Rabobank 's-Hertogenbosch en Omstreken: Soms moeten projecten mislukken

Een prachtige vijver trekt meteen de aandacht bij binnenkomst in het kantoorpand van T&S Group. Enorme Koi karpers zwemmen heel zen onder het watervalletje door. Als je denkt dat je daardoor tot rust komt, heb je nog niet in de ‘huiskamer’ op kantoor gezeten. Houtkacheltje, heerlijke banken om in neer te ploffen en prachtige sfeerverlichting. Hier voelt werken niet als werken.


Uitgave: Nov-Dec 2017
Thema’s: Banken Bedrijfshuisvesting Personeel & Organisatie Interieur Financieel advies Financieel management Financieringspartner

Stef van Bladel (oprichter T&S Group) lacht bescheiden op de vraag wie het interieur heeft ontworpen. Stef: ‘Dat hebben we eigenlijk zelf gedaan, met bij elkaar geraapte spullen. Het is heerlijk om hier te zitten, als ik even een telefoontje moet plegen of zo. De kachel werkt echt, de geur van het hout alleen al is heerlijk. Mijn vader heeft hier mee geklust, alleen het schilderwerk hebben we laten doen.’ Lachend: ‘Daar zijn we zelf niet goed in.’

Bakkelieten telefoon
Stef zwemt graag tegen de stroom in, dat komt niet alleen tot uiting in de inrichting en aankleding van het kantoor. De levensmiddelentechnoloog is een echte pionier, die kansen ziet en met tomeloos enthousiasme oppakt. Dat hij nu T&S Flexwerk runt, is - gezien zijn opleiding - misschien niet heel logisch. Maar als Stef zijn verhaal vertelt, is het ineens niet meer dan vanzelfsprekend. Stef (45): ‘Tijdens mijn schooltijd was ik bevriend met een jongen waar ze thuis een rozenkwekerij hadden. Zij hadden Poolse medewerkers. Mijn vriendin, inmiddels is ze mijn vrouw, zat tussen twee banen in en we zijn met het uitzendwerk begonnen met een oude mobiele telefoon en zonder enige kennis van zaken. In ’99 waren we een van de eersten die buitenlandse productiemedewerkers hiernaartoe haalden. Dat waren toen vooral Polen. We hadden een oud vrouwtje wat ter plekke met zo’n ouderwetse zwarte bakkelieten telefoon mensen zat te bellen of ze voor ons wilden komen werken.’

Geen nummer
Jorn van Hooijdonk is de accountmanager van de Rabobank ’s-Hertogenbosch en Omstreken waar Stef zaken mee doet. Jorn: ‘We zitten met regelmaat samen een kop koffie te drinken. Het is mooi om te zien hoe creatief en enthousiast Stef is. T&S heeft een goede naam, het is een stabiel bedrijf en dat is natuurlijk prachtig, ook voor ons als Rabobank. We komen bij veel klanten waar uitzendkrachten van T&S aan het werk zijn, dat vind ik altijd leuk om te zien.’ Stef vult aan: ‘We hebben nooit het gevoel dat we een nummertje zijn. De Rabobank denkt echt met ons mee, ze waren een van de eerste banken die op een normale manier een rekening opende voor onze arbeidsmigranten.’

Fatsoenlijk
Dat Stef een pionier is, blijkt wel uit de projecten die hij voor de zorg uitvoerde. ‘We hebben jaren geleden Spaans zorgpersoneel naar Nederland gehaald. Allemaal academisch geschoolde mensen. We regelden dat ze binnen twintig weken Nederlands op niveau B1 spraken, ze doorliepen zware assessments, we lieten de diploma’s officieel omzetten, we mochten uit of we met het ‘weghalen’ van de professionals geen probleem in hun eigen land creëerden en we namen echt de tijd om alles zeer fatsoenlijk op te zetten. Dat werd breed uitgemeten in het nieuws en iedereen wilde meedoen. We schaalden flink op en elke maand hadden we een nieuwe klas met tien personen. Toen kwamen de veranderingen in de zorg. En hadden we 150 Nederlands sprekende BIG-geregistreerde verpleegkundigen ‘over’. Zij hebben uiteindelijk allemaal werk gevonden, maar de tijd was er blijkbaar nog niet goed voor. Soms moeten projecten mislukken, voor het goed gaat. De tijd is er nu wel rijp voor, we zijn met diverse partijen in gesprek om dit weer uit te gaan rollen. Met nieuwe ideeën natuurlijk.’

Onrustig
Stef: ‘Ik ben op een boerderij opgegroeid en mijn opa en oma woonden bij ons op het erf. Heel mooi natuurlijk, maar tegenwoordig is het niet vanzelfsprekend dat kinderen voor hun ouders kunnen zorgen. Nederland vergrijst snel en er is niet voldoende personeel. Mijn opa en oma kregen op een gegeven moment een alphahulp en dat zagen ze helemaal niet zitten. Totdat ze haar leerde kennen. Ze waren snel om. Zo gaat dat ook met de verpleegkundigen die uit het buitenland komen. Zodra ze bij de cliënten komen en ze elkaar leren kennen, is het goed. Zolang de verpleegkundigen maar heel goed voorbereid en begeleid worden. Ik ben nu vooral druk bezig met de zorg, ik word heel blij van nieuwe projecten, van pionieren. Ik zwem graag tegen de stroom in, ben te onrustig om alleen maar het bedrijf te leiden. Ik werk graag, maar ik maak ook tijd vrij voor andere dingen. Ik wandel elke dag een uur met de hond in de bossen, ga graag op vakantie, kook met vrienden en we hebben twee kinderen in de puberleeftijd. Werken is leuk, maar ik kan me ook prima ontspannen.’

Tekst: Jenneke de Roij
Fotografie: Raldo Neven

< Alle thema's