‘Nee, hij heeft me bewust geen advies gegeven over wat ik beter wel of niet kon doen. Hij weet immers dat ik op een andere manier naar het bedrijf kijk’, glimlacht Linda (32). Hoe anders? ‘Mijn vader is een visionair pur sang en was het gewend zelf alle besluiten te nemen. Ik geloof eerder in een samenwerkende organisatie. Luisteren naar de ideeën van anderen. En op basis van wat je hoort, beslissingen nemen.’
Beren op de weg
‘Eigenlijk heeft Fysicon altijd al deel uitgemaakt van mijn leven. Ik heb hier tijdens de vakanties gewerkt als receptioniste-telefoniste. Heb dossiers gearchiveerd. Pakketjes ingepakt. Stage gelopen. En ben hier na mijn rechtenstudie - na een kort intermezzo bij een advocatenkantoor - begonnen als bedrijfsjurist. Maar in die hoedanigheid had ik vaak het gevoel eerder remmend bezig te zijn. Bij juridische zaken word je immers verondersteld altijd beren op de weg te zien. Alles dicht te timmeren. Het gaf me steeds meer negatieve energie. Tegelijk voelde ik me steeds meer aangetrokken tot de commerciële kant van het bedrijf. Ik heb blijkbaar toch de genen van mijn vader. Op een bepaald moment werd ik BU-manager van een nieuw product, DataLinQ. Ik zag klanten blij worden van dat product. En daar werd ik op mijn beurt enthousiast van. Die passie was wat ik wilde.’
Pittige gesprekken
Eind vorig jaar begon Linda met een studie international business. Het maakte haar steeds meer de gesprekspartner van haar vader. ‘Tegelijk zorgde mijn voortschrijdend inzicht wel eens voor discussies’, glimlacht Linda. ‘Die verliepen constructief maar pittig. Tijdens die gesprekken merkte ik ook dat mijn vader het onderzoek meer miste dan hij wilde toegeven. Zijn hart ligt bij research, maar hij kwam er nog amper aan toe. Al zijn tijd ging immers naar het aansturen van de organisatie. Tijdens een van die discussies zei hij: ‘dan ga jij het toch doen!’. Ik ging over zijn vraag nadenken. Merkte dat ik me steeds meer betrokken voelde bij het bedrijf. En besloot om het stokje inderdaad van hem over te nemen. Samen met een bedrijfscoach en een interim-directeur ben ik vervolgens gaan nadenken over het hoe en wat. Het resultaat is een mooie strategie met mijlpalen voor de komende tijd.’
Innovatie Award
‘De grootste verandering is, denk ik, dat ik medewerkers vraag om mee te denken. Ik word enthousiast van ondernemers binnen Fysicon. Dat heb ik ook aangegeven bij de presentatie van de strategie. Binnen het bedrijf bestond er al een BEE-Award (Bert Elberse Award) voor ‘beste medewerker’. Die is nu omgedoopt tot Innovation Award. Ik wil er medewerkers mee stimuleren om anders te gaan kijken naar bestaande zaken en situaties. Om nieuwe ideeën aan te dragen. En daarmee bedoel ik niet per se nieuwe producten en diensten.’
Valkuilen
Gedrevenheid heeft ook valkuilen. Wat zijn die van Linda Elberse? ‘Ik kan heel snel schakelen en verwacht dat ook van anderen. Ik weet dat veranderingen tijd nodig hebben en dat ik niet moet gaan pushen, maar mijn ongeduld zit wel eens in de weg. Daarnaast ben ik perfectionistisch. Ik denk altijd dat het nog net iets beter kan. Perfectionisme betekent ook dat je moeite hebt om dingen los te laten. Om erop te vertrouwen dat anderen het net zo goed kunnen. Ik wil mijn medewerkers dat vertrouwen leren geven.’ Wanneer is ze tevreden over zichzelf? ‘Goeie vraag. Ik denk dat ik dat ben als ik op 14 april 2018 zie dat ik de organisatie heb kunnen draaien in de richting die ik in gedachten heb. Als ik zie dat we een team zijn. Een team waarvan ik de inspirerende leider ben.’
Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Kees Bennema