We hebben geen politici meer nodig om de rechtsbescherming te ondermijnen. Dat doen de (social) media wel voor hen. Marco B en Ali B zijn recent publiekelijk veroordeeld. Met pek en veren zijn ze Hilversum uitgejaagd. Voetballer Rai Vloet gaat maar liefst vier keer over de knie. Eerst publiekelijk, dan verliest ‘ie z’n basisplaats en z’n baan, om uiteindelijk ook nog strafrechtelijk veroordeeld te worden.

Rechtsstaat

Nou heb ik niets met de 2 B’s noch met V en ik heb al helemaal niets met de strafbare feiten waar ze van verdacht worden. Wel heb ik een warme band met de rechtsstaat, die nou niet bepaald wordt geëerd door onze omgang met V en de 2 B’s. Eenieder is onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Onze privacy dient te worden eerbiedigd en iemand twee keer straffen voor hetzelfde strafbaar feit is uit den boze. Het is echter knap lastig zicht houden op deze typisch rechtsstatelijke zaken als het overal zo indringend naar pek ruikt en het wit ziet voor je ogen. Niet alleen de overheid heeft zich overigens het belang van de rechtsstaat aan te trekken, ook wij moeten dat. Wij moeten denken aan de gezondheid van anderen en daarvoor desnoods zelf een stap opzij doen. We moeten anderen de vrijheid gunnen hun mening te uiten en dat betekent niet dat je van alles en nog wat discriminerends mag roepen, noch met een fakkel voor andermans deur mag paraderen.

Kwetsbaar

De rechtsstaat is een kwetsbaar fenomeen dat dezer dagen lijdt onder gebrek aan aandacht en nuance, onder het koesteren van eigenbelang, geschreeuw, absolute stellingen en gebrek aan dialoog. Niet de meerderheid, noch de minderheid, niet de social media, noch de lieden met een verbale of fysieke knoet dienen het hoogste gezag te vormen, maar het recht moet dat zijn. Het recht is onafhankelijk, objectief, voor iedereen gelijk en door onszelf gemaakt. De overheid moet vervolgens over het recht waken en wij moeten het niet met voeten treden. Zo. Volgende keer weer gewoon over koetjes en kalfjes.