mijn aanleg eerder commercieel dan technisch is. Pa zei altijd: ‘Die jongste van mij is de laatste over wie ik me zorgen maak.’

Verkeerd ingeschat
Toch zat Bernard gedurende zijn carrière even in zwaar weer. In vogelvlucht: ‘In 1981 begon ik met Bernard Kin BV en handelde ik in pompen voor bouw, tuinbouw en scheepsvaart e.d.. In 1997 fuseerde ik met een man die mijn agent in België was, we startten Tolkin. Dat had ik niet moeten doen, ik heb het verkeerd ingeschat. Bernard Kin BV was al marktleider op het gebied van vijverpompen en toebehoren maar we gingen uiteindelijk failliet. Ik praat er liever niet meer over. Uiteindelijk is het pand verkocht en zijn al mijn leveranciers me trouw gebleven, omdat ik ze netjes heb behandeld. Het pand van mijn nevenbedrijf Kin Pompentechniek heb ik vervolgens opgeknapt en vanaf 2000 met man en macht verder uitgebouwd.’

Onvoorstelbaar fijn
‘Ik adviseer ondernemers die aan overname denken: neem een specialist in de arm. Ga niet naar je eigen accountant, zelfs als die pretendeert het wel te snappen, de kopende partij heeft ook specialisten. Leen van Hoogdalem van BrightOrange heeft mij begeleid in het hele traject. Ik kwam zelf met deze koper omdat ik Indutrade al kende en wist hoe ze werken. Mijn vrouw en ik hebben een onvoorstelbaar fijn leven. We gaan vaak naar ons huis in Marbella en genieten van elke dag. Soms kom ik hier nog even buurten en mijn postbakje leeghalen.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema