Strategie betekent alle opties in kaart brengen en een keuze maken. Vic Acket koos voor snelheid en bij die troefkaart zocht hij de juiste spelers. Ruim dertig jaar lang loodste hij het familiebedrijf, gespecialiseerd in vouwkartonnage, door goede en minder makkelijke tijden heen. Op 1 januari 2015 droeg hij de fakkel over aan zijn zoon Tom. Als vijfde generatie bouwt hij verder aan wat betovergrootvader Johannes in 1884 begon. Voorlopig kijkt Vic Acket als directieadviseur nog mee achter de schermen.

Snelle sectoren
Met iedere nieuwe generatie komen er ook nieuwe inzichten. Welke mogelijkheden zag Vic Acket toen hij in 1982 het familiebedrijf overnam? ‘In die tijd vertrokken steeds meer non-foodbedrijven naar lageloonlanden. Maar wat ze daar niet kunnen is snel en direct inspelen op de vraag van de markt. Van die snelle interactie hebben wij ons handelsmerk gemaakt. Vervolgens hebben we er de juiste klanten bij gezocht. En als je zoekt naar klanten die zelf kort op de bal spelen, kom je al gauw bij de foodsector uit.’

Gevoel en cijfers
‘Kansen zien betekent met een open blik naar de markt en de wereld kijken. Stel jezelf een doel, bepaal de te zetten stappen, zet ze daadwerkelijk en wijk niet af van het pad’, luidt Vics advies. ‘Vanuit dat denken maken we jaarlijks een masterplan dat stoelt op interne SWOT-analyses. Uit die analyses rollen allerlei cijfermatige doelstellingen. Die worden dan weer geconcretiseerd in een vijfjarenplan. Van het vijfjarenplan gaat het naar een jaar-, periode-, week-, dag- en ploegenplan. Uiteindelijk kom je tot het aantal vellen dat per man per machine en per uur gehaald moet worden. Dit strakke schema maakt het mogelijk om snel en makkelijk te schakelen. Ik moet toegeven dat met Toms komst de zaken meer cijfermatig onderbouwd worden; zelf ben ik meer van het gevoel. Samen vormen we dus de perfecte combi’, glimlacht vader Acket.

Waardevolle lessen
Gevraagd naar de persoonlijke groei in ruim drie decennia ondernemerschap, antwoordt hij: ‘Je leert elke dag bij. Je wordt steeds zelfstandiger in het nemen van beslissingen. Maar de waardevolste lessen heb ik toch geleerd in moeilijker tijden. Tot 2000 kende het bedrijf alleen maar groei en ineens volgden er drie lastige jaren inclusief een reorganisatie. In die periode heb ik geleerd dat je pijnlijke beslissingen niet moet uitstellen. Wacht geen drie maanden als een ingreep onvermijdelijk is. Daarnaast heeft het me geleerd dat je ook op een goede manier kunt saneren. Mede door een outplacementbureau in te schakelen hebben onze ontslagen medewerkers een andere baan gevonden. Een derde waardevolle les is dat je gedurfde beslissingen niet uit de weg moet gaan. Amper een jaar in de zwarte cijfers, deden we in 2004 een overname vanuit capaciteitsoverwegingen. Natuurlijk hield dat een zeker risico in. Je weet immers vooraf niet of de klanten van dat andere bedrijf wel met jou mee willen. Daarnaast zorgde die overname voor een totaal andere organisatie: het aantal medewerkers verdubbelde en de omzet ging plots van 13 naar 21 miljoen. Dan is het een geruststelling te merken dat je vanzelf naar een volgend niveau groeit.’

Klankbord
‘Vrij uniek voor een familiebedrijf is onze raad van commissarissen. Met het vertrek van mijn vader en daarna diens neef, viel mijn klankbord weg. Ik merkte dat ik behoefte had aan objectieve feedback. Daarom heb ik een raad van adviseurs aangesteld. Later is die uitgegroeid tot de raad van commissarissen. Zij beoordelen de hoofdlijnen van onze plannen, waken over grote investeringen en houden ons scherp.’

Rondje van de zaak
Diezelfde openheid heerst ook intern. Zo wordt er iedere acht weken een ‘rondje van de zaak’ georganiseerd. In de kantine wordt dan de stand van zaken gepresenteerd aan alle medewerkers. ‘Natuurlijk vraagt dat de nodige tijd en energie. Maar je verdient het zo terug’, stelt Acket. ‘Het zorgt niet alleen voor meer betrokkenheid en samenhang, het leidt ook tot betere prestaties. Wij hechten sowieso veel belang aan de menselijke factor in ons bedrijf. Het is immers het team dat het bedrijf maakt. Zorg dus dat je de juiste mensen op de juiste plaats hebt. Geef hen ook de kans en de mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Soms moet je hen daarbij een duwtje in de rug geven. Maar het loont ontegenzeggelijk de moeite!’