‘We zijn onafhankelijk en eigengereid’, zegt Jean-Maurice LeJeune (44). ‘We horen niet bij het Worstmakersgilde, zijn geen keurslager of aangesloten bij een andere franchiseorganisatie. We zijn alleen lid van de KNS, de Koninklijke Nederlandse Slagers. Dat is de enige branchevereniging voor de ambachtelijke slager in Nederland.’

‘We willen onze eigen koers blijven varen. We verkopen geen andere producten dan vlees. Ik heb een gevleugeld gezegde: slager blijf bij je vlees. Bij ons vind je geen toetjes of groentemix. Onze enige toepassingen zijn soep, vleessalade en worstenbrood.’

Geheim recept
‘We maken worstenbrood met eigen gedraaid gehakt, naar een geheim oeroud recept en het brood van Ad Boogers. Een vaste partij, met wie we - zoals met al onze leveranciers - al jarenlang werken. Onze worstenbroodjes zijn de lekkerste van Nederland maar dat kan ik niet bewijzen. Omdat we niet aangesloten zijn bij een keten doen we ook niet mee met de wedstrijden die door zo’n keten georganiseerd worden. Het is allemaal een kwestie van smaak en daarom heel persoonlijk. De wijn die je op vakantie zo lekker vond en bij dat ene wijnboertje in de Dordogne met flessen tegelijk inkocht, blijkt thuis opeens niet te drinken. Op vakantie dronk je het in een kristallen glas, bij ondergaande zon, terwijl je vrouw glimlachend over je bol aaide. Het gaat om beleving.’

Kloon van mijn vader
‘Over beleving gesproken: ik ben in real life veel leuker dan op de foto. Vroeger leek ik op James Dean, maar mijn haar is naar mijn kin verplaatst en mijn lengte is wat te gering voor mijn gewicht. Als ik geen riem omhad zou het naar mijn voeten zakken. Mijn zus zegt dat ik een kloon van mijn vader ben. Ik ben de vierde generatie in deze slagerij. Mijn overgrootvader Jean-Marie Leo LeJeune begon hier in de Willem II-straat in 1874.’

Als een speer
‘Het was nooit mijn bedoeling om pa op te volgen, dat vond ik meer iets voor mijn broer. In eerste instantie wilde ik piloot worden, dat is híj nu. Ik denk dat ik hoogbegaafd ben. Ook dat kan ik niet bewijzen. Want - al ben ik in een heleboel geïnteresseerd en heb ik daarom veel gestudeerd - in niet alles wat ik studeerde behaalde ik een diploma. Ik heb diverse opleidingen gedaan. Na het afronden van de IVA in Driebergen ben ik werkzaam geweest in de transportbranche hier in de regio. Maar toen vroeg mijn vader om hulp. De slagerij liep als een speer en ik nam een maand vrij om het uit te proberen. Dat was negentien jaar geleden. In april 2008 heb ik het van hem overgenomen, maar hij helpt mee en komt hier nog iedere dag.’

Ongelooflijke ouwehoer
‘Het zelf maken van een eerlijk, ambachtelijk product en daarna de bevestiging dat je het goed gedaan hebt is fantastisch. Hoeveel ambachtsberoepen zijn er tegenwoordig nog? Ik sta hier geen 83 uur per week alleen maar om geld te verdienen, maar ook omdat ik trots ben op mijn voorvaderen. Ik ken elk geluidje en ieder kapot tegeltje in de winkel. Daarnaast ben ik een entertainer en de slagerij is mijn toneel. Ik hou van het contact met de mensen; van de show. Ik ben een ongelooflijke ouwehoer en het gezicht van de winkel. Dat is tevens de doodsteek, want daardoor ben ik onmisbaar.’

Toekomstvisie
Als mensen vragen: ‘Ben je rijk?’ dan zeg ik: ‘Ja, ik heb een gezond gezin’. En die wallen onder mijn ogen zijn mijn jaarringen. We hebben hier geen kapsones en we hoeven niet groter. Wanneer je me vraagt naar mijn toekomstvisie zeg ik: ‘Zoveel poen hebben dat ik nooit meer hoef te werken’. Maar dat is niet zo, dit is mijn leven en ik ben tevreden met wat ik hier en thuis heb.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema