2022 was een bewogen jaar voor Rob van Zelst. Niet alleen voerde hij een aantal innovaties door, ook overleed zijn vader Albert. ‘De aanstichter van alle ellende’, riep pa zelf altijd gekscherend. In 1966 startte Albert Van Zelst Elektromotoren, specialist in reparatie, revisie, onderhoud en verkoop van nieuwe en gebruikte elektromotoren, pompen, aandrijvingen en onderdelen.
Hartstocht
‘Mijn vader was tot het laatst betrokken’, vertelt Rob. ‘Hij kwam elke dag langs, maar bemoeide zich nooit ergens mee.’ In 2000 nam Rob samen met zijn broer Erik het bedrijf over. ‘Daarbij zat ik meer op de commercie en hij op de techniek.’ Toen Erik in 2018 overleed was dat zowel een persoonlijk als zakelijk verlies. Met veel impact. Intern vond Rob uiteindelijk de bedrijfsleider met wie hij stappen zet richting een toekomstbestendig bedrijf.
Niet lullen, poetsen!
‘In januari hebben we een nieuw ERP-systeem geïmplementeerd. Nu zijn alle processen met elkaar verbonden. Straks krijgen alle producten ook barcodes en iedereen gaat werken met een tablet. Hiermee zijn we in één klap van 0.8 naar 2.0 gegaan.’ Bij Van Zelst Elektromotoren staat vijftien man op de loonlijst. Niet iedereen was direct enthousiast over de digitalisering, maar Rob hield zijn poot stijf. ‘Ook mijn concullega’s maken stappen, daar moeten wij in mee. De nieuwe werkwijze sluit ook goed aan bij de wensen van de nieuwe generatie. Dat is belangrijk, want ook voor ons is het lastig personeel te vinden. Daarom profi leren we ons steeds nadrukkelijker op social media. Jongeren die in de techniek willen werken, worden hier opgeleid door monteurs met superveel specialistische ervaring.’
1, 2, 3 test(apparatuur)
Tijdens de rondleiding gebaart Rob naar de gecoate werkvloer (‘ook nieuw’) en de testapparatuur waarmee ze motoren kunnen controleren op onbalans. Geven deze vernieuwingen Rob nu eindelijk de tijd om wat vaker de boer op te gaan? Rob lacht. ‘Dat voornemen heb ik eerder wel uitgesproken. Als ik langskom, wordt dat gewaardeerd. Tegelijk weten klanten ons wel te vinden, dus blijkbaar doen we iets goed.’
TEKST RAQUEL MOURIK
FOTOGRAFIE JULES VAN IPEREN