‘Zijn de ESG-regels zinvol?’ – zomaar een vraag die u een willekeurige klant of ondernemer zou kunnen voorleggen. U bezigt dan een objectieve vraagstelling. Echter blijkt niets minder waar anno 2023, want wat mij in essentie opvalt: dat ‘zomaar’ vragen is in de afgelopen periode onwerkelijk beladen geworden. Want, God verhoede, het zou zowaar kúnnen betekenen dat je mogelijk kleur bekent. Wee je gebeente.

Vragen stellen is zingeving

De vraag of ESG zinvol is, roept echter nog veel meer vragen op. Loont het, levert het mij wat op? Of kost het alleen maar geld? En dat staat nog los van de vraag of het hele vraagstuk zinvol is, heiligt het doel niet de middelen en is het dan nog altijd zinvol?

Leve de adviseur!

Met mijn overbuurman had ik hier laatst een gesprek over. Hij moest allerlei rapporten extra gaan inleveren om aan te geven wat de bijdrage van zijn bedrijf was in het duurzaam maken van onze samenleving. Weer een rapport erbij. Weer werk voor een adviseur. Kosten voor de ondernemer. Een bescheiden schot voor de boeg: echt gelukkiger werd hij er niet van. Het gewicht van plussen en minnen is niet gelijk Nu zal iedere ondernemer ‘de som’ wel maken, maar de ene min valt niet altijd weg tegen de andere plus. Plussen en minnen hebben een verschillend gewicht. Uiteindelijk gaat het om het voortbestaan van uw onderneming. Als je niet meewerkt dan krijg je bijvoorbeeld geen overheidsopdrachten meer. Was getekend, de vrije keuze.

Collectief aangepraat schuldgevoel

‘Jee, wat zullen mijn medewerkers of buren er wel niet van vinden?’. Zo wordt er steeds meer een collectief schuldgevoel gecreëerd voor iemand die zich ‘niet aan de regels houdt’ van ‘het klimaat’. Terwijl deze ‘regels’ opzichzelfstaand uiterst discutabel zijn. Dit zag je ook tijdens de coronaperiode inzake de voorzorgsmaatregelen. Ter illustratie: in Zweden was niets verplicht en waren er geen lockdowns. Er was uiteindelijk een veel lager sterftecijfer dan in Nederland.

Kleur bekend?

Door dit schrijven beken ik in uw ogen mogelijk kleur; in zoverre dat ik er kritisch tegenover sta. Het zij zo. De klimaathysterie gaat wat mij betreft veel te hard. Haast va banque en op het opportunistische af. En, eens: we dienen te werken aan een goed leefmilieu. Ik heb tenslotte óók bewust gekozen voor zonnepanelen en een elektrische auto. Al heb ik grote twijfels of dit veel invloed zal hebben op het weer (lees: klimaat). Maar op het leefmilieu, zeker!

Mag ik dat vinden?

Ja, dat mag ik vinden (vrij naar Mart Smeets).