‘Ik heb nog geen idee wat ik ga doen, ik neem eerst eens een half jaar de tijd om los te komen. En daarna zie ik wel. Mijn vader is op zijn 62e gestopt met werken. Van de achttien jaar die hij daarna nog leefde, heeft hij van elke dag een feestje gemaakt. Dat ga ik ook proberen!’

Tijn Mutsaerts (60) van verzekeringsmakelaar Mutsaerts draagt het stokje over aan de 41-jarige Freek Njio. ‘Ik zie hem nog als student binnenkomen op zijn eerste dag, een jongen van een jaar of negentien. In hem zag ik iets wat ik zelf niet had en ik wilde hem ontzettend graag aan het kantoor binden.’ Freek lacht: ‘De eerste jaren hoorde ik vaak van studiegenoten en vrienden dat ik bij een multinational moest gaan werken. En eerlijk is eerlijk, daar heb ik toen ook regelmatig over getwijfeld. Uiteindelijk had ik het meer dan leuk en besloot ik dat ik hier echt op mijn plek zat.’

No-nonsense
Tijn: ‘Ik dacht dat Freek weleens het ontbrekende radertje kon zijn in onze machine. En dat bleek te kloppen. Freek kwam binnen en hij regelde zaken gewoon. No-nonsense, doen, aanpakken. Hij begon met de afdeling boekhouding en die was zo op orde. De volgende afdeling ook en zo door. Freek zei niet zo veel, maar deed het gewoon.’

Ontdekken
Tijn: ‘Ik ben nu langzaam aan het afbouwen, relaties en werk aan het overdragen. Vanaf januari kom ik waarschijnlijk niet meer op kantoor. Er gaat niets veranderen voor de relaties en medewerkers van Mutsaerts en ik laat het met een gerust hart achter. Ik heb 35 jaar aan het roer gestaan, waarvan de laatste tien jaar met Freek samen. Maar er is meer in het leven dan werken en dat ga ik nu ontdekken. Ik heb zin in de tijd die er aan komt en heb echt geen idee hoe ik de dagen in ga vullen. Misschien wel met reizen, vrijwilligerswerk, sporten, ondernemen; ik heb er nog geen beeld bij. Natuurlijk krijg ik her en der wel adviezen, maar ieder mens is anders.’

Ziel
Tijn is de derde generatie in het familiebedrijf. Uiteraard blijft het bedrijf de familienaam behouden. Tijn: ‘Dat er geen vierde generatie komt, is zoals het is. Het is niet anders. Heel veel meer heb ik daar niet over te zeggen. Ik vind het wel belangrijk dat de ziel van de organisatie erin blijft. De weg naar de overdracht toe, was een heel proces hoor. Dat gaat gepaard met vallen en opstaan en frustraties. Je praat met verschillende partijen en je vergist je ook weleens. Daar zijn we wel een jaar of vier, vijf mee bezig geweest. Er komt geen groots afscheid, daar heb ik niet zoveel mee. Ik ga wel met alle medewerkers in groepjes lunchen. De tijd voor elkaar nemen, herinneringen ophalen, dat vind ik leuk. Wat dat betreft is mijn afscheid hetzelfde als alles in mijn werk. Ik doe het nét even iets anders dan anderen.’

Met lef
Freek: ‘Dat is echt zo, wij pakken zaken anders aan, met lef. Ik vind de traditie van een familiebedrijf heel mooi, maar het is niet zo dat we zaken met elkaar doen ‘omdat jouw vader nog met de mijne heeft geknikkerd’. De ziel van het familiebedrijf zet ik onverminderd door, het persoonlijke, zit in ons DNA. Dat heb ik ook van Tijn geleerd. Net als dat ik mensen het vertrouwen kan geven en fouten durf te laten maken. Uiteindelijk komt iedereen daarvan tot bloei. Samen met partners Freek Verhaaf en Jurgen van Woensel blijven we gestaag doorgroeien. En die studievrienden bij de multinationals? Die zijn jaloers op de wendbaarheid van ons bedrijf’, lacht Freek. ‘Hier krijg je zaken nog snel geregeld en verspil je geen energie aan overbodige overleggen en procedures. Ik geniet ervan om te zien hoe we met onze input dingen voor elkaar krijgen en ik heb zin in de toekomst.’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Kees Bennema