Geef haar een ontplofte boekhouding en Ella Snoek is dolgelukkig. Als financieel adviseur mag ze graag orde in de chaos scheppen. Haar opdrachtgevers zitten in heel Europa. En dan is ze ook nog mede-eigenaar van een slagerij en een lichtontwerpbureau. Zelf had ze gerekend op huisje-boompje-beestje.

‘Toen ik jong was had ik nooit verwacht dat ik mijn werk ooit zo belangrijk zou gaan vinden’, vertelt Ella Snoek (54). We zitten aan de eettafel in haar schitterende woning in Prinsenbeek. Op tafel twee zilverkleurige kopjes koffie en een schaaltje koekjes. ‘Ik dacht dat ik het geijkte pad zou volgen, met een man en kinderen. Toen ik op mijn achttiende ging werken, vond ik dat zo leuk, dat het er niet meer van kwam. Ik ben ook niemand tegengekomen met wie ik dat wilde. Toen ik Hugo ontmoette was ik al 41.’ Zakenvrouw Ella Snoek is zelfstandig financieel adviseur en accountant. Vanuit haar eigen bedrijf Bellance Financial Support vervult ze interim opdrachten door heel Europa. ‘Ik doe voornamelijk controlewerkzaamheden. De puinhoop in de cijfers kan me niet groot genoeg zijn. Ik breng orde in de chaos. Op dit moment werk ik in Düsseldorf bij een vastgoedinvesteerder.’

Slagerij
Met haar partner Hugo runt ze lichtontwerpbureau Lumilab. Hij is het creatieve brein, zij het zakelijke. En dan is er ook nog Slagerij Snoek die ze samen met broer Hans heeft. Ella is kortom een aanpakker, dat heeft ze van huis uit meegekregen. ‘Ik ben opgegroeid in Prinsenbeek, in het buitengebied. Mijn vader was loonslager. Hij moest ’s morgens om half vijf beginnen. Slachtte 1.300 varkens per dag. Mijn moeder was thuis voor het gezin. Bij ons kon altijd alles. Iedereen kon blijven eten en blijven slapen, maar we moesten wel een steentje bijdragen. Als op zaterdag het huis netjes gemaakt moest worden, moesten wij ook meehelpen.’

Middelmatig
‘Op de mavo was ik een middelmatige leerling, maar op de meao presteerde ik ineens wel bovengemiddeld. Toen begon ik er ook plezier in te krijgen. Daarna ben ik gaan werken als secretaresse, waarbij ik de heao ernaast heb gedaan.’ Als ze haar heao heeft afgerond, wordt Ella benaderd voor een functie in Brussel. En dan krijgt ze de smaak te pakken. ‘Ik kreeg toen het gevoel dat ik mee ging doen. Ik ging reizen, maakte stappen, kon dingen bepalen binnen het bedrijf. Mensen vroegen of ik het niet eng vond om in Brussel te gaan werken, maar ik ken geen angst. Dat heeft mij ver gebracht.’

Aithra Award
Dus was er ook geen angst toen ze in 2008 besloot voor zichzelf te beginnen. Haar werkgever vroeg haar mee te verhuizen naar Tsjechië, maar Ella wilde meer thuis zijn. ‘Ik dacht dat ik wel wat meer voor de slagerij kon doen en daarnaast zou ik nieuwe opdrachten zoeken. Al snel zat ik bij Heijmans voor een interim opdracht. Daarna rolde ik van de ene in de andere opdracht. Gemiddeld zit ik twee jaar bij een opdrachtgever.’ Haar ondernemerschap blijft niet onopgemerkt. In 2014 ontvangt Ella de Aithra Award. Deze wordt op gezette tijden uitgereikt aan een onderneemster die visie, lef, ambitie, maatschappelijke betrokkenheid, ondernemerschap toont en een rolmodel is. Iemand die, kort samengevat, VLAMOR heeft. Ella glimlacht. ‘Ik ben daar trots op. Ik denk dat dat maatschappelijke stuk mij wel heeft geholpen. Ik ben negen jaar bestuurslid geweest van de Beeckse Algemene Karnavalsstichting, waarvan de laatste vijf jaar voorzitter.’

Politiek
Ze vervolgt: ‘Vorig jaar ben ik afgetreden. Het carnaval in Prinsenbeek is echt groot. Dat voorzitterschap is echt een job erbij. Door de week was ik in Düsseldorf en in het weekend was ik met de vereniging bezig. Dat werd te veel. Dit jaar heb ik voor het eerst weer echt zelf carnaval gevierd. Ik heb genoten. Op termijn zal ik wel weer iets op het maatschappelijke vlak gaan doen. Onlangs ben ik nog gevraagd door een politieke partij, maar dat gaat nu nog niet. Ik wil er dan ook wel voor gaan. Een beetje half in de gemeenteraad zitten zou ik niet kunnen.’ 

Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Kees Bennema