‘Ik voelde dat het misschien tijd werd de bakens te verzetten. Te beginnen aan het tweede deel van mijn werkzame leven. Hoe dat eruitzag, wist ik niet. Ik weet het overigens nog steeds niet. Maar de mist is opgetrokken. Ik kom eindelijk tot rust.’

‘Nee, ik kan er niet van leven. Ik ben niet binnengelopen. Maar ik heb wel de juiste stap gezet door eerst Inoferro en een half jaar later GJK Techniek te verkopen’, vertelt Gert-Jan Katsman in alle openheid. ‘Achteraf gezien, liep ik tegen mijn plafond aan. Het verbaast me dat een mens zo diep kan gaan. Elke keer zet je een stapje verder, tot je op een bepaald moment te ver bent. Daar moet ik lering uit trekken.’

Stout besluit
‘Toen Leon aangaf dat hij vennoot wilde worden en zich in het bedrijf wilde inkopen, stelde ik voor dat hij het hele RVS-gedeelte zou overnemen. Na de eerste schrik, begon hij aan het idee te wennen. Om de verkoop van Inoferro mogelijk te maken moest ik het bedrijf financieel opsplitsen. Terwijl ik alles aan het uitlichten was, nam ik het stoute besluit om de rest ook te verkopen. Daar kwam weinig gefilosofeer aan te pas. Ik voelde intuïtief dat het de juiste stap was. Twee zzp’ers die voor mij werkten, toonden interesse in GJK Techniek. Ik kende hen al tien jaar. Ze hadden zelfs de sleutel van het pand. Dat zij GJK wilden voortzetten, vond ik zo mooi. Daar moesten we zien uit te komen. Ik gunde het hen. Net zoals ik het Leon gunde.’

Ik voelde weinig
‘Wat het emotioneel met mij heeft gedaan? Tot een half jaar geleden voelde ik weinig. Eigenlijk begint het nu pas door te dringen. De tredmolen is tot stilstand gekomen. Ik heb nog steeds geen spijt. Besef dat ik het bedrijf op een bepaald moment niet meer optimaal kon sturen. Ik ben geen super ondernemer. Eerder een techneut bij wie het uit de hand is gelopen. Ik kan veel beter een machine reviseren, dan een slechtnieuwsgesprek voeren. Eigenlijk ben ik in het werkgeverschap gerold. Ik vind dat de jongens het beter doen dan ik. Zij gaan verder waar ik gestopt ben. Het heeft me positief verrast dat iedereen het blijkbaar toch een mooie periode vond met mij als werkgever. Verder doet het me plezier dat de naam GJK behouden blijft. En het is fijn om te zien dat ik misbaar ben’, lacht Gert-Jan.

Ongeleid projectiel
Als zzp’er verricht Gert-Jan nu hand- en spandiensten voor diverse bedrijven. Ook de nieuwe eigenaars van zijn vroegere bedrijf schakelen hem geregeld in. ‘Ik voel me er goed bij. Al was het even wennen toen ik opnieuw een boor en een overall ging kopen. Ik heb letterlijk àlles verkocht. Niet alleen het bedrijf, maar ook het gereedschap. Je kunt stellen dat ik opnieuw van nul ben begonnen, zij het dat het totaal anders was dan twintig jaar geleden. Toen ik in 1999 voor mezelf begon, was ik een ongeleid projectiel. Ik had mijn baan opgezegd maar had geen plan en geen klanten. Ik ben wijzer geworden. En rustiger.’

Kettingondernemer
‘Je zou het een sabbatical kunnen noemen’, beaamt Gert-Jan. ‘Het was nodig om het hoofd leeg te maken en te ontdekken wat ik wil. In die zin heb ik voor mezelf een soort grondwet opgesteld: wat vind ik leuk? Wat wil ik niet (meer)? Het afgelopen jaar ben ik gaan inzien dat ik niet in loondienst wil. Ik wil evenmin als zzp’er verder. Ik wil weer iets opstarten. De bank heeft er een mooi woord voor: ‘kettingondernemers’. Blijkbaar behoor ik tot die categorie. Wat ik precies ga doen, weet ik nog niet. Maar het zal ongetwijfeld weer iets in de techniek zijn. Daar ligt mijn hart. Het moet iets zijn waarmee ik mensen tevreden maak. Iets wat ikzelf ook leuk vind. Dan komt de inzet vanzelf. Ik heb er alle vertrouwen in.’

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Arnold Reyneveld