Afgelopen weekend trof ik iemand op een feestje die vroeg wat ik nu zo dagelijks doe. ‘Ik betrek personeel bij veranderingen’, zeg ik. ‘Nee, zelfs eerder; ik betrek ze bij het bedenken van oplossingen.’ Mijn gesprekspartner kijkt me een beetje grinnikend aan. ‘Je meent het, serieus?’ Ik maakte mijn gesprekspartner duidelijk dat het inschakelen van een psycholoog nog te weinig gebeurt. Ter vergelijking: een ondernemer die met een overname te maken heeft, schakelt direct zijn accountant in. En als de klus geklaard is, hoor je die ondernemer - vol trots - nog zeggen: ‘dat heb ik toch mooi geregeld met mijn accountant!’

Maar de ondernemer die moeite heeft om zijn MT als een écht team te laten functioneren of die te maken heeft met weerstand onder het personeel schakelt niet snel een psycholoog in. Dat zou hij nooit vol trots durven vertellen aan zijn collega-ondernemers. Hij wordt niet meteen uitgelachen, maar de gefronste wenkbrauw zal het resultaat zijn. Alsof het een zwaktebod is. 

Gelukkig heb ik in mijn praktijk steeds meer te maken met ondernemers en managers die het inschakelen van een psycholoog een sterktebod vinden. Ik vind dit getuigen van lef. Zij beschikken over de kernkwaliteit openheid. En laat dit binnen de psychologie nu een van de vijf kerndimensies zijn waarmee persoonlijkheid beschreven wordt. nieuwsgierig zijn, maar ook durven loslaten. Velen zeggen het, maar hoe vaak tref je dat écht aan?

En typisch; het zijn ook die ondernemers / managers die hun eigen mensen durven te betrekken bij het bedenken en implementeren van veranderingen. Die de dialoog durven aan te gaan. Kunnen en willen luisteren. Die ook durven aan te geven waar ze zelf moeite mee hebben. 

‘En’, zo besluit ik naar mijn gesprekspartner, ‘die er sterker uit komen én succesvol zijn.’ Hij kijkt me aan alsof hij water ziet branden. ‘Interessant, interessant.’ Fronst zijn wenkbrauwen en groet me. Ik glimlach en schenk mezelf nog maar eens een glas wijn in.

Wilt u reageren?
henneman@hence.nl