‘Eigenlijk wilde ik naar de Scheepvaartschool. Ik vind varen het mooiste wat er is. Ik hoefde niet in dienst omdat ik twee oudere broers heb, hoewel ik best wilde. Maar mijn vader had een eigen schildersbedrijf in Amsterdam-Noord en hij zei: ‘Jongen, ga maar aan de bak.’ Als mannetje van negen hield ik al een penseel in mijn handen en het leven dat pa leefde vond ik prachtig. Dus ging ik naar de Schilderschool in Utrecht.’
Drammertje
‘Ik ben Meesterschilder en heb heel wat uurtjes op de ladder gestaan. In Duitsland vinden ze Meister Mahler indrukwekkend, hier niet. Ik ben voor de liefde naar Tilburg gekomen en begon in 1995 bij Wim Somers, met de insteek dat het mijn toko werd. Wim wist wat voor vlees hij in de kuip had. Ik ben een drammertje en wilde maar één ding: vooruit. Hij had mijn ene verzoek nog niet ingewilligd of ik kwam alweer met een volgend voorstel. In 2000 nam ik het bedrijf over. Alles ging me voor de wind: twee lieve kinderen, een mooie auto en een bloeiende zaak.’
Blauwdruk in de la
’Ik leefde het leven van mijn vader, wat ik geambieerd had. Maar ik had een vreemd onderbuikgevoel; het ging bijna té goed. In die zin ben ik spiritueel. Ik mag van mezelf niet te hard roepen dat alles voor de wind gaat, omdat ik het noodlot niet wil tarten. Of de magie aantasten.’ Peters gevoel klopte, in korte tijd kreeg hij heel wat tegenslagen te verwerken. Hij somt op: ‘Een personeelslid verongelukte op de bouw, er was een vervelend arbeidsconflict, vervolgens de onverwachte breuk met mijn vrouw en toen ook nog het overlijden van mijn vader. Als controlfreak had ik een blauwdruk van mijn leven in de la liggen, zo en zo ga ik het doen. Opeens bleek dat je over sommige dingen de regie niet kunt voeren.’
Voor watjes
‘In 2006 ging ik met mijn moeder en kinderen op vakantie. In plaats dat ik daarvan uitrustte, werd ik steeds vermoeider. Een burn-out was de diagnose. Maar als ondernemer heb je daar geen tijd voor. Bovendien vond ik dat je als echte kerel geen burn-out kon hebben. Ik vond het iets voor watjes.’ Peter kwam in contact met Frits, een mental coach die later een goede vriend werd. ‘Hij adviseerde me overdag te werken en na 18.00 uur niks meer te doen. Hoewel dat niet meeviel, bleek het de enige manier.’ Lachend: ‘Ik ging wandelen en stond te lullen tegen een boom. Uiteindelijk vond ik de antwoorden in mezelf. Pas in 2008, terwijl de AEXindex ruim onder de 200 zakte, realiseerde ik me dat ik er weer bovenop was.’
Hernieuwde energie
Peter heeft er veel van geleerd. ‘Ik heb oogkleppen opgedaan en ben voor mijn zaak gegaan. De burn-out had een vliegwieleffect; het slingerde me weer op het goede pad. Ik herken dezelfde klacht snel bij mijn medewerkers, heb daarvoor begrip en ze kunnen direct gebruikmaken van mijn mental coach. Tijdens de crisis hielden ondernemers ‘damage control sessies’ op de hei, ik stopte mijn energie liever in acquisitie. Collega’s moesten personeel ontslaan, ik breidde met hernieuwde energie mijn klantenkring uit. Eigenlijk is het ook fijn om nu te weten wat mijn plafond is. De zon schijnt, we hebben tachtig man aan het werk en ik leef met de dag.’ Toen in 2011 het bedrijf tachtig jaar bestond, wilde Peter het in de spotlights zetten. Hij is dol op strips en liet Luc Verschuuren, tekenaar van Kees Kruik, een stripboek over het bedrijf maken. ‘Sindsdien communiceer ik, steeds wanneer we iets nieuws te melden hebben, via strips. Het is een succesvolle manier van profileren, klanten vinden het leuk.’
Branchewinnaar
Somers werd in 2016 branchewinnaar en kreeg de Succes Award van het NBSAinstituut. In het rapport lees ik onder meer: ‘Het bedrijf is recht door zee, waarbij persoonlijk contact voorop staat. Ze heeft alle vereiste keurmerken en de modernste systemen in huis. Ze heeft een Groene Keten opgericht, heeft een constante stroom van opdrachtgevers en streeft naar lange relaties.’ Peter haalt zijn schouders op. ‘We doen ons best.’ Wanneer ik hem vraag welke stripheld hij zelf het liefst zou willen zijn, zegt hij: ‘Buck Danny. Stoer en rechtvaardig.’
Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema