Yvonne kreeg onlangs in Minneapolis de ‘Special recognition award’ voor haar inspanningen in het kader van de internationalisering van het onderwijs: ‘In een globaliserende wereld kun je een MBO’er niet meer de straat opsturen met enkel een papiertje en geen talenkennis’.

Vorig jaar verloor Yvonne na 43 jaar huwelijk haar maatje. ‘Dan word je wel héél hard op jezelf teruggeworpen’. Maar van nature een oplosser en met het optimisme haar eigen, ging Yvonne na een moeilijk jaar enthousiast verder met haar leven.

Ondernemend onderwijzen
‘Ik heb een enorme energie én ik vind het onderwijs ontzettend mooi. Van kindsbeen af wilde ik juf worden; op mijn 19e stond ik dan ook voor de klas. Toen er kinderen kwamen ben ik deeltijds gaan werken, maar dat kwam ook doordat wij op dat moment een eigen kampeercentrum hadden en ik de helft van de tijd bezig was met zaken als de kassa tellen, friet bakken, zalen schoonmaken enz. Hoewel ik bewust voor het onderwijs heb gekozen, had ik net zo goed in die andere wereld kunnen gedijen. Ik genoot echt van dat ambachtelijke. Naast het ondernemende heb ik echter ook behoefte aan stabiliteit. Die combinatie maakt dat ik als een ondernemer in het onderwijs sta.’

Vijf scholen & 550 km
Na de geboorte van haar derde kind ging Yvonne op aanraden van haar zus opnieuw studeren. Na twee jaar ‘Engels’ besloot ze te solliciteren om haar marktwaarde eens te toetsen. Tot haar verbazing werd ze meteen aangenomen. In 1981 dwongen omstandigheden het gezin van rol te wisselen: Yvonne werd kostwinner en haar man nam de zorg voor de kinderen op zich. Net als vandaag de dag was het een economisch moeilijke tijd. Yvonne moest wekelijks naar vijf scholen en legde zo’n 550 km af om 29 uur te kunnen lesgeven. Na een tijdje kwam daar nog een paar uur in het volwassenenonderwijs bij. Uitgerekend dát baantje was zo’n tien jaar later de aanleiding om toe te treden tot het College van Bestuur van wat nu de grootste scholengemeenschap in ’s-Hertogenbosch is.

Intrinsiek onzeker
‘In 1990 fuseerden acht scholen; ik was adjunct-directeur van één ervan en nauw betrokken bij het hele gebeuren. Omdat fusies vaak gepaard gaan met ruzies en ik heel erg gesteld ben op harmonie, besloot ik te solliciteren naar een andere baan. Ik kon meteen elders beginnen maar besloot toch voor de vacante CvB-functie binnen Koning Willem I College te gaan. Een vrouwelijke collega deed mij namelijk inzien dat alle dingen die ik jarenlang als vanzelfsprekend had gedaan, in feite kwaliteiten waren waar ik niet omheen kon. Ik ben van nature eerder onzeker en denk nogal snel dat anderen deskundiger of beter geplaatst zijn dan ik. Dat die collega mij inzicht in mijn sterktes gaf, is iets wat ik nooit zal vergeten.’

Buitenbeentje
‘In het begin vroeg ik me meer dan eens af wat ik in hemelsnaam in die directiefunctie deed. Ik ben immers een mensenmens en als lid van de Centrale Directie was ik voornamelijk bezig met management. Na een paar maanden dacht ik ‘ik blijf gewoon mezelf en doe het op mijn manier’. Gelukkig kreeg ik daarvoor ook de ruimte. De cultuur in het onderwijs is immers ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Het onderwijs is ook conservatief; een bedrijf wordt door klanten gedwongen te veranderen maar in het onderwijs moet je veranderingen zelf afdwingen. Ik heb me nooit geconfirmeerd aan die starheid. Ik ben vrij dominant en kom misschien zelf te vaak met oplossingen. Ik kan ook overweldigend zijn,’ lacht Yvonne, ‘maar blijkbaar aanvaardt men dat van mij.’ Daartegenover staat dat ik kan verbinden en motiveren; ik kan mensen iets laten doen. Ik vind het prachtig te zien hoe mensen van zichzelf ontdekken dat zij iets kúnnen. Ik geniet van hun trots. Ik merk trouwens dat ik sinds de dood van mijn man meer in het hier en nu ben gaan leven en dat ik mijn managementteam veel sneller complimenten maak. Ik heb beseft dat je iets moet doen voordat het te laat is...’

Politieke aspiraties
Op de Bossche VVD-lijst prijkt naast nummer 27: Yvonne Moerman-van Heel. ‘Klopt! Bert Pauli wilde mij er graag bij en ik ben overstag gegaan. Hoewel ik mijn hele leven partijlid ben, ben ik eigenlijk niet zo politiek ingesteld. Ik hou echter wél van discussies. Ik heb mezelf de opdracht gegeven me de komende jaren te verdiepen in de politiek. Nog zo’n karaktertrek... ik leg mezelf steeds weer dingen op. De voorbije twee jaar heb ik gefocust op het aanhalen van de banden tussen het bedrijfsleven en het onderwijs. Wij hebben jaarlijks ca. zesduizend leerlingen die stage moeten lopen. Het vergemakkelijkt de dingen als bedrijven ons kennen en ik heb daarbij gemerkt dat ondernemers toch liefst zien dat ik zelf langskom. Dat effect van persoonlijke benadering heb ik eigenlijk altijd onderschat. Het moet uiteraard klikken. Ik ben een ontzettend intuïtief iemand en ik doe niets als de klik er niet is,‘ besluit Yvonne.