‘We slaan, bijten, zijn verslaafd.’ De slogans doen een nietdoorsnee bedrijf vermoeden. ‘We zijn wel een beetje knokkers’, beaamt ze lachend. ‘We doorprikken het gelul van de traditioneel old-boys IT-wereld. We gaan in tegen de gangbare visie. Zeggen wat er speelt. Geven aan waar het schuurt. En laten de feiten voor zichzelf spreken.’

Marjolein Sleven windt er geen doekjes om. Dat deed ze evenmin toen ik drie jaar geleden vroeg naar de ambities van Link-it. ‘We willen het gaafste IT-bedrijf van Den Bosch en omstreken worden’, luidde haar antwoord toen. ‘Missie geslaagd’, beantwoordt ze de vraag. ‘De groeicijfers bewijzen ons gelijk. We knallen vooruit.’ ‘Maar om het gaafste bedrijf te kunnen zijn, heb je ook gave klanten nodig. En die hebben we’, benadrukt mededirecteur Wouter van der Linden.

Beat the ordinary
Met ‘beat the ordinary’ zet Link-it zich af tegen de middelmatigheid. ‘You snooze, you loose. Als je doet wat iedereen doet, kom je niet vooruit. Klanten verwachten niet alleen dat je hun IT-problemen oplost, maar verwachten ook dat je hen tools aanreikt die het bedrijf effificiënter, sterker, beter maken. IT moet van toegevoegde waarde zijn.’ Is goed dan wel goed genoeg? Moet de lat niet nòg hoger liggen? Moet ‘beat the ordinary’ niet ‘be perfect’ worden? ‘We streven naar vooruitgang, niet naar perfectie’, reageert Marjolein. ‘Perfectie is waanzin. Het is een door mensen eigenhandig opgetrokken gevangenis. Het verlamt en laat weinig ruimte voor andere dingen. Door je werk goed en niet perfect te doen, kom je vooruit.’

Ruimte in het hoofd
‘En omdat je vooruitkomt en de dingen goed gaan, kan er ook ruimte zijn voor andere zaken’, vult Wouter naadloos aan. ‘Ruimte voor maatschappelijke betrokkenheid. Ruimte voor het privéleven van onze medewerkers. Ruimte voor hun ontwikkeling. Ruimte in het hoofd maakt mensen krachtiger. Interessanter ook. Bij Link-it krijgt iedereen de ruimte om zichzelf te zijn. De kans om je eigen pad te volgen. Als vakman én als mens. Als je wilt dat je bedrijf blijft groeien, moet je zorgen dat medewerkers goed in hun vel zitten. Als werkgever verwachten we op onze beurt dat iedereen vanuit zijn eigen intrinsieke motivatie een topprestatie neerzet.’

Waarmaken
‘De uitdaging is om dit vol te houden als we verder blijven groeien. Om dit te blijven doen zonder onze identiteit te verliezen.’ Want ook vandaag liegen de ambities van Link-it er niet om: ‘We willen uit dit pand groeien. Vijfentwintig medewerkers vandaag moeten er meer dan vijfendertig worden. Dat gaat ons zeker lukken. Ik doe alleen maar uitspraken die ik kan waarmaken’, glimlacht Marjolein. ‘Als ik ergens niet van overtuigd ben, begin ik er niet aan. Bovendien wil ik geen energie steken in zaken die niet haalbaar zijn.’

Doeners
Wouter heeft nog een belangrijke aanvulling: ‘Daarnaast willen we nog meer werken met bouw- en installatiebedrijven. Intrinsiek past onze cultuur heel goed bij dit soort bedrijven. Het zijn net als wij doeners. Niet lullen maar poetsen. In de bouwgerelateerde sector is er een grote behoefte aan technologische veranderingen. Iedereen weet ook dat veranderingen altijd op weerstand stuiten. Link-it heeft enerzijds de expertise die deze sector nodig heeft. We weten inmiddels goed hoe je met CAD-software in de cloud kunt werken. Daarnaast hebben we medewerkers met een psychologische achtergrond in huis. Ze weten hoe ze het verzet tegen veranderingen kunnen wegnemen en mensen kunnen overtuigen van digitale functionaliteiten. Want het is net als bij Netflix: de servers doen het wel; het zijn de functionaliteiten waarop je moet focussen.’

Marjolein en Wouter knokken niet alleen om de klant te overtuigen. Ze knokken ook wel eens met elkaar:
Marjolein: ‘Ik erger me soms aan het feit dat Wouter langer over de dingen nadenkt en tal van factoren meeneemt in zijn beslissing. Daar kan ik helemaal gestoord van worden. Tegelijk bewonder ik zijn reële kijk op de zaken. Verder is hij een van de liefste en eerlijkste mensen die ik ken.’
Wouter: ‘Marjolein zet soms stappen terwijl ik nog aan het nadenken ben over wat de mogelijke stappen kunnen zijn. Ze heeft de afslag al genomen nog voor ik weet dat die afslag er is. Maar haar durf en daadkracht zijn ook haar sterkte. Wat ik echt heel knap vind, is haar onuitputtelijke drang naar vooruitgang. Die eindigt nooit.’

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Arnold Reyneveld