Het podium is haar natuurlijke habitat en humor is haar handelsmerk. Aan haar eerdere globetrotterbestaan hield zij een goede meertaligheid over. Maar meer dan wat dan ook is Karin Bruers een vrouw die creativiteit en ondernemerschap perfect weet te combineren.

Als kind wilde Karin Bruers het liefste zigeunerin worden. Niet verwonderlijk dus dat zij tien jaar lang de wereld verkende vooraleer ze opnieuw in Tilburg neerstreek. Bij terugkomst had zij letterlijk niets. Vijftien jaar later runt Karin een paar BV’s, heeft ze 3 compagnons, een huishoudelijke hulp en bouwt zij te midden van de Oisterwijkse bossen een huis.

Globetrotter
Zigeunerin is Karin niet geworden maar ze heeft wel hard haar best gedaan om haar jeugddroom waar te maken. 'Zolang ik me herinner, wilde ik weg', vertelt Karin, 'dat gejaagde heb ik altijd gehad. Het heeft voor veel problemen gezorgd toen ik op school zat. Ik werd immers gek van steeds in hetzelfde gebouw te moeten zitten; dus liep ik voortdurend weg. Wat je leert van mensen en van de wereld vond ik namelijk belangrijker dan de kennis die je uit boeken opsteekt. Toen ik klaar was met de HBO ben ik dan ook meteen op reis gegaan. Ik trok naar Israël om er te werken op een kibboets. Het was de gelukkigste periode van mijn leven. Het was een tijd waarin ik nagenoeg niets had, maar tegelijkertijd had ik het gevoel dat mijn longen plots openklapten. Eindelijk kreeg ik lucht! Ik genoot ook van de rauwheid van het land en zijn volk. Ik heb die rauwheid nodig, het geeft me prikkels. Ik moet geïnspireerd worden door de dingen die ik zie. Op dat vlak vind ik Nederland soms veel te ‘showroomachtig’'. Vanuit Israël trok Karin naar Frankrijk en vandaar naar Spanje. 'Ik wilde Spaans leren omdat ik van plan was naar Zuid-Amerika te trekken. Het was trouwens in Spanje - toen ik in opdracht van grote clubs allerlei shows en presentaties moest bedenken - dat ik ontdekte dat ik makkelijk op een podium stond.'

(H)Eerlijke zelfstandigheid
In Spanje leerde zij ook de vader van haar kinderen kennen. Bij de tweede zwangerschap besloot Karin dat het beter was naar Nederland terug te keren. 'Eén kind kun je nog in de rugzak meenemen', grapt zij, 'maar twee is toch een andere zaak.' Het was ook het moment waarop zij besloot voor zichzelf te beginnen. 'Ik ben niet zo’n zorgend type en ik wil ook niet dat iemand anders voor mij zorgt. Ik ben evenmin een vrouw die bevrediging uit het huishouden haalt. Een zelfstandig bestaan is in mijn ogen ook een eerlijk bestaan. Ik moet er niet aan denken dat ik in dienst van iemand anders zou werken. Terug in Tilburg begon ik dus een aantal dingen te doen op verzoek van vrienden en kennissen. Dat resulteerde echter binnen de kortste keren in zoveel werk dat ik het onmogelijk nog als privé-persoon kon verrekenen. En dus was mijn eerste BV een feit. Inmiddels heb ik een aparte BV opgezet voor mijn televisie- en podiumwerk. Een andere BV omvat louter creativiteitsproducten zoals brainstormsessies. Daarnaast schrijf ik columns en speeches voor derden; ik presenteer congressen en themabijeenkomsten, leid debatten, geef lezingen enzovoort. Morgen ga ik bijvoorbeeld op een middelbare school praten over ‘humor en kind’. Ik vind namelijk dat kinderen vandaag de dag te veel in een humorloze wereld opgroeien.'

Zwakke punten geregeld
Op de vraag of die veelzijdigheid niet tegelijk een valkuil vormt, antwoordt Karin: 'Veelzijdig zijn is inderdaad erg zwaar. Je wilt heel veel en je mag het ook. Een nadeel is dat als je even niet werkt, je het gevoel hebt dat je pauze neemt. Ik zou mezelf wel eens de vraag willen stellen 'wat zal ik nu eens gaan doen?'. Een half jaar sabbatical lijkt mij geweldig. Dan zou ik alle boeken kunnen lezen en films kunnen bekijken die ik nu opzij moet leggen, een keer bewust koken of zelf mijn boodschappen doen. Ik hoop dat ik met dit huis in de bossen wat meer rust inbouw. Maar ik moet toegeven dat er alweer twee grote projecten tegen mij aan liggen te schurken. Die rustperiode zie ik er dus voorlopig nog niet komen.' Karin blijkt ook probleemloos creativiteit te combineren met het runnen van bedrijven en het moeder zijn. 'Ik wil bezig zijn met mijn werk en me niet hoeven te bekommeren om zaken als het huishouden en de administratie. Dus heb ik ervoor gezorgd dat mijn zwakke punten goed geregeld zijn. Er is iemand die parttime voor mij het huishouden doet. Mijn compagnons werken zaken uit waarvoor ik te weinig tijd heb. En ik heb iemand die voor mij nauwlettend de cijfers volgt, toch ook niet onbelangrijk als je op eigen benen staat.' Of er nog tijd is voor een privé-leven? '’Mannen’ is voor mij een werkwoord, net zoals ‘voor iemand zorgen’ dat is. Met al mijn professionele bezigheden en met twee dochters thuis, is er op dit moment niet echt veel ruimte voor mannen. Ze zullen dus nog eventjes moeten wachten', lacht Karin.