Het zal u niet zijn ontgaan dat het arbeidsrecht met ingang van 1 januari 2020 wordt aangepast. Het kabinet wil het onder andere aantrekkelijker maken voor werkgevers om werknemers in vaste dienst te nemen en het onaantrekkelijker maken om gebruik te maken van flexibele arbeid.

Uit het oog verloren
Eén van de maatregelen is erop gericht om de positie van oproepkrachten te verbeteren. Van oudsher is een oproepovereenkomst in het leven geroepen om extra werknemers voor korte duur in te kunnen zetten bij ziekte van een vaste kracht of tijdelijke drukte. Tegenwoordig wordt dit doel vaak uit het oog verloren.

Oproepen
Met ingang van het nieuwe jaar wordt de werkgever verplicht de werknemer ten minste vier dagen van te voren op te roepen. Houdt een werkgever zich daar niet aan dan is een werknemer niet verplicht te verschijnen. Bij cao kan hiervan worden afgeweken. Roept een werkgever de werknemer wel tijdig op, maar wordt de oproep binnen vier dagen ingetrokken? Dan heeft de werknemer aanspraak op loon over de periode waarvoor deze was opgeroepen.

Voortzetten
Ook worden werkgevers verplicht om aan een werknemer die twaalf maanden als oproepkracht heeft gewerkt een arbeidsovereenkomst aan te bieden voor het aantal uren dat hij gemiddeld in het jaar ervoor heeft gewerkt. Zolang de werkgever verzuimt dit aanbod (schriftelijk) te doen, heeft de oproepkracht recht op loon over dit aantal uren. Een werknemer hoeft dit aanbod overigens niet te accepteren waardoor partijen de oproepovereenkomst kunnen voortzetten.

Tegen het licht houden
Let op: oproepkrachten die op 1 januari 2020 al minimaal twaalf maanden zijn ingezet dienen vóór 1 februari 2020 een aanbod te krijgen voor een vaste arbeidsomvang. U kunt hier nu al op anticiperen door uw oproepcontracten tijdig tegen het licht te houden. Het inzetten van oproepkrachten is straks dus niet meer zo flexibel als het klinkt.