De timing kon niet slechter. Lodewijk Asscher maakte er een missie van te waarschuwen voor ‘robots die onze banen innemen’. Het gevolg was een maandenlange zwartwitdiscussie. In dit klimaat een uitzendbureau voor robots starten, getuigt van durf. Of was het overmoed?

‘We hadden een goed businessplan, maar vooralsnog geen klanten en geen product. Heico en ikzelf hadden echter een rotsvast vertrouwen in het concept. Gelukkig ging dat ook op voor onze achterban, anders red je het niet. Bovendien lo(n)kte het ondernemerschap al jaren en ik wilde mijn kinderen niet ooit moeten bekennen dat ik het desondanks niet had aangedurfd. Dus zegden we onze baan op. Al was de stap om de veilige loondienstomgeving volledig los te laten, niet makkelijk te zetten.’

Pionieren
Mark Menting en Heico Sandee hadden een plan B: ‘We kunnen altijd nog een camping beginnen.’ Het is echter nooit aan de orde geweest. De (internationale) markt bleek al snel het baanbrekende concept van flexibele robotica te omarmen. In amper vier jaar tijd groeide Smart Robotics uit van vier naar veertig medewerkers. ‘Ondernemen is niets anders dan vraag en aanbod samenbrengen in een interessant, non-conformistisch concept’, zegt Mark. ‘We zijn overigens niet over een nacht ijs gegaan. Het voortraject duurde maanden.’

Veiliger
‘Mijn eerste ervaring met het ondernemerschap had te maken met wijn. Ik hield van koken. Genoot ervan een goede wijn bij een goed gerecht te selecteren. Ik besloot er een concept van te maken en begon een webwinkel voor de beginnende wijndrinker. Ik pakte het professioneel aan. Had een moodboard en businessplan. Ik was wel aan het ondernemen maar het voelde toch veiliger om deeltijds te blijven werken. Tegelijk werd me steeds duidelijker dat ik niet het type ben om op de winkel te passen. Ik ga graag het avontuur aan. Op een bepaald moment viel alles op zijn plek: mijn affiniteit met techniek, mijn kennis van de uitzendbranche, Heico’s kennis van robotica, de drang om te pionieren, onze ervaringen bij Alten Nederland. Het werd tijd om voltijds ondernemer te worden. Een zekere mate van onzekerheid accepteren, hoort ook bij het ondernemerschap. ’

Aarzelend mkb
‘We dachten dat vooral het mkb geïnteresseerd zou zijn in een uitzendbureau voor robots. Robots zijn makkelijk inzetbaar omdat ze zich aanpassen aan een nieuwe taak, nieuwe omgeving of ander product. 70 procent van de vraag om informatie, kwam inderdaad van het mkb. Hoewel directeur/eigenaren stelden vernieuwing te willen, bleek het forceren ervan toch moeilijker dan gedacht. De waan van de dag was vaak sterker dan de wens om te innoveren. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. We hielden het geloof in ons concept. Al snel kwam er dan ook een ander soort klant met een ander profiel en een
andere insteek: (middel)grote bedrijven, multinationals en distributiecentra van internetgiganten.’

Lerende robots
Hij ontkent niet dat rond technologie en innovatie een bepaalde sfeer hangt: ‘Mensen zijn bang dat robots hun banen inpikken of ons zelfs op termijn gaan vervangen. Dat laatste zie ik niet zo snel gebeuren. Vooralsnog ontbreekt het lerend karakter bij robots. Ze zijn slim in de zin dat ze nadenken over de volgorde van assembleren. Maar als ze telkens dezelfde fout maken bij hetzelfde product, trekken ze daar geen lessen uit. Dat doet de mens wel. Althans, dat zou het geval moeten zijn’, lacht hij. Over de angst voor het verlies van banen, is hij duidelijk: ‘Je moet iets maken dat in dienst staat van de gebruiker. Maak je dat niet aantoonbaar, dan krijg je discussies. Daarom is informatie en communicatie - meer nog dan in andere branches - een essentieel aandachtspunt. Het moet de brug slaan tussen visie en praktijk. We moeten beter beseffen dat robots en mensen elkaar kunnen versterken. Dat ze kunnen zorgen voor meer veiligheid. Denk aan de zelfrijdende auto. Het stuur echt loslaten, schrikt nog steeds af. Maar er komt een moment dat onze kinderen zullen zeggen: ‘Echt pap! Heb jijzelf nog het stuur moeten vasthouden? Zelf moeten remmen? Dat was toch gevaarlijk!’

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Marjo van de Peppel