Na negen maanden bevindt hij zich op een varend schip met een moeder-kapitein aan boord. Zo voelt het voor hem. ‘Het verkoopproces was intensief’, zegt Stefan van Strien. ‘Blij dat ik daarin niet alleen stond.’

‘Ik hoorde wel eens over verkooponderhandelingen van collega’s waarbij door de partijen tot aan de punt en de komma gestreden werd. Daar wil je als ondernemer toch niet aan denken. Daarom zette ik een onafhankelijk bureau in dat mijn belangen behartigde. Verkoop en emotie gaan niet goed samen. Logisch dat ik die wel voelde. Mijn vader Jo van Strien (78) heeft onze onderneming vijftig jaar geleden opgericht. Zelf zit ik er ook al wat jaartjes in. Vergeet bovendien niet dat het kenmerk van een familiebedrijf is om niet al te moeilijk te doen. Maar wat komt daar achteraan, hè? Je zet namelijk wel een handtekening onder iets dat onomkeerbaar is. Een professional die tussen mij en de andere partij instond, heb ik als een enorme ondersteuning ervaren.’

Overleven
Stefan van Strien (49) is precies dit jaar een kwart eeuw werkzaam binnen het familiebedrijf Strikolith, producent en leverancier van professionele afbouwmaterialen. Denk aan stucadoor producten, isolatiesystemen, decoratieve en technische systemen, kortom de totale afwerking voor gebouwen. Ondanks dat hij het bedrijf september vorig jaar verkocht aan Weber Beamix, onderdeel van Saint Gobain, blijft hij betrokken als interim algemeen directeur. ‘We zijn overgenomen, maar gaan als zelfstandig bedrijf verder’, legt hij uit. ‘Daar horen organisatorische aanpassingen bij. Ik help mee om de integratie vorm te geven’.

Uiteraard had de verkoop een reden voor Stefan. Nog voor de corona uitbrak drong zich het vraagstuk aan hem op: hoe ziet de markt er over tien jaar uit? Hoe gaat het verder als ik er niet meer ben? Wat gebeurt er met mijn vijftig medewerkers en hun gezinnen? ‘Ik wist dat de markt onder druk stond door wetgeving en wereldwijde concurrentie’, gaat hij verder. ‘Daar moet je als familiebedrijf tegen opboksen. En als je een eindproduct verkoopt zoals wij doen, moet je je afvragen wat je bestaansrecht is op lange termijn. Het antwoord op deze vragen voor mij was dat we onderdeel moesten worden van een grote groep om te overleven. Dat voelde als mijn verantwoordelijkheid. Een bedrijf is een oneindig iets. Ik heb het overgenomen van mijn vader en ben zelf slechts een tussenpaus. Toch hoeft het na mij niet te stoppen.’

Een prachtkans
Er kwamen meerdere gegadigden langs, maar met Weber Beamix was er direct een klik, voor Stefan een eerste voorwaarde. De tweede aantrekking was het feit dat Strikolith en Weber elkaar versterken. Strikolith is actief in de stukadoorsbranche, maar nog niet voor de Benelux. Weber wel. Een prachtkans om uit te breiden. Stefan: ‘We hebben geen mensen hoeven ontslaan, er zijn zelfs mensen bijgekomen. Plus we kunnen gebruik maken van Webers’ grote netwerk. En andersom natuurlijk. Hun ambities zijn groot. Voor elkaar mogen produceren leidt tot meer versterking en volume van je product in de markt. Bovendien, en zeker niet onbelangrijk, vliegen we mee met de missie van Weber om CO₂-neutraal te produceren. Een opgave waar je als autonoom MKB-bedrijf soms best tegenop kunt zien.’ Stefan is op een solide schip gestapt dat haar koers duidelijk heeft uitgestippeld.

Hij geniet van een comfortabele tocht met positieve vooruitzichten. Op weg naar een nieuwe thuisbestemming. Bij hem ‘thuis’ is het overigens ook comfortabel. Het kantoor van Stefan op Dombosch I ademt namelijk de sfeer van een huiskamer. Met een Chesterfield-bank, salontafeltje en The Eagles en Herman Brood aan de muur. ‘Mijn kantoor is inderdaad een pub’, vindt hij. ‘Wat ik hier heb willen creëren is een plek waar mensen zich thuis voelen.’ Dit bevestigt opnieuw de succesvolle match met Weber. Het Franse concern introduceerde onlangs fruitmanden en individuele massages bij Strikolith. ‘Geweldig toch?’ zegt Stefan enthousiast. ‘Ik heb me direct ingeschreven.’

MRI-scan
Het verkooptraject duurde negen maanden. ‘De zwangerschap was een avontuur met interessante lessen. Dat je het vooral niet zelf moet willen doen bijvoorbeeld, want de materie is complex. Ik heb een of twee vertrouwenspersonen om mee te sparren. Houd ook de boel stil richting je mensen tot de deal rond is om onrust te voorkomen’, licht Stefan toe. ‘Wees sowieso voorbereid op een parcours dat tijd en energie vraagt. Er komt een hoop op je af. Er wordt een blauwdruk, noem het gerust een MRI-scan, van je bedrijf gemaakt. Pas als alles duidelijk en transparant is voor beide partijen, volgt de handtekening.’ Last but not least: informeer je medewerkers over de veranderingen en neem ze daarin mee. Vooral het laatste blijkt voor menig ondernemer best lastig, maar niet voor Stefan: ‘We zijn een bedrijf dat puur stuurt op vertrouwen, zo managede ik ook altijd. Vertrouwen in ruil voor duidelijke verantwoordelijkheden en verwachtingen. Als je dat goed structureert, creëer je openheid en vertrouwen. Daar pluk ik nu de vruchten van.’ Hij is er nog steeds voor al zijn mensen, de vraagbaak bij wie ze altijd terechtkunnen. Spijt heeft hij geen moment, integendeel. Ik wens Stefan veel geluk. En een behouden vaart.

Tekst: Jeanette van Haasen
Fotografie: Kees Bennema