Ik heb jaren in de risicohoek van het bankiersvak gezeten en kan wel stellen dat daar een behoorlijke beweging is gerealiseerd. Zeker vanaf 2008, de tijd waarin het onderlinge vertrouwen tussen banken afnam. Als banken elkaar niet meer vertrouwen en als ook het vertrouwen van de consument in de bank afneemt, dan nemen de regels toe en worden de richtlijnen stringenter. De markt vraagt nu gewoon om inzicht in de kostenstructuur en het verdienmodel van een bank.

Vroeger was de bank, enigszins gechargeerd, toch een soort van blackbox. Die is nu wel ontrafeld. Waarbij ik toch even een uitzondering wil maken voor de Rabobank. Omdat wij als coöperatieve organisatie al veel meer gewend waren om verantwoording af te leggen over onze resultaten en om transparant te zijn in wat we doen en wat dat oplevert. Verder is er ten aanzien van financieel management bij ons niet zo veel veranderd. We stuurden altijd al volcontinu op Plan-Do-Check-Act. Ook onze solvabiliteit is niet minder dan die was. Nee, onze grootste zorg - buiten de Eurocrisis waar we allemaal last van hebben - is en blijft toch het vertrouwen van de consument in banken en regeringen. En dat van banken onderling.

Als ik kijk naar wat er in de markt gebeurt, dan zijn we de jaren 2008 en 2009 best goed doorgekomen. Veel bedrijven hadden behoorlijk wat vet op de botten. En in 2010 hebben ondernemers alweer leuke dingen laten zien.

Ook de stijging van de werkloosheid is tot nu toe meegevallen; 0,5% in plaats van de verwachte 2,5%. Maar als we nu - zoals men zegt - aan de vooravond van een 2e crisis in drie jaar staan; ja, dan wordt het lastiger. Dan zal kortcyclisch financieel management alleen maar prudenter worden. We zitten met z’n allen in een achtbaan; het gaat allemaal razendsnel, voorspellen is lastig, vertrouwen is cruciaal.

En vertrouwen dat heb ik. Omdat ik nu eenmaal een positief ingesteld mens ben. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat we niet uit die Eurocrisis gaan komen. Waar het nu op aankomt, is de overdracht van soevereiniteit aan Europa. Je doet mee of je doet niet mee. En als je meedoet krijg je de lusten, maar draag je ook
de lasten. Overdracht van soevereiniteit vraagt om onderling vertrouwen, daar heb je het weer. En om een andere mindset. Eerst Europa, dan Nederland. En natuurlijk, ook ik betrap mezelf - als ik hoor dat een minder stabiel land wil toetreden tot Europa - op de gedachte: Is dat wel verstandig? Voor mijn kinderen zal dat anders zijn. Die hebben Europa straks als vanzelfsprekende mindset, daar ben ik echt van overtuigd!

Tino van Doorn, manager Zakelijke Relaties bij Rabobank ‘s-Hertogenbosch en Omstreken