Hij staat niet graag in de schijnwerpers. ‘Mijn werk is mijn hobby en ik vind dat we met z’n allen leuk bezig zijn, maar of dat nu zo bijzonder is?’

Dat hij van een eenmanszaak plus stagiair gegroeid is naar een bedrijf met zestig medewerkers, vindt hij evenmin iets om mee uit te pakken. ‘Als ik een leeg kantoor zie, heb ik blijkbaar de neiging het vol te krijgen’, grapt hij. Maar Laurens Liket (52) heeft in bijna twintig jaar wel degelijk iets bereikt. Zijn medewerkers vinden dan ook dat hij daar gerust trots op mag zijn.

Kleinste kantoortje
‘Ik wilde de vrijheid’, antwoordt Laurens op de vraag waarom hij ondernemer wilde zijn. Bijna twintig jaar geleden voegde hij de daad bij het woord. ‘In wat denk ik het kleinste kantoortje van Den Bosch moet zijn geweest, begon ik als zelfstandig Autodeskdealer (ontwerp-, engineering en entertainment software). Binnen een jaar waren we met z’n vijven en werd het kantoor wel érg krap. Na een tussenstop zijn we dertien jaar geleden, met z’n achten, naar dit pand gekomen. Het heeft een professionele uitstraling en vanuit mijn marketingachtergrond weet ik dat de manier waarop je je presenteert, bepalend kan zijn.’

Noodzakelijk kwaad
‘Eenmaal hier zijn we flink gegroeid’, gaat Laurens verder. ‘Groei was zeker geen doel op zich. Een man of twintig vond ik een mooi personeelsaantal. Maar de marktsituatie dwingt je bijna te groeien. Je moet groeien om te blijven voortbestaan en om de risico’s te spreiden. We zitten in de top vijf van Autodesk-dealers en willen dat graag blijven. Daarnaast vinden we het verstandig alternatieve producten en markten aan te boren. Groei is voor mij dus eerder een noodzakelijk kwaad, zeg maar. Dat we groter werden, betekende ook dat ik op een bepaald moment niet meer ‘one of the guys’ kon zijn. Dat vond ik moeilijk. Ik vind het overigens nog steeds lastig om mezelf als directeur te zien. Het is denk ik de reden waarom de aansturing soms beter had gekund. Ik geef mensen heel veel vrijheid. Grijp pas laat in. Soms is het beter om eerder grenzen te stellen. Maar ik troost me met de gedachte dat mijn vaste team hier al een jaar of tien-vijftien werkt. Dat wil toch ook wat zeggen’, lacht Laurens.

Bourgondisch
‘Een goede sfeer staat absoluut voorop. Werken bij ICN Solutions moet medewerkers een fijn gevoel geven’, aldus de Bossche ondernemer. ‘Ik wil weten wat hen boeit. Met welke producten ze graag werken. Wat ze ambiëren. Daarnaast vind ik het belangrijk dat we een bourgondisch bedrijf blijven. Zo doen we elke vrijdagmiddag vanaf 16.00 uur een drankje in onze huisbar. Misschien zouden we efficiënter kunnen werken als we minder bourgondisch waren, maar dat staat niet ter discussie. Een aangename, relaxte sfeer is het allerbelangrijkst. Het glas is bij mij altijd halfvol. Zelfs als de situatie zich er niet voor leent. Mijn medewerkers hebben bijvoorbeeld nooit geweten hoe zwaar we het tijdens de crisis hebben gehad.’

Binnen blijven
‘Wat ik als mijn sterkte zie? Mijn drive, doorzettingsvermogen en de manier waarop we het bedrijf hebben opgebouwd. Ik werk nog steeds erg veel, maar dat vind ik niet erg. Mijn werk is nog steeds mijn hobby. En ik denk ook wel dat ik de juiste strategie heb gevolgd door altijd te streven naar crossen upselling. Als je bij een bedrijf binnen bent, moet je er alles aan doen om er binnen te blijven. Wij leveren onze klanten nog net niet de kantoormeubelen, maar voor het overige nemen we alle ICT-gerelateerde zaken voor onze rekening.’

Puzzelen
‘Zorgen voor stabilisering en alle puzzelstukjes op de juiste plek leggen’, antwoordt Laurens gevraagd naar zijn toekomstplannen. ‘Door de harde groei van de laatste jaren is de structuur ietwat zoekgeraakt. Wat echter ruimschoots gecompenseerd wordt door de gedrevenheid van alle medewerkers. Verder wil ik blijven ondernemen. Daarbij denk ik niet alleen aan datgene doen wat je bedrijf beter maakt, maar ook groeien omdat je niet als kleine partij kunt opereren in deze branche.’

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Jan Sprij