Tijdens de BOB Academy bij Lakwijk Kunststoffen in Den Bosch was de centrale vraag hoe je komt tot modern werkgeverschap. Via onderwerpen als het creëren van een teamgevoel tot het optuigen van een fietsplan werd dat onderwerp verder uitgediept.

‘Het is hier zo schoon, dat valt echt op’, zegt Joost Bogaers van Sunshield Global tijdens de rondleiding bij Lakwijk Kunststoffen. ‘Dat is het voordeel van werken met kunststof’, zegt buitendienstmedewerker Richard Alberts. ‘Alle verspaande restjes worden automatisch afgezogen.’

Mensen-schaarste
Vanwege de naam wordt het Bossche bedrijf abusievelijk nog wel eens gebeld of ze verf verkopen, maar de onderneming is een groothandel in kunststof halffabricaten en maakt daarnaast kwalitatief hoogstaande eindproducten. Van enkelstuks tot grote series. Op dit moment is Lakwijk bezig met de uitvoering van een meerjarenplan. Dat moet na een verbouwing, nieuwe machines en verdere robotisering in 2025 zijn voltooid. ‘Mensen zijn schaars’, zegt Richard, die veertien mensen in de productie heeft. ‘Door meer in te zetten op automatisering proberen we ruimte te creëren.’ Dat kan omdat machines ook ‘s nachts doordraaien en -zonder dat er iemand aanwezig is- vijf programma’s achter elkaar kunnen draaien.

Mensen hóuden
Steeds meer automatisering en robotisering dus. Hoe zorg je er in dat landschap voor een moderne werkgever te zijn? ‘Ons doel is niet om meer mensen aan te nemen. De mensen die we hebben houden we graag en daar willen we goed voor zijn’, begint eigenaar Mark Lakwijk na de opening van presentator Willem de Bruin. ‘Dat is nodig voor het maatwerk aan de dienstverlenende kant. Het gaat niet alleen om het product.’ Zijn belangrijkste les in de afgelopen vijftien jaar? Alles dat aandacht krijgt groeit.’ En: ‘Uit de operatie stappen en aan je bedrijf werken. Naar die stip op de horizon die je stelt. Daarbij is goed personeel niet vanzelfsprekend. Je moet mensen meenemen, aandacht geven en af en toe dankjewel zeggen.’

Geen kleuters
Een mooi bruggetje naar de eerste stelling: de meerderheid van mijn medewerkers werkt langer dan vijf jaar in mijn bedrijf. ‘Ik heb twee mensen met 28 dienstjaren’, trapt Ben van Heemst van D&F Techniek af. ‘Die geef ik de verantwoordelijkheid die ze willen. Het zijn geen kleuters.’ Bij Vitronics Soltec van Ton Colijn gaat binnen twee tot tien jaar zeventig procent van de organisatie met pensioen. ‘Een enorme uitdaging. Om mensen te vinden. En om die nieuwe jonge mensen een plekje te laten vinden in een verouderde organisatie.’ ‘De jongere generatie heeft toch andere eisen’, zegt Daniel Gooijer van Euromate. ‘Wij geven veel vrijheid en dat levert ons veel op’, zegt Ed van den Bliek van Bregil. ‘Als ik aan alle parttime eisen voldoe, zitten we met twintig mensen op vijftien fte’, reageert Daniel. ‘Dat is lastig in de planning’. ‘Dat moet je regelen’, vindt Ed.

Zelf werkweek indelen
‘Wij vragen altijd hoe iemand zelf zijn werkweek in wil delen’, haakt Mark in. ‘Dat kan tussen zes uur ‘s morgens en zes uur ‘s avonds. Die puzzel mogen werknemers zelf maken. Een uitdaging, maar ook een kans voor de planning. Zonder ploegendiensten draaien we een dag van twaalf uur. Daarmee geef je mensen de kans om hun werk om hun leven heen te bouwen. Dat is de nieuwe werkelijkheid anno 2023.’

Cafetariaregeling
Vanuit de zaal kwam er overwegend ‘nee’ op de tweede stelling: ik overweeg personeelsbeleid aan te passen vanwege het niet nakomen van gemaakte afspraken door medewerkers. ‘Door onze verhuizing naar Tilburg komen er qua personeelsbeleid allerlei dingen op ons af’, zegt Erik van den Aker van ROFA. ‘Zoals vragen om een elektrische fiets.’ Mark adviseert: ‘Beleid op maken en voor iedereen gelijktrekken, als die vraag komt.’ Jurgen Tooten van Blickle Wielen haakt in: ‘Of de cafetariaregeling. Een beetje brutoloon inhouden, dat in een fiets of sportabonnement gestoken kan worden. Met zeggenschap in hoe groot dat gedeelte is. Maar dat dan inderdaad wel voor iedereen optuigen.’

Zijn richtlijnen ouderwets?
Daniel Gooijer begint over thuiswerken. ‘Helemaal prima. Maar moeilijk om dan de bedrijfscultuur op kantoor in stand te houden.’ Mark reageert: ‘Hier werkt niemand meer dan twee dagdelen thuis. Zonder dat daar richtlijnen voor zijn.’ Die richtlijnen hanteert Ed van de Bliek ook niet. ‘Ook niet met vakantiedagen. Dat mogen mensen zelf bepalen. Ik denk niet dat daar misbruik van gemaakt wordt. En als er overgewerkt moet worden blijft iedereen. Daar hebben we het nooit over gehad. Je krijgt veel terug voor het geven van vrijheid. Dat heeft alles met vertrouwen te maken.’

Misbaar
Het discussiegedeelte werd afgesloten met de derde stelling: als ik voor langere tijd uitval, gaat de dagelijkse operatie in mijn bedrijf gewoon door. ‘Het heeft veel energie gekost om dat op te zetten, maar nu hebben we het met onze medewerkers zo geregeld dat onze taken volledig over te nemen zijn’, zegt Johan Vissers, die samen met zijn broer eigenaar van JT Techniek is. ‘Ik ben misbaar, maar heb veel moeite om het niet te zijn’, zegt Mark. ‘Die mensen zijn allemaal beter in wat ze doen dan ik’, wijst hij lachend als afsluiter op enkele van zijn collega’s die achterin de zaal met veel interesse meeluisteren.

TEKST STAN SCHRIJEN
FOTOGRAFIE CAMIEL DONDERS