Mijn dochter Anouk vroeg me of ik nog een geschikte tent voor haar had. Ze ging namelijk wild kamperen in Schotland. Dan heeft ze aan mij een goeie. Met mijn avontuurlijke aard heb ik namelijk in mijn leven heel wat gekampeerd. Op zolder vind je nog steeds de bewijsexemplaren: tenten in alle soorten en maten. Zij maken deel uit van mijn cultureel erfgoed. Het duurde dan ook niet lang of dochterlief vond een tent die met haar mee mocht. Immers, wie wat bewaart, die heeft wat.

Sfeerplaatje
Totdat ik een appje van haar kreeg. Over dat het in Schotland rotweer was en dat het goot als nooit tevoren. Echt verbaasd was ik daarover niet. Het regende echter niet alleen buiten, maar ook langs de zijnaden en de bovenkant van de tent. En het stroomde door het grondzeil naar binnen. Een drijvend matje werd in de app als sfeerplaatje toegevoegd. Of ík dáár een oplossing voor wist. Na kort beraad besloot ze tot een zinloze poging met duct tape. Een doorweekte nacht later zocht ze een hostel. Voor een goede nachtrust en de mogelijkheid tot het bestellen van een nieuwe tent. Tja, daar zit je dan met je cultureel erfgoed. Een cultureel erfgoed vol gaten, ja.

Slijtage
De moraal van dit verhaal? Wacht als ondernemer niet te lang met het updaten van je eigen tent, hoe trots je ook bent en hoe zeer gehecht je bent aan wat je opgebouwd hebt. Investeer tijdig in je onderneming, je personeel en apparatuur. Wat vroeger goed was, kan vaak niet meer. Zoals produceren zonder aan het milieu te denken, personeel benaderen als loonslaaf en verkopen zonder internet. Als je tent geld, personeel en klanten begint te lekken, helpt geen snelle noodoplossing. Dan lig je meer dan één nachtje nat in je bed. Beste ondernemers, realiseer je dat bijna alles aan slijtage onderhevig is. Alleen sterke verhalen over stoere vakanties met drijvende matjes worden steeds beter.