Het zijn pittige tijden, vindt hij. Gasten willen veel, medewerkers ook. ‘Gasten hangen soms nog in de covidtijd, toen alles binnen drie dagen geregeld was, omdat niemand iets te doen had’, zegt Pim Elbers (33) van CuliNice Catering. ‘En als ik vroeger tegen mijn werkgever had gezegd: ik wil een dag vrij voor Kerst, had ik een draai om mijn oren gekregen.’

De sympathieke Bredanaar brengt alles met een joie de vivre, maar neemt ondertussen geen blad voor de mond. ‘Er omheen draaien heeft geen zin. Als je het zegt zoals het is, kun je je nooit vergissen.’

We did it

‘Laatst kregen we een grote aanvraag voor een event, slechts vier weken van tevoren’, gaat hij gedreven verder. ‘Daar moesten ruim veertig obers naartoe plus zeven vrachtwagens vol spullen. Uitdagend, but we did it. In covid pakte je elke euro mee, je had een gigantische achterstand in te halen. Mensen zijn sindsdien heel last minute gebleven, willen veel te kiezen hebben en snel kunnen annuleren. Hetzelfde met medewerkers. Dat kan morgen op de stoep staan met de eis deze week maximaal drie dagen te willen werken. Iedereen zit kort op de bal en we proberen overal een mouw aan te passen. Toch hebben we omwille van covid destijds niemand hoeven ontslaan. Zo zijn we ook weer. We stáán voor onze mensen.’

Culinaire omlijsting

CuliNice Catering verzorgt met ruim vijftig medewerkers de culinaire omlijsting van zo’n 700 tot 1000 bestaande events en initiatieven. Van een broodje kaas tot het bouwen van een grand café voor vijfduizend man op de Kunstbeurs. Pim startte het bedrijf in 2014 en deed veel ervaring op bij zijn vader in de zaak Partycatering Peter Elbers. ‘Ik ging als puber wel eens mee naar partijen, ben echt met de catering opgegroeid’, vertelt Pim. ‘Toen mijn vader op mijn 23e besloot met zijn bedrijf te stoppen, heb ik mijn eigen bedrijf opgericht.’ CuliNice verzorgt tevens de exploitatie van golfclub Toxandria, draait een open restaurant in Brasserie Boschdal bij Golfvereniging Albatross en is verantwoordelijk voor de personeelsdiensten plus het horecamanagement voor hockeyclub Push. Op 1 maart 2024 bestaat CuliNice tien jaar!

Pakjes en poeders? No!

Uitstraling, presentatie en smaak moeten voor Pim perfect zijn. Van bord tot statafel en medewerkers, alles moet kloppen. Het team heeft alle basiskennis in huis en anders wordt het ze wel geleerd. ‘De maand februari is onze rustigste maand’, zegt Pim. ‘Die gebruiken we voor cursussen en trainingen. Zo houden we elkaar scherp en zijn we de rest van het jaar weer up-to-date.’ CuliNice werkt met lokale partners en verse producten. Pakjes en poeders zijn niet aan haar besteed. ‘Wij serveren échte puree van goede aardappelen die vers bij ons binnenkomen. Tiramisu maken we ook zelf. Verklaar ons voor gek, maar ik ben met deze kwaliteitsstandaard opgegroeid. Daar zijn we lekker stoïcijns in.’

Hands-on plus flexibel

Het afgelopen jaar was een jaar van beschouwing voor CuliNice: waar staan we en hoe gaan we verder. Zo verwacht ze van haar gasten een gezonde portie redelijkheid als het om planning gaat, probeert ze van eten altijd een pleziermoment te maken en weigert ze om een event er ‘even doorheen te rammen’. ‘Natuurlijk kunnen we snel werken als het moet. Zo verzorgen we regelmatig overwerkmaaltijden voor de leerkrachten van Nassau Scholengemeenschap. Als we dat een paar dagen van tevoren weten, geen enkel probleem.’ Pim is hands-on, werkt graag mee. Hij is dan wel directeur, maar ook kok, party manager en vrachtwagenchauffeur: ‘Wat we doen is buiten en niet binnen. Je regeert niet in je eentje vanaf je kantoor.’

Vijfhonderd hotdogs

Zorgen over de toekomst en optimistisch blijven gaan hand in hand bij deze ondernemer. De prijzen staan enorm onder druk; de horeca cao gaat omhoog en een biertje gaat volgens Pim misschien wel vier euro kosten. ‘Ik hoop dat we ons product nog voor een enigszins competitieve prijs kunnen blijven aanbieden zodat we een levensvatbaar bedrijf blijven dat niet alleen de elite gaat toebehoren. De ene keer staan we voor truckers vijfhonderd hotdogs te draaien en de andere keer bereiden we een exclusief viergangendiner voor een verzorgingstehuis. Dit maakt ons werk zo mooi. De generatie na mij heeft de belofte niet meer van hard werken en je hypotheek kunnen betalen, laat staan om eerst verantwoordelijkheid te nemen en dán pas betaald te worden.’

Koken is voor altijd

‘Wat er ook gebeurt, ik kan gelukkig heel hard werken’, sluit hij met een brede lach af. ‘Als dit hele pand verdwijnt, blijf ik koken en mooie avonden organiseren. Mensen een ontspannen en plezierige tijd bezorgen; dat is wat ik het allerliefste doe.’

TEKST JEANETTE VAN HAASEN
FOTOGRAFIE KEES BENNEMA