Ralph vertelt ontspannen zijn verhaal op het zonovergoten terras van de Efteling golfclub. ‘Je ademt lucht in. Daarvan is 21 procent zuurstof. Je gebruikt die zuurstof voor verbrandingsprocessen in de cellen van je lichaam. Vervolgens komt er energie en water vrij. En koolstofdioxide. Wanneer je een boertje laat is dat dus CO2.’ Aha! Vandaar de vraag. Ben ik, behalve aangenamer om mee te lunchen, daarom ook milieubewuster wanneer ik niet boer?
Van levensbelang
Ralph schudt zijn hoofd. ‘Koolstofdioxide is een gas dat van nature in de atmosfeer aanwezig is. En het is van levensbelang. Zonder die stof kunnen we niet bestaan. Groene planten (zoals bomen) voeden zich met CO2, anders gaan ze dood. Samen met water verbindt het zich - onder invloed van zonlicht - tot een koolhydraat, waarbij zuurstof vrijkomt. De zuurstof die mensen en dieren nodig hebben om te kunnen leven. De boom slaat CO2 op en laat het pas weer los wanneer zijn hout verbrand wordt. In de mainstream klimaatmodellen wordt verondersteld dat CO2 de oorzaak is voor opwarming van de aarde. De hamvraag is: wordt opwarming veroorzaakt door CO2, door natuurkrachten of door beide? Door de eeuwen heen warmt de aarde al op of koelt ze af. ’
Koolzuursneeuw
‘Met ICS Dry-Ice Express handelde ik in droogijs, dat is net zo goed koolstofdioxide maar dan in vaste vorm. Het wordt ook wel koolzuursneeuw genoemd en je gebruikt het om te koelen of (in de theatertechniek) om een laaghangende nevel te maken. Ik ben door de jaren heen gespecialiseerd in CO2 en bekend geraakt met de mogelijkheden van (her)gebruik. Samen met Paul van Oirschot bedacht ik een manier om erin te gaan handelen. Behalve beter voor het milieu, ook een positieve boodschap voor ondernemers die hun afvalproduct aan ons kunnen verkopen. Juist nu de wet- en regelgeving voor wat betreft deze stof alleen maar verscherpt. Onze nieuwe onderneming CO2Traders is een overkoepelende organisatie voor twee bedrijven. Het eerste heet NewCO2.’
Bestemming
‘Met NewCO2 vangen we koolzuurgas af bij bedrijven. Dat gebeurt met een enorme afzuiginstallatie, waarna het gas gefilterd en afgekoeld wordt. De vloeibare, pure vorm die we zo verkrijgen, komt in tanks en kan middels tankwagens of pijpleidingen worden getransporteerd. Vervolgens krijgt het een neutrale of negatieve bestemming.’ Dat klinkt ingewikkeld! Ralph lacht: ‘Het valt wel mee. Neutraal betekent dat je het hergebruikt; je voegt geen extra CO2 toe aan het milieu. Een eigenschap van CO2 is dat het zuurstof verdrijft. Op die manier wordt het bijvoorbeeld gebruikt om de houdbaarheidsdatum van eten te verlengen, denk aan de verpakte sandwiches van de benzinepomp. In die hoedanigheid zit het ook in brandblussers, wordt vee ermee verdoofd en dient het als een beschermgas bij het lassen.’
Negatief
Maar wat zijn negatieve bestemmingen? ‘Dan zorg je voor een verdwijntruc; nog positiever! Zoals ik vertelde hebben planten CO2 nodig om te groeien, daarom wordt het in de meeste kassen extra gedoseerd. Planten ademen zuurstof uit, dus de CO2 verdwijnt. Ander voorbeeld. Om beton te verharden wordt CO2 gemengd met cement, waarin het wordt gevangen. De stof komt daarna niet meer in de natuur en beton is goed recyclebaar.’ Mogelijkheden te over dus? Ralph: ‘Ja, onze afzetmarkt is enorm. Het strekt zich uit over de bouw-, voedingsmiddelen- en maakindustrie plus de agrarische, (bio)medische en farmaceutische industrie.’
Back to the roots
Wat is het tweede bedrijf dat onder de hoed van CO2Traders het levenslicht heeft gezien? ‘Dat heet Dry Ice Partners.’ Droogijs. Gaat Ralph back to the roots? ‘Niet helemaal. Maar omdat ik zoveel weet over dit product, kreeg ik er heel veel vragen over.’ Lachend: ‘Ik word als een soort droogijsgoeroe gezien! Ik besloot mijn kennis te gaan delen middels een platform, een soort fanclub, waar mensen terechtkunnen voor advies. Binnenkort is de website www.dryicepartners.com online. Met daarop de agenda voor bijeenkomsten, een nieuwsbrief en een webshop, gekoppeld aan alles wat op internet over droogijs te vinden is. Het is de kroon op decennia van kennis vergaren over dit gave product.’
Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema