De scheur in mijn fietshelm bewees dat ik erg veel geluk heb gehad. Zonder dat ding had ik beslist een schedelbasisfractuur opgelopen. Het was een verbrijzelde rechterschouder die ik aan mijn val overhield. En dan ziet het leven er ineens heel anders uit.

Eigen boontjes doppen
Gewend om mijn eigen boontjes te doppen probeerde ik me met links te scheren en met links mijn overhemden te strijken. Ik zal eerlijk zijn, dat verdient geen schoonheidsprijs.  Toekijken terwijl iemand anders je veters strikt is eveneens een vreemde gewaarwording. Sowieso zijn simpele activiteiten als eten, douchen en slapen momenteel een uitdaging. Lastig allemaal, dat verplichte delegeren, maar tijdelijke afhankelijkheid schenkt je ook  dingen die je nooit van tevoren had kunnen bedenken.

Onwennig
Ik mag bijvoorbeeld niet autorijden, terwijl ik vaak op pad moet. Erg? Nee, want ik heb nog nul keer een taxi hoeven bellen. Zakelijke besprekingen met klanten mis ik niet, want  collega’s rijden mij en werken verslagen uit. Oké, het is wat onwennig dat medewerkers vaker dan gebruikelijk aanwezig zijn bij mijn afspraken, maar ik krijg daar veel voor terug. Ze dragen goede ideeën aan en nemen verschillende taken uit handen. Ik zal straks vol vertrouwen vaker werk aan hen uitbesteden. Wat ook echt goed doet zijn attenties van klanten die ik nauwelijks ken, alleen maar omdat ik hen ooit een keertje met iets geholpen heb.

Een beetje kreupel
Beste ondernemers, ik mag dan wel een beetje kreupel zijn, maar wat voel ik me gezegend. Dat komt door de mensen om me heen. Mensen die met me meedenken en oplossingen tevoorschijn toveren die mijn leven op dit moment makkelijker maken. Ik word op kantoor schertsend Miss Daisy genoemd en ik vind het best. Het overkomt je immers niet vaak dat je als een vip wordt rondgereden. De moraal van dit verhaal is simpel. Ik zou willen dat ik vijf jaar eerder gevallen was.