‘Mijn vader heeft mij veel vertrouwen gegeven. Hij gaf mij ook de kans om op mijn bek te gaan. Het voelde als mijn taak om het goed voor hem te doen. En te zorgen dat hij pensioen kon opbouwen. Als ons pa al het geld kreeg wat hij nog tegoed had aan extra werk, zou hij er denk ik een bescheiden huisje van kunnen kopen.’

Het oudere broertje van Karin van Antwerpen overleed als baby en zij bleef het enige kind. ‘Nog steeds een zere plek in het leven van mijn ouders. Maar ze gaan er open mee om.’ Die openheid is tevens kenmerkend voor Karin en de manier waarop zij haar bedrijf leidt. ‘En dat verwacht ik ook van onze mensen.’ Op dit moment werken er gemiddeld zeventien personen. De meeste jongens en mannen zijn tussen de 16 tot 35 jaar, op een paar oude rotten in het vak na. ‘Bij het sollicitatiegesprek zeg ik al: wees eerlijk! Meld je niet ziek wanneer je eigenlijk liefdesverdriet hebt. Laat me weten wat er speelt, dan kan ik er op anticiperen.’ Als PSO-gecertificeerd bedrijf helpt Van Antwerpen Elektrotechniek ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk.

Keukentafel
Het kantoor van Karin wordt gedomineerd door een enorm schilderij, waaraan zij refereert ter illustratie van haar manier van werken. ‘Het zijn twee naakten die de handen ineen slaan. Het schilderij straalt warmte uit, kwetsbaarheid, kracht, samenwerking en openheid.’ De gezelligheid aan de grote tafel doet denken aan die van een leefkeuken. Hond Saartje loopt vrolijk rond en bij de koffie zijn Amaretto-koekjes. De smaak en stijl van Karin verraden haar creatieve opleiding. ‘Laat ik eerlijk zijn’, zegt ze. ‘Soms voel ik me als een moeder voor de jongens die hier werken. En ja, ik weet wie wanneer jarig is en hoe de kinderen heten.’

De drie Ad-ten
‘Ik herinner me nog goed dat mijn ouders begonnen met dit bedrijf. Ik was toen zeven,
in de zomer van ’76. Pa bouwde een kantoor en een magazijn aan het woonhuis.
Ma zat bij de telefoon. Na mijn opleiding als reclametekenaar heb ik twee horecazaken
gehad. Ondernemend was ik sowieso. Toen ons Juultje een halfjaar was vroeg pa
of ik hem wou helpen met de computers. Op dat moment werkten er drie mannen
voor hem, die alle drie Ad heetten. Ik ben opgegroeid met het bedrijf en met de drie
Ad-ten. Pa cijferde nog op een papiertje, ik was gedreven om te moderniseren, te groeien
en te verhuizen naar een groter pand. Na een jaar nam ik de beslissing om het over
te nemen en kon pa gaan afbouwen.’ Eén Ad is vorig jaar na 37 jaar met prepensioen
gegaan. De anderen werken er nog. 

Zorginstallateur
Naast Karin zit Claudi op kantoor. De enige andere vrouw in het bedrijf en Karins rechterhand. ‘Samen volgen we de opleiding tot Zorginstallateur, zodat we klanten met
gezondheidsklachten kunnen adviseren welke aanpassingen ze het beste in hun woning kunnen laten doen. Simpele dingen als een afstandsbediening voor het licht kunnen al veel dingen veraangenamen.’ Advies geven is een hoog goed bij Van Antwerpen. ‘Ik ben transparant naar al onze klanten. We werken voor particulieren maar ook voor grote bedrijven, met projecten als een fabriekshal of een winkel van drie verdiepingen.
TIWOS, de Tilburgse Woning Stichting, is bijvoorbeeld een grote klant.’

Mailtje
Dat die transparantie wordt gewaardeerd is duidelijk wanneer Karin mij een onlangs
ontvangen e-mailbericht laat lezen. ‘Bij deze klant ging alles mis. Steeds was er weer kortsluiting. We hebben net zolang gezocht naar oplossingen tot het perfect werkte. Met zo’n dankmailtje ben ik dan heel blij. Wij hoeven niet het onderste uit de kan. De policy hier is dat je klanten zo goed mogelijk helpt en als iets op een goedkopere manier kan vertellen wij dat ook. We werken vanuit ons hart en flikken geen  kunstje.’ Karin vindt het niet belangrijk om voorop te lopen. ‘Maar’, zegt ze, ‘Ik wil wel meekunnen en van alle markten thuis zijn. Ad (ja, één van de drie) rijdt de bouwplaatsen af, maar ook ik weet precies wat er speelt.’
 
Jongste
Privé kan Karin erg genieten van kleine dingen. ‘Mijn zoon is een denker, en branieschopper. Hij lijkt op mij. Binnenkort gaat hij verhuizen, dan mag ik komen schilderen. Mijn dochter is meer een druktemaker maar ook erg lief. Ik geniet van hen, van door Europa reizen met Joost in de camper. Het hondje. Doordat er een medische oorzaak voor mijn overgewicht is gevonden, ben ik enorm veel afgevallen en is mijn zelfvertrouwen gegroeid.’ Het dynamische van haar werk, de veranderende techniek en het sociale aspect vindt Karin elke dag weer leuk. Ze kijkt lachend rond: ‘Ja, ik ben trots. Kijk toch eens wat een mooi bedrijf we hebben. Ik vind het gewoon geweldig!’ 

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema