Veel mensen roepen dat ze een ‘mensen-mens’ zijn, maar Jurgen Jonkers is het écht. Zijn gehele loopbaan staat hij tussen de mensen. Zijn filosofie: soms is het een kleine moeite om iemand blij te maken. Dan doe je dat toch gewoon?

Misschien ken je hem als imitator van Frans Bauer. Of van de rollen die hij vertolkte in de musical The Sound of Music. De vaardigheden die hij in dat werk opdeed combineert hij nu met zijn aangeboren talent het mensen naar de zin te maken. Jurgen zingt nog steeds, maar hij is ook presentator op zakelijke events en hij runt vergaderlocatie Chalet Hilvarenbeek. Daarnaast is hij Climaxsing coach, een samensmelting van zang en beweging die nieuwe energie geeft.

Gezellig vuurtje
In het chalet knappert een gezellig vuurtje. ‘Het idee voor deze vergaderlocatie is min of meer uit nood geboren. Tijdens de vorige recessie liepen mijn optredens terug. Dan gaat mijn ondernemersbloed stromen. We verhuren dit chalet nu voor vergaderingen en heisessies aan gezelschappen tot 25 man. Als je het huurt, dan ben je exclusief gebruiker. Het terrein is afsluitbaar, dus je hebt veel privacy. Bovendien is de ligging gunstig, op een steenworp afstand van de A58. Hoe ik me onderscheid? Door te doen wat ik denk dat goed is. Ik sta vrolijk in het leven, ik waardeer kleine dingen en er is altijd ruimte voor spontaniteit. Soms is het een kleine moeite om iemand blij te maken. Dan doe je dat toch gewoon? Ik nodig anderen van harte uit dat ook te doen. Ik ben ervan overtuigd dat je daar uiteindelijk ook voor wordt beloond.’

Alzheimer
‘Dat gebeurde me ook met Ik Weet Dat Jij Het Weet, een lied dat ik schreef voor mijn moeder toen ze Alzheimer kreeg. Ik zong het tijdens mijn optredens in bejaardenhuizen. Het was heerlijk om te zien hoe ik met mijn muziek een stukje plezier en ontspanning kon bieden. Maar eerlijk gezegd legde ik er wel op toe. Ik twijfelde of ik er wel mee door moest gaan, tot op een goede dag iemand aanbood er een stichting voor op te richten. Nu kan ik nog steeds dat mooie werk blijven doen. Zo zie je maar.’

Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Raldo Neven